Vrijdag 28 april 2023
De tweede dag van mijn vakantie in het oosten van Slowakije heb ik gebruikt voor een bezoek aan twee kleinere plaatsen. In de ochtend Humenne, een stad met ongeveer 35.000 inwoners, die helemaal in het oosten van Slowakije ligt in de buurt van de Oekraïense grens. En in de middag het plaatsje Brekov met een kleine 1300 inwoners. Hier bevindt zich op een heuvel de ruïne van een oud kasteel.
Rond 9 uur in de ochtend ben ik vanaf het station in Kosice vertrokken richting Humenne. Er rijdt dan een nachttrein die uit Praag komt en die ook door gewone passagiers gebruikt kan worden, in ongeveer anderhalf uur naar het eindstation in Humenne. Voor een bedrag van €5,10 kun je een kaartje kopen in de tweede klas. Deze trein doet er overigens niet sneller over dan de regionale treinen die de rest van de dag tussen beide plaatsen op en neer rijden.
Vanaf het station van Humenne ben ik te voet richting het centrum van de stad gelopen. Zoals op de foto’s te zien is, was het weer inmiddels een stuk opgeknapt. Waar het de vorige dag nog flink bewolkt en niet al te warm was, was de zon nu echt doorgebroken en was het veel prettiger weer, zonder dat het te warm werd.
De allerheiligenkerk is de plaatselijke kerk van Humenne. Dit was oorspronkelijk een franciscaans klooster maar is tegenwoordig in gebruik als een Rooms Katholieke kerk. De kerk is in een gotische stijl gebouwd. De bouw heeft in de vijftiende eeuw plaatsgevonden ter ere van de heilige Bonifatius. In een zijkapel van de kerk zijn relieken te zien van de heilige Nepomuk. Zoals zeker in kleine plaatsen wel vaker het geval is, kun je het voorportaal van de kerk wel in, maar is dat door een gesloten glazen want gescheiden van de rest van het gebouw.
De belangrijkste bezienswaardigheid van Humenne is het kasteel dat zich in het centrum van de stad bevindt. Hoewel op internet stond aangegeven dat het open zou zijn, zag alles er verlaten uit. Je kon wel de binnenplaats oplopen maar ook daar was het volledig verlaten en stond nergens aangegeven waar er een ingang was. Ik ben toen vervolgens weer van het terrein van het kasteel weggewandeld richting het centrumplein.
In het centrum van de stad bevindt zich ook nog een monument uit het jaar 1985 met de titel “Monument of Appreciation and Victory”. Een voorbeeld van een kunstwerk dat de val van het communisme overleeft heeft en nu nog steeds op een prominente plek in de stad staat.
Rondom het kasteel ligt een park dat vrij toegankelijk is. In de richting van de stad is het park ingericht in Franse stijl. Het deel aan de oostkant van het kasteel is in een Engelse stijl ingericht. Sinds 1963 is het een nationaal cultureel monument waar nu rond de 900 bomen staan.
Een klein stukje verderop is er een openluchtmuseum met een aantal traditionele gebouwen. Ook dit zou volgens de website open moeten zijn, maar ook hier was niemand te zien en waren alle ingangen op slot. De onderstaande foto die van buiten het museum genomen is, geeft wel een beeld van wat er hier precies te zien is.
En daarmee leek het er dus op dat de twee zaken die ik deze ochtend in Humenne wilde bezoeken dicht waren. Vervolgens ben ik toch maar eens teruggelopen naar het kasteel. Na wat zoeken, was er op het binnenplein toch een deur waardoor je naar binnen kon. Dit bleek de officiële ingang te zijn, die verder niet aangegeven stond.
Op het moment dat ik daar binnenstapte, was er ook een medewerker van het kasteel waarin ook een deel als museum gebruikt wordt. Die gaf aan dat het eigenlijk pas open ging vanaf 1 mei. Toegang tot het kasteel kan via een rondleiding maar die wilde hij nu ook al wel geven ondanks dat het pas eind april was. Dat was in elk geval een mooie meevaller en dus een prive-rondleiding door dit gebouw in het Engels door deze vriendelijke medewerker.
In het jaar 1449 wordt voor het eerst melding gedaan van een gebouw op de huidige plaats. Het vermoeden is dat al in de 13de en 14de eeuw op deze plek een middeleeuws kasteel stond dat bewoond werd door de familie Drugeth. Dit waren machtige landeigenaars die naar Hongarije zijn gekomen met koning Charles Robert.
In het jaar 1317 kregen ze van de koning niet allen dit middeleeuwse gebouw maar ook de kastelen van Jasenov en Brekov en de stad Humenne. Hoe dit oorspronkelijke gebouw eruitgezien heeft is verder niet bekend.
In het jaar 1619 veroverde Gabriel Bethlen de stad met omgeving. Het oude kasteel is toen tot de grond toe afgebrand en de Drugeth familie heeft toen het huidige gebouw weggezet. Dit is een groot gebouw in de vorm van een vierkant dat gebouwd is met een centrale binnenplaats en torens op de hoeken voor de veiligheid.
