Tags:
Vrijdag 11 oktober 2019
Op de tweede vakantiedag heb ik vanuit Berlijn een bezoek gebracht aan Frankfurt-Oder. Dit is een stad die tegen de Poolse grens aanligt. Aan de andere kant van de rivier ligt de Poolse zusterstad Slubice. Zoals in het vorige deel van het reisverslag opgemerkt, is er een route uitgezet door Frankfurt-Oder en Slubice, die langs een aantal plekken uit het leven van de dichter en schrijver Heinrich von Kleist gaat. Frankfurt-Oder is verder een typisch Oost-Duitse stad zoals op de volgende foto te zien is.
Via een brug over de Oder kun je gewoon de grens over wandelen richting Polen. Als je daar dan bent valt meteen het grote aantal sigarettenwinkels op. In het Poolse Slubice zijn dan ook veel Duitsers te vinden, die even de grens overgaan om daar goedkoop bepaalde spullen te gaan kopen.
De stad hing verder overal vol met posters voor de aankomende verkiezingen voor de beide kamers van het Poolse parlement. Waar het in Nederland meestal vrij netjes geregeld is, hangt iedereen hier gewoon overal de posters van zijn of haar partij op en wordt er driftig over elkaar heen geplakt. Er hingen vooral veel posters van de Poolse regeringspartij “ Recht en Rechtvaardigheid”.
Een voorbeeld van negatief campagnevoeren is op de volgende foto te zien. Hier wordt een kandidaat van het Burgerplatform, de grootste oppositiepartij in Polen, gewoon als een crimineel weggezet. Bij de verkiezingen kreeg de regeringspartij net de meerderheid in de Poolse Tweede Kamer terwijl de oppositie de meerderheid veroverde in de Poolse Senaat.
Wat hier meteen opvalt is dat de openbare ruimte er toch een stuk minder verzorgd uitziet dan in Duitsland. Veel kapotte of ontbrekende prullenbakken. Stoepen die voor een deel van slechte kwaliteit zijn en verder overal troep op de grond. In Duitsland is er ook voor kleine blikjes en flesjes een statiegeldregeling. Dat scheelt echt enorm in de hoeveelheid rommel die je op straat ziet liggen.
De bovenste en onderste foto laten de Onze Lieve Vrouwenkerk in Slubice zien. Je kon het kerkgebouw wel in, maar de kerkruimte zelf was helaas niet voor het publiek geopend.
In Slubice zijn veel winkels vooral ingesteld op Duitsers die hier goedkoop boodschappen komen doen. Zo is er hier ook een Polenmarkt gevestigd. Dit is een soort onoverdekte markthal waarin allerlei handelaren hun producten proberen te verkopen. Letterlijk alles is er te vinden. Van flessen cola tot viagrapillen en allerlei soorten bestrijdingsmiddelen die in Nederland al lang verboden zijn. Het zag er hier en daar toch allemaal enigszins louche uit.
De wandelroute die vernoemd is naar Heinrich von Kleist loopt ook voor een deel door Slubice. De wandelroute loopt daar door het park wat op de onderstaande foto te zien is. Ook hier is weer de verwaarlozing te zien. Slecht onderhoud, houten paden die op instorten staan en op de grond ligt overal rommel. Wat op zich logisch is, want de prullenbakken zitten vol of zijn gewoon verdwenen.
In de gemeente Slubice heeft op 11 en 12 augustus 1759 een slag plaatsgevonden waarbij koning Frederik II een grote nederlaag heeft geleden. Hierbij kwam Ewald von Kleist (van dezelfde familie als Heinrich) om het leven. Hij was een soldaat en dichter. In 1892 werd er als herinnering aan hem een 21 meter hoge Kleist toren gebouwd in dit park. De toren had een platform waar je op kon met een restaurant. Het werd een drukbezochte ontspanningsplaats voor mensen. In februari 1945 is de toren opgeblazen door het Duitse leger. Nog steeds zijn er plannen om de toren weer opnieuw op te bouwen.
Op de wandelroute stond aangegeven dat er hier nog een restant van de toren te vinden in. In het park stonden echter nauwelijks bordjes waar dit restant zich dan zou moeten bevinden. Na wat zoekwerk bleek het uiteindelijk om het volgende stuk steen te gaan, dat op de volgende foto te zien is. Het ligt gewoon in het park zonder enige toelichting. Er is dus nog wel wat winst te bepalen met het wat aantrekkelijker maken van dit gebied voor toeristen.
