Maandag 17 oktober 2022
In dit deel van het reisverslag staan de laatste foto’s die ik gemaakt heb tijdens mijn bezoek aan het Natuurhistorische Museum in Wenen. Inmiddels ben ik aangekomen in zaal nummer 30 van het museum. De eerste van een aantal zalen die is ingericht met allerlei vogels. Waaronder bijvoorbeeld pinguïns, een zeevogel die niet kan vliegen. De pinguïns leven in de omgeving van de Zuidpool. De volgende vier foto’s laten goed zien hoe deze zalen zijn ingericht. En ook hier is weer te zien hoe uitgebreid en goed gedocumenteerd dit museum is.
Kangoeroes in zaal 33.
In zaal 34 zijn opgezette olifanten maar ook skeletten van olifanten te zien. De zwarte olifant op de volgende foto is de Afrikaanse Steppe Olifant. Deze kan een gewicht krijgen van meer dan 6 ton. Rond 1800 leefden er in Afrika nog 10 miljoen van deze dieren. Dit is in de loop van de jaren ondanks een jachtverbod en allerlei beschermingsmaatregelen teruggelopen tot 375.000 in het jaar 2016. De olifant die in het museum te zien is, is een geschenk van de regering van Zimbabwe.
Bij de ingang naar deze zaal loop je onder de onderkaak van een vinvis door.
Allerlei woestijndieren zoals kamelen en dromedarissen zijn te vinden in zaal 35. Deze laatste foto’s heb ik overigens gemaakt aan het eind van de middag toen het museum bijna dichtging. Daarom ben ik door deze zalen dus redelijk snel gelopen. Ondanks dat ik al vroeg in de ochtend bij het museum naar binnen ben gegaan. Dit zijn overigens gezien de omvang van de dieren wel de meest indrukwekkende ruimtes van het museum om te zien.
De laatste zeven foto’s uit het museum plaats ik dan ook zonder verder toelichting. Bij een bezoek aan Wenen is dit museum naar mijn mening echt een aanrader om te bezoeken. Trek er gerust een dag voor uit want zelfs dan kun je nog niet alles zien. Oorspronkelijk had ik overigens op mijn lijst staan om ook het tegenoverliggende kunsthistorische museum te bezoeken. Dat museum is opgestart vanuit de kunstverzameling van de Habsburgers. Dat is iets wat ik tijdens een volgende vakantie naar Wenen zal moeten doen.
In de buurt van het Natuur Historisch Museum staat het Mechitaristenklooster van de Armeens Katholieke kerk. Dit gebouw dat in 1874 compleet was afgebouwd, bestaat uit een kerk en een bijbehorend klooster. In het klooster bevindt zich een grote collectie van antieke en middeleeuwse manuscripten, munten, kostuums en boeken.
Een andere kerk in de buurt is de drievoudigheidskerk. Deze kerk met bijbehorend klooster is tussen 1694 en 1704 gebouwd. Vanaf 1784 is het klooster bewoond door de orde van de Minorieten. Ze zijn lange tijd ook verantwoordelijk geweest voor het nabijgelegen algemene ziekenhuis, een weeshuis en een gevangenis.
De kerk is gebouwd in de stijl van de vroege barok. Op het hoofdaltaar staat een beeld van Josef von Hempel uit 1826 dat de allerheiligste drievoudigheid laat zien.
Vanuit de kerk kun je doorlopen naar het klooster. Daar kom je dan in een gang met ongeveer 4300 votief tegels (ook wel ex voto). Dit zijn tegels die achtergelaten werden om God gunstig te stemmen. Op de tegels zijn allerlei soorten bedankjes te zien, vaak met een naam van een persoon erbij.
Een voorbeeld van zo’n tegeltje is te zien op de volgende foto. Deze tegel is aangebracht ter nagedachtenis van een geestelijke van deze orde die in 1941 in het concentratiekamp Dachau is overleden.