Als je naar het gebouw toeloopt ga je over een brug om binnen te komen. Dit is nog een verwijzing naar het middeleeuwse kasteel dat oorspronkelijk op deze plek stond. In 1684 overleed de laatste mannelijke persoon van de Drugeth familie. Het gebouw werd vervolgens geërfd door zijn vrouw.
Zoals op de foto’s te zien is, zijn een flink aantal ruimtes in het gebouw ingericht met meubels uit vorige eeuwen. Hierdoor krijg je ook echt het idee dat je door een gebouw loopt dat vroeger daadwerkelijk bewoond is. Andere ruimtes zijn meer als een museum ingericht. Dit laat bijvoorbeeld de volgende foto zien. Hierop zijn een aantal iconen te zien uit de eerste helft van de 18de eeuw die niet volledig zijn.
De medewerker die mij door het gebouw rondleidde wist te vertellen dat dit museum elk jaar door enkele duizenden mensen bezocht werd. Dat vind ik echt erg weinig omdat het gewoon een mooi gebouw is, dat ook veel vertelt over de geschiedenis van dit gebied. Het interessante aan het bezoeken van dit soort plaatsen waar nauwelijks toeristen komen is dat je er echt onontdekte pareltjes tegen kunt komen zoals dit gebouw.
Nadat ook de echtgenote overleden was van de laatste mannelijke persoon binnen de Drugeth familie werd het gebouw verdeeld onder de verschillende erfgenamen. In de tweede helft van de 18de eeuw vonden opnieuw grote reconstructies plaats. Zowel binnen het gebouw als aan de buitenkant waar een groot balkon werd toegevoegd.
In de loop van de 19de eeuw kwam het kasteel in handen van de familie Andrassy die het herbouwde in de vorm van een Frans barok kasteel.
Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werd het gebouw zwaar beschadigd. Een van de mooie ruimtes is op de volgende foto te zien. Een prachtige bibliotheek in Engelse stijl. Er staan nu echter nog maar een beperkt aantal boeken in, omdat de oorspronkelijke boeken of verloren zijn gegaan of in de loop van de tijd op andere plekken terecht gekomen zijn.
Tussen 1964 en 1971 vond een volledige renovatie van het gebouw plaats. Tegenwoordig is het Vihorlat museum een onderdeel van het museum. Vanaf de jaren 2015 en 2016 hebben opnieuw allerlei moderniseringen plaatsgevonden.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
De tweede dag van mijn vakantie in het oosten van Slowakije heb ik gebruikt voor een bezoek aan twee kleinere plaatsen. In de ochtend Humenne, een stad met ongeveer 35.000 inwoners, die helemaal in het oosten van Slowakije ligt in de buurt van de Oekraïense grens. En in de middag het plaatsje Brekov met een kleine 1300 inwoners. Hier bevindt zich op een heuvel de ruïne van een oud kasteel.
Rond 9 uur in de ochtend ben ik vanaf het station in Kosice vertrokken richting Humenne. Er rijdt dan een nachttrein die uit Praag komt en die ook door gewone passagiers gebruikt kan worden, in ongeveer anderhalf uur naar het eindstation in Humenne. Voor een bedrag van €5,10 kun je een kaartje kopen in de tweede klas. Deze trein doet er overigens niet sneller over dan de regionale treinen die de rest van de dag tussen beide plaatsen op en neer rijden.
Vanaf het station van Humenne ben ik te voet richting het centrum van de stad gelopen. Zoals op de foto’s te zien is, was het weer inmiddels een stuk opgeknapt. Waar het de vorige dag nog flink bewolkt en niet al te warm was, was de zon nu echt doorgebroken en was het veel prettiger weer, zonder dat het te warm werd.
De allerheiligenkerk is de plaatselijke kerk van Humenne. Dit was oorspronkelijk een franciscaans klooster maar is tegenwoordig in gebruik als een Rooms Katholieke kerk. De kerk is in een gotische stijl gebouwd. De bouw heeft in de vijftiende eeuw plaatsgevonden ter ere van de heilige Bonifatius. In een zijkapel van de kerk zijn relieken te zien van de heilige Nepomuk. Zoals zeker in kleine plaatsen wel vaker het geval is, kun je het voorportaal van de kerk wel in, maar is dat door een gesloten glazen want gescheiden van de rest van het gebouw.
De belangrijkste bezienswaardigheid van Humenne is het kasteel dat zich in het centrum van de stad bevindt. Hoewel op internet stond aangegeven dat het open zou zijn, zag alles er verlaten uit. Je kon wel de binnenplaats oplopen maar ook daar was het volledig verlaten en stond nergens aangegeven waar er een ingang was. Ik ben toen vervolgens weer van het terrein van het kasteel weggewandeld richting het centrumplein.
In het centrum van de stad bevindt zich ook nog een monument uit het jaar 1985 met de titel “Monument of Appreciation and Victory”. Een voorbeeld van een kunstwerk dat de val van het communisme overleeft heeft en nu nog steeds op een prominente plek in de stad staat.