Als je door dit park heenloopt en er aan de andere kant weer uitwandelt, ben je inmiddels buiten de stad Slubice uitgekomen. Nog wat verder op de route zou er nog een grote steen moeten liggen als markering van de plaats waar de majoor en dichter Ewald von Kleist gewond gevonden was na de slag bij Kunersdorf. Dat stuk van de route heb ik maar overgeslagen omdat ik daar niet al teveel van verwachten. Hierna ben ik weer teruggelopen in de richting van Slubice.
In het centrum van Slubice staat het beeld “Kätchen von Heilbronn”. Dit is een beeld van de Poolse kunstenaar Miroslaw Gorski ter gelegenheid van de stedenband tussen Slubice en Heilbronn. Deze stedenband bestond in 2008 10 jaar. “Kätchen von Heilbronn” is het bekendste theaterstuk van Heinrich von Kleist. Rond een uur of vier ben ik over de brug weer teruggelopen naar Frankfurt-Oder.
Een zes hectare groot park in Frankfurt-Oder is vernoemd naar de dichter Heinrich von Kleist. Oorspronkelijk was dit een kerkhof maar na de zware verwoestingen in de Tweede Wereldoorlog is het tussen 1950 en 1953 veranderd in een park. In de jaren ’70 en ’80 is het park voor een deel volgebouwd met appartementencomplexen waardoor het de helft kleiner is geworden.
Een bijzonderheid is het herdenkingsmonument voor Ernst-Thälmann wat zich bevindt aan de rand van het park. Dit is oorspronkelijk het familiegraf van de fabrikant Otto Strahl. In 1986 (honderdste geboortedag van Thälmann) is dit als herdenkingsmonument onthuld. Thälmann was in de tijd van de Weimar republiek de voorzitter van de Communistische partij van Duitsland. In de DDR-tijd zijn er voor hem allerlei monumenten opgericht en straten naar hem vernoemd. Na de hereniging van Duitsland zijn deze voor een groot deel verdwenen en hebben ook de straten andere namen gekregen. Hier staat het monument er echter nog steeds en ook een brug in de buurt heeft nog steeds zijn naam. Aan het eind van de middag ben ik rond een uur of half 6 weer met de trein teruggegaan naar Berlijn. Frankfurt-Oder is een middelgrote stad die prima in een dag te bezoeken is. Het is geen mooie stad, maar geeft wel een goede indruk van hoe steden in het oosten van Duitsland in de tijd van de DDR ontwikkeld zijn.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Op de tweede vakantiedag heb ik vanuit Berlijn een bezoek gebracht aan Frankfurt-Oder. Dit is een stad die tegen de Poolse grens aanligt. Aan de andere kant van de rivier ligt de Poolse zusterstad Slubice. Zoals in het vorige deel van het reisverslag opgemerkt, is er een route uitgezet door Frankfurt-Oder en Slubice, die langs een aantal plekken uit het leven van de dichter en schrijver Heinrich von Kleist gaat. Frankfurt-Oder is verder een typisch Oost-Duitse stad zoals op de volgende foto te zien is.
Via een brug over de Oder kun je gewoon de grens over wandelen richting Polen. Als je daar dan bent valt meteen het grote aantal sigarettenwinkels op. In het Poolse Slubice zijn dan ook veel Duitsers te vinden, die even de grens overgaan om daar goedkoop bepaalde spullen te gaan kopen.
De stad hing verder overal vol met posters voor de aankomende verkiezingen voor de beide kamers van het Poolse parlement. Waar het in Nederland meestal vrij netjes geregeld is, hangt iedereen hier gewoon overal de posters van zijn of haar partij op en wordt er driftig over elkaar heen geplakt. Er hingen vooral veel posters van de Poolse regeringspartij “ Recht en Rechtvaardigheid”.
Een voorbeeld van negatief campagnevoeren is op de volgende foto te zien. Hier wordt een kandidaat van het Burgerplatform, de grootste oppositiepartij in Polen, gewoon als een crimineel weggezet. Bij de verkiezingen kreeg de regeringspartij net de meerderheid in de Poolse Tweede Kamer terwijl de oppositie de meerderheid veroverde in de Poolse Senaat.
Wat hier meteen opvalt is dat de openbare ruimte er toch een stuk minder verzorgd uitziet dan in Duitsland. Veel kapotte of ontbrekende prullenbakken. Stoepen die voor een deel van slechte kwaliteit zijn en verder overal troep op de grond. In Duitsland is er ook voor kleine blikjes en flesjes een statiegeldregeling. Dat scheelt echt enorm in de hoeveelheid rommel die je op straat ziet liggen.