Als je vanuit deze kerk doorloopt in de richting van het Otto Wagner plein kom je uit bij een herdenkingsplek voor de vermoorde Joden uit Oostenrijk tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hierop staan de namen van alle Joodse slachtoffers aangegeven. Deze plek is op 9 november 2021 (op dezelfde dag als de Kristalnacht) geopend.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
In dit deel van het reisverslag staan de laatste foto’s die ik gemaakt heb tijdens mijn bezoek aan het Natuurhistorische Museum in Wenen. Inmiddels ben ik aangekomen in zaal nummer 30 van het museum. De eerste van een aantal zalen die is ingericht met allerlei vogels. Waaronder bijvoorbeeld pinguïns, een zeevogel die niet kan vliegen. De pinguïns leven in de omgeving van de Zuidpool. De volgende vier foto’s laten goed zien hoe deze zalen zijn ingericht. En ook hier is weer te zien hoe uitgebreid en goed gedocumenteerd dit museum is.
Kangoeroes in zaal 33.
In zaal 34 zijn opgezette olifanten maar ook skeletten van olifanten te zien. De zwarte olifant op de volgende foto is de Afrikaanse Steppe Olifant. Deze kan een gewicht krijgen van meer dan 6 ton. Rond 1800 leefden er in Afrika nog 10 miljoen van deze dieren. Dit is in de loop van de jaren ondanks een jachtverbod en allerlei beschermingsmaatregelen teruggelopen tot 375.000 in het jaar 2016. De olifant die in het museum te zien is, is een geschenk van de regering van Zimbabwe.
Bij de ingang naar deze zaal loop je onder de onderkaak van een vinvis door.
Allerlei woestijndieren zoals kamelen en dromedarissen zijn te vinden in zaal 35. Deze laatste foto’s heb ik overigens gemaakt aan het eind van de middag toen het museum bijna dichtging. Daarom ben ik door deze zalen dus redelijk snel gelopen. Ondanks dat ik al vroeg in de ochtend bij het museum naar binnen ben gegaan. Dit zijn overigens gezien de omvang van de dieren wel de meest indrukwekkende ruimtes van het museum om te zien.
De laatste zeven foto’s uit het museum plaats ik dan ook zonder verder toelichting. Bij een bezoek aan Wenen is dit museum naar mijn mening echt een aanrader om te bezoeken. Trek er gerust een dag voor uit want zelfs dan kun je nog niet alles zien. Oorspronkelijk had ik overigens op mijn lijst staan om ook het tegenoverliggende kunsthistorische museum te bezoeken. Dat museum is opgestart vanuit de kunstverzameling van de Habsburgers. Dat is iets wat ik tijdens een volgende vakantie naar Wenen zal moeten doen.
In de buurt van het Natuur Historisch Museum staat het Mechitaristenklooster van de Armeens Katholieke kerk. Dit gebouw dat in 1874 compleet was afgebouwd, bestaat uit een kerk en een bijbehorend klooster. In het klooster bevindt zich een grote collectie van antieke en middeleeuwse manuscripten, munten, kostuums en boeken.
Een andere kerk in de buurt is de drievoudigheidskerk. Deze kerk met bijbehorend klooster is tussen 1694 en 1704 gebouwd. Vanaf 1784 is het klooster bewoond door de orde van de Minorieten. Ze zijn lange tijd ook verantwoordelijk geweest voor het nabijgelegen algemene ziekenhuis, een weeshuis en een gevangenis.
De kerk is gebouwd in de stijl van de vroege barok. Op het hoofdaltaar staat een beeld van Josef von Hempel uit 1826 dat de allerheiligste drievoudigheid laat zien.
Vanuit de kerk kun je doorlopen naar het klooster. Daar kom je dan in een gang met ongeveer 4300 votief tegels (ook wel ex voto). Dit zijn tegels die achtergelaten werden om God gunstig te stemmen. Op de tegels zijn allerlei soorten bedankjes te zien, vaak met een naam van een persoon erbij.
Een voorbeeld van zo’n tegeltje is te zien op de volgende foto. Deze tegel is aangebracht ter nagedachtenis van een geestelijke van deze orde die in 1941 in het concentratiekamp Dachau is overleden.
Als je vanuit deze kerk doorloopt in de richting van het Otto Wagner plein kom je uit bij een herdenkingsplek voor de vermoorde Joden uit Oostenrijk tijdens de Tweede Wereldoorlog. Hierop staan de namen van alle Joodse slachtoffers aangegeven. Deze plek is op 9 november 2021 (op dezelfde dag als de Kristalnacht) geopend.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Reactie toevoegen