Zondag 15 augustus 2021
Het kasteel dat op een heuvel staat langs het meer van Bled is in feite de belangrijkste bezienswaardigheid van dit plaatsje. Na het bezoek aan het kasteel ben ik verder gegaan met mijn wandeling langs het meer van Bled.



Zoals al eerder aangegeven ligt in het meer van Bled een klein eilandje met daarop een kerk. Op het meer zelf is het verboden om gebruik te maken van gemotoriseerde boten. Je hebt dan de mogelijkheid om zelf een roeiboot te huren of om je met een traditionele pletna boot naar het eiland te laten brengen.



Deze soort boten worden al gebruikt sinds het einde van de 16de eeuw. Met zo’n boot ben je ongeveer een minuut of 10 bezig om van de rand van het meer bij het eilandje zelf te komen.





Oorspronkelijk is er op het eiland een tempel gebouwd ter ere van de Slavische godin van de liefde. Nadat dit gebied christelijk was geworden is de tempel ook katholiek geworden. Uiteindelijk is er in de tweede helft van de 15de eeuw een gotische kerk omheen gebouwd. In de 17de eeuw is dit de huidige barokke kerk geworden.



Sinds 1951 is het eiland een cultureel en historisch monument. Van 1962 tot 1965 zijn er opgravingen gedaan waaruit bleek dat de eerste sporen van bewoning teruggaan tot de 8ste eeuw voor Christus. In het midden van het kerkje hangt een lang touw waardoor je zelf de klokken van deze kerk kunt luiden.



In de klokkentoren van het kerkje is het slingeruurwerk van de kerk te zien dat tussen 1860 en 1890 is gebouwd. In 2013 is heel het klokkenwerk volledig gerestaureerd omdat het zwaar was aangetast door corrosie.



Nadat ik met de boot weer terug was gekomen vanaf het eilandje naar de rand van het meer, ben ik op mijn gemak verder gewandeld om zo de wandelronde langs het meer af te maken. Het laatste deel van deze wandelroute is wat minder mooi omdat hier een doorgaande weg vlak langs het meer loopt.







Zo rond een uur of half vijf kwam ik dan ook weer aan op de plek waar ik in de ochtend mijn wandeling begonnen was. Daar heb ik vervolgens nog wat gegeten om hierna rond een uur of zes weer met de bus terug te gaan naar Ljubljana.



Op maandag 16 augustus ben ik met de auto vanuit Slovenië weer teruggereden richting Duitsland. De logische route is dan om via de Karawankentunnel door Oostenrijk te rijden. De Karawankentunnel is een bekend knelpunt als je vanuit Slovenië richting Oostenrijk moet omdat er in beide richtingen slechts één baan is. De keuze om op maandag te vertrekken was dan ook erg verstandig. Waar er op zondag urenlange files voor de tunnel stonden was ik op maandag binnen een kwartier van het eind van de wachtrij bij de ingang van de tunnel. Voor de Karawankentunnel moet overigens apart tol betaald worden. Datzelfde geldt overigens ook voor de Tauernautobahn in Oostenrijk. Dit is een snelweg die als het waren van het zuiden (Villach) naar het noorden (Salzburg) loopt. Hier is het Oostenrijkse wegenvignet niet geldig. De snelweg beschikt over een groot aantal tunnels zodat je redelijk snel dwars door Oostenrijk kunt rijden. Op deze snelweg was het weer behoorlijk druk om vervolgens in Duitsland weer terecht te komen in allerlei wegwerkzaamheden en vertragingen. In Stuttgart heb ik een tussenstop gemaakt om vervolgens verder te rijden naar Nederland.