Vrijdag 12 juli 2019
Het derde deel van het reisverslag gaat verder in de National Gallery van London. In een aparte zaal van het museum is een verzameling van schilderijen te zien die verband houdt met de Republiek van Siena uit de Middeleeuwen. Dit was een kleine maar rijke staat in het midden van Italië die een drietal eeuwen heeft bestaan.



Men geloofde destijds dat de maagd Maria ze geholpen had bij de zegen tegen Florence in 1260. In 1308 kreeg de schilder Duccio dan ook de opdracht om een groot altaarstuk te maken voor het altaar in de kathedraal van Siena. Aan de voor- en achterkant zijn een allerlei schilderijen te zien, die het leven van Christus en Maria laten zien. Een groot aantal van deze schilderijen zijn in deze ruimte van het museum te zien.



Aparte aandacht is er in de National Gallery ook voor de schilderijen van Leonardo da Vinci. In een aparte ruimte wordt ingegaan op de invloed die Nederlandse schilders in Europa hebben gehad, doordat vanaf de 15de eeuw allerlei Nederlandse schilderijen in Europa verspreid werden. De volgende foto laat een schilderij zien uit 1480 waarop de bekering van de heilige Hubert wordt afgebeeld.



Een ander onderdeel van de collectie van de National Gallery zijn een aantal schilderijen van schilders uit Florence tussen 1300 en 1450. Dit schilderij van Lorenzo Monaco uit 1407-1409 laat de Kroning van Maria zien, een thema dat vaak terugkomt bij schilderijen.



Een ander schilderij is te zien op de volgende foto. De heilige Veronica houdt hier een doek vast wat ze gebruikt heeft om het gezicht van Jezus af te doen nadat hij gevallen is bij het dragen van het kruis. Volgens de overlevering kwam gezicht van Jezus toen op deze doek te staan.



In een aparte ruimte, genaamd “Gallery A” hangen een groot aantal schilderijen waarvoor geen plaats is in het hoofdgebouw van de National Gallery. Deze schilderijen zijn simpelweg in chronologische volgorde opgehangen.





Na ons bezoek aan de National Gallery was het al halverwege de middag geworden. In de avond zouden we nog naar een voorstelling van de musical Matilda gaan, dus de rest van de middag was er nog voldoende tijd om even in de omgeving van de National Gallery rond te lopen. Als je vanuit Trafalgar Square verderloopt naar Whitehall zie je daar een beeld van de “Duke of Cambridge”. Dit is een titel die tot nu toe zes keer is gecreëerd. De laatste keer in 2011 voor prins William. Het beeld op de volgende foto is van prins George. Hij was een neef van koningin Victoria en was lange tijd aanvoerder van het Britse leger.



Iets verderop in dezelfde straat staat het vrouwenmonument uit de Tweede Wereldoorlog. Dit monument is in 2005 door koningin Elizabeth II onthuld en is gebouwd om het werk te herdenken dat de Britse vrouwen in de oorlog gedaan hebben om het land draaiende te houden.



Hier in de buurt staat nog een ander oorlogsmonument met als naam “The Cenotaph”. Het is in 1920 gebouwd als officieel oorlogsmonument ter herdenking van de eerste wereldoorlog.



Als je nog wat verder doorloopt kom je uit in de buurt van het Britse parlement. Voor het parlement bevindt zich een soort parkje met daarin de beelden van een aantal persoonlijkheden zoals Winston Churchill, Mahatma Gandhi en Nelson Mandela.



Het Palace of Westminster is de zetel van het Britse parlement. Het is ook mogelijk om hier een rondleiding door te krijgen. In deze tijd van het jaar worden er echter geen rondleidingen gegeven en verder schijn je deze vooral op tijd te moeten reserveren omdat ze erg snel volzitten.



Nog een ander beeld dat bij het parlement staat, is dat van koning George V. Hij was van 1910 tot zijn dood in 1936 koning van Engeland.



Hieronder nog even een plaatje van de Thames die langs het Palace of Westminster stroomt in London.



’s Avonds hadden we kaartjes gekocht voor de voorstelling van Matilda in het Cambridge Theatre, dus na de wandeling in de omgeving van het Britse parlement zijn we alvast in de richting van dit theater vertrokken om hier nog wat te eten. Hieronder nog een foto van de schrijver Shakespeare wat hier in de buurt staat.