De bovenste en onderste foto laten de Onze Lieve Vrouwenkerk in Slubice zien. Je kon het kerkgebouw wel in, maar de kerkruimte zelf was helaas niet voor het publiek geopend.
In Slubice zijn veel winkels vooral ingesteld op Duitsers die hier goedkoop boodschappen komen doen. Zo is er hier ook een Polenmarkt gevestigd. Dit is een soort onoverdekte markthal waarin allerlei handelaren hun producten proberen te verkopen. Letterlijk alles is er te vinden. Van flessen cola tot viagrapillen en allerlei soorten bestrijdingsmiddelen die in Nederland al lang verboden zijn. Het zag er hier en daar toch allemaal enigszins louche uit.
De wandelroute die vernoemd is naar Heinrich von Kleist loopt ook voor een deel door Slubice. De wandelroute loopt daar door het park wat op de onderstaande foto te zien is. Ook hier is weer de verwaarlozing te zien. Slecht onderhoud, houten paden die op instorten staan en op de grond ligt overal rommel. Wat op zich logisch is, want de prullenbakken zitten vol of zijn gewoon verdwenen.
In de gemeente Slubice heeft op 11 en 12 augustus 1759 een slag plaatsgevonden waarbij koning Frederik II een grote nederlaag heeft geleden. Hierbij kwam Ewald von Kleist (van dezelfde familie als Heinrich) om het leven. Hij was een soldaat en dichter. In 1892 werd er als herinnering aan hem een 21 meter hoge Kleist toren gebouwd in dit park. De toren had een platform waar je op kon met een restaurant. Het werd een drukbezochte ontspanningsplaats voor mensen. In februari 1945 is de toren opgeblazen door het Duitse leger. Nog steeds zijn er plannen om de toren weer opnieuw op te bouwen.
Op de wandelroute stond aangegeven dat er hier nog een restant van de toren te vinden in. In het park stonden echter nauwelijks bordjes waar dit restant zich dan zou moeten bevinden. Na wat zoekwerk bleek het uiteindelijk om het volgende stuk steen te gaan, dat op de volgende foto te zien is. Het ligt gewoon in het park zonder enige toelichting. Er is dus nog wel wat winst te bepalen met het wat aantrekkelijker maken van dit gebied voor toeristen.
Als je door dit park heenloopt en er aan de andere kant weer uitwandelt, ben je inmiddels buiten de stad Slubice uitgekomen. Nog wat verder op de route zou er nog een grote steen moeten liggen als markering van de plaats waar de majoor en dichter Ewald von Kleist gewond gevonden was na de slag bij Kunersdorf. Dat stuk van de route heb ik maar overgeslagen omdat ik daar niet al teveel van verwachten. Hierna ben ik weer teruggelopen in de richting van Slubice.
In het centrum van Slubice staat het beeld “Kätchen von Heilbronn”. Dit is een beeld van de Poolse kunstenaar Miroslaw Gorski ter gelegenheid van de stedenband tussen Slubice en Heilbronn. Deze stedenband bestond in 2008 10 jaar. “Kätchen von Heilbronn” is het bekendste theaterstuk van Heinrich von Kleist. Rond een uur of vier ben ik over de brug weer teruggelopen naar Frankfurt-Oder.
Een zes hectare groot park in Frankfurt-Oder is vernoemd naar de dichter Heinrich von Kleist. Oorspronkelijk was dit een kerkhof maar na de zware verwoestingen in de Tweede Wereldoorlog is het tussen 1950 en 1953 veranderd in een park. In de jaren ’70 en ’80 is het park voor een deel volgebouwd met appartementencomplexen waardoor het de helft kleiner is geworden.
Een bijzonderheid is het herdenkingsmonument voor Ernst-Thälmann wat zich bevindt aan de rand van het park. Dit is oorspronkelijk het familiegraf van de fabrikant Otto Strahl. In 1986 (honderdste geboortedag van Thälmann) is dit als herdenkingsmonument onthuld. Thälmann was in de tijd van de Weimar republiek de voorzitter van de Communistische partij van Duitsland. In de DDR-tijd zijn er voor hem allerlei monumenten opgericht en straten naar hem vernoemd. Na de hereniging van Duitsland zijn deze voor een groot deel verdwenen en hebben ook de straten andere namen gekregen. Hier staat het monument er echter nog steeds en ook een brug in de buurt heeft nog steeds zijn naam. Aan het eind van de middag ben ik rond een uur of half 6 weer met de trein teruggegaan naar Berlijn. Frankfurt-Oder is een middelgrote stad die prima in een dag te bezoeken is. Het is geen mooie stad, maar geeft wel een goede indruk van hoe steden in het oosten van Duitsland