Rondom het kasteel ligt een park dat vrij toegankelijk is. In de richting van de stad is het park ingericht in Franse stijl. Het deel aan de oostkant van het kasteel is in een Engelse stijl ingericht. Sinds 1963 is het een nationaal cultureel monument waar nu rond de 900 bomen staan.
Een klein stukje verderop is er een openluchtmuseum met een aantal traditionele gebouwen. Ook dit zou volgens de website open moeten zijn, maar ook hier was niemand te zien en waren alle ingangen op slot. De onderstaande foto die van buiten het museum genomen is, geeft wel een beeld van wat er hier precies te zien is.
En daarmee leek het er dus op dat de twee zaken die ik deze ochtend in Humenne wilde bezoeken dicht waren. Vervolgens ben ik toch maar eens teruggelopen naar het kasteel. Na wat zoeken, was er op het binnenplein toch een deur waardoor je naar binnen kon. Dit bleek de officiële ingang te zijn, die verder niet aangegeven stond.
Op het moment dat ik daar binnenstapte, was er ook een medewerker van het kasteel waarin ook een deel als museum gebruikt wordt. Die gaf aan dat het eigenlijk pas open ging vanaf 1 mei. Toegang tot het kasteel kan via een rondleiding maar die wilde hij nu ook al wel geven ondanks dat het pas eind april was. Dat was in elk geval een mooie meevaller en dus een prive-rondleiding door dit gebouw in het Engels door deze vriendelijke medewerker.
In het jaar 1449 wordt voor het eerst melding gedaan van een gebouw op de huidige plaats. Het vermoeden is dat al in de 13de en 14de eeuw op deze plek een middeleeuws kasteel stond dat bewoond werd door de familie Drugeth. Dit waren machtige landeigenaars die naar Hongarije zijn gekomen met koning Charles Robert.
In het jaar 1317 kregen ze van de koning niet allen dit middeleeuwse gebouw maar ook de kastelen van Jasenov en Brekov en de stad Humenne. Hoe dit oorspronkelijke gebouw eruitgezien heeft is verder niet bekend.
In het jaar 1619 veroverde Gabriel Bethlen de stad met omgeving. Het oude kasteel is toen tot de grond toe afgebrand en de Drugeth familie heeft toen het huidige gebouw weggezet. Dit is een groot gebouw in de vorm van een vierkant dat gebouwd is met een centrale binnenplaats en torens op de hoeken voor de veiligheid.
Als je naar het gebouw toeloopt ga je over een brug om binnen te komen. Dit is nog een verwijzing naar het middeleeuwse kasteel dat oorspronkelijk op deze plek stond. In 1684 overleed de laatste mannelijke persoon van de Drugeth familie. Het gebouw werd vervolgens geërfd door zijn vrouw.
Zoals op de foto’s te zien is, zijn een flink aantal ruimtes in het gebouw ingericht met meubels uit vorige eeuwen. Hierdoor krijg je ook echt het idee dat je door een gebouw loopt dat vroeger daadwerkelijk bewoond is. Andere ruimtes zijn meer als een museum ingericht. Dit laat bijvoorbeeld de volgende foto zien. Hierop zijn een aantal iconen te zien uit de eerste helft van de 18de eeuw die niet volledig zijn.
De medewerker die mij door het gebouw rondleidde wist te vertellen dat dit museum elk jaar door enkele duizenden mensen bezocht werd. Dat vind ik echt erg weinig omdat het gewoon een mooi gebouw is, dat ook veel vertelt over de geschiedenis van dit gebied. Het interessante aan het bezoeken van dit soort plaatsen waar nauwelijks toeristen komen is dat je er echt onontdekte pareltjes tegen kunt komen zoals dit gebouw.
Nadat ook de echtgenote overleden was van de laatste mannelijke persoon binnen de Drugeth familie werd het gebouw verdeeld onder de verschillende erfgenamen. In de tweede helft van de 18de eeuw vonden opnieuw grote reconstructies plaats. Zowel binnen het gebouw als aan de buitenkant waar een groot balkon werd toegevoegd.
In de loop van de 19de eeuw kwam het kasteel in handen van de familie Andrassy die het herbouwde in de vorm van een Frans barok kasteel.
Aan het einde van de Tweede Wereldoorlog werd het gebouw zwaar beschadigd. Een van de mooie ruimtes is op de volgende foto te zien. Een prachtige bibliotheek in Engelse stijl. Er staan nu echter nog maar een beperkt aantal boeken in, omdat de oorspronkelijke boeken of verloren zijn gegaan of in de loop van de tijd op andere plekken terecht gekomen zijn.
Tussen 1964 en 1971 vond een volledige renovatie van het gebouw plaats. Tegenwoordig is het Vihorlat museum een onderdeel van het museum. Vanaf de jaren 2015 en 2016 hebben opnieuw allerlei moderniseringen plaatsgevonden.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Reactie toevoegen