De musical Matilda, naar het boek van Roald Dahl, draait in het Cambridge Theatre sinds 2011. Het is in dit theater gebruikelijk dat een show steeds gedurende lange tijd elke avond gespeeld wordt. Matilda is inmiddels het langslopende theaterstuk dat ooit in dit theater is opgevoerd. Dat betekent ook dat de spelersgroep in de loop van de tijd regelmatig wordt aangepast. Omdat Matilda een kind is, zijn er ook steeds een aantal kinderen die haar rol afwisselend spelen. De avond dat wij er waren was de voorstelling in elk geval uitverkocht. Hoewel er bij de ingang wel beveiliging stond, was dat toch meer voor de vorm. Officieel keken ze wel in de tassen van de bezoekers, maar dat ging allemaal erg vluchtig. Tijdens de voorstelling mochten geen foto’s gemaakt worden, dus daarom enkel een foto van het decor voordat de voorstelling begon. Het decor wisselde tijdens de voorstelling ook verschillende keren (bij Matilda thuis, in de klas, in de bibliotheek waar ze regelmatig kwam). Het was goed te merken dat de acteurs vaak deze musical opvoeren want de kwaliteit was hoog en iedereen ging echt op in zijn of haar rol.



Het boek Matilda van Roald Dahl is uitgekomen in 1988. Op Wikipedia is een uitgebreide samenvatting te vinden van dit boek. Hier een aantal stukken van deze samenvatting:

“Matilda is een jong, slim en ongewoon meisje, dat veel van lezen en rekenen houdt en al jong opvalt door haar uitzonderlijke intelligentie. Haar ouders, meneer en mevrouw Wurmhout, houden zich niet met Matilda bezig maar meer met televisiekijken. Matilda's vader is een oplichter die tweedehands auto's verkoopt voor een veel te hoge prijs en ze laat lopen door zaagsel in de motor te doen. Haar moeder is een geblondeerde verwende vrouw die alleen maar televisie kijkt en naar de bingo gaat. Ze zijn helemaal niet trots op hun slimme dochter, maar vinden haar maar vervelend en betweterig. Haar broer Michiel krijgt alle aandacht, en haar vader probeert hem te leren hoe ook hij later mensen kan oplichten met autozwendel. Matilda wil dolgraag lezen, maar haar ouders houden niet van boeken. Matilda wordt lid van de bibliotheek terwijl ze pas vier is.”

“Als Matilda op vijfjarige leeftijd naar de basisschool gaat, ontdekt haar schooljuf, Marije Engel, dat Matilda hoogbegaafd is. Ze sluit een bijzondere vriendschap met juf Engel, die net als de kinderen erg bang is voor het schoolhoofd, een vrouw genaamd Agatha Bulstronk, waarschijnlijk het verschrikkelijkste schoolhoofd ooit en iemand met een hartgrondige hekel aan kinderen. Elk kind dat op school komt, wordt door de oudere leerlingen onmiddellijk gewaarschuwd voor deze vrouw. Juf Bulstronk is olympisch kampioene kogelslingeren geweest en demonstreert dit nog steeds graag; tijdens een speelkwartier pakt Bulstronk een meisje dat weigert haar haar te laten knippen beet bij haar vlechten en slingert haar door de lucht.”

“Matilda besluit nu om haar telekinetische gave te gebruiken om juf Bulstronk te verslaan. De volgende keer dat Bulstronk les komt geven, laat Matilda met behulp van haar gave het krijtje op het schoolbord schrijven: "Agatha, dit is Marcus; geef mijn Marije haar huis en haar salaris terug! Anders neem ik je te pakken zoals jij mij te pakken hebt genomen! Ik hou je in de gaten Agatha!", zodat Bulstronk denkt dat de geest van de vader van Juf Engel terug is gekomen om zich te wreken. Bulstronk verlaat het schoolgebouw en blijkt een dag later de stad te zijn ontvlucht. Juf Engel kan nu haar eigen ouderlijk huis weer betrekken, waar gelukkig weinig is veranderd.”

“Matilda's ouders besluiten uiteindelijk het land te verlaten omdat de grond Matilda's vader wat te heet onder de voeten wordt: zijn autozwendel is ontdekt. Ze hebben nooit veel om Matilda gegeven en laten toe dat zij bij juf Engel gaat inwonen.”.



Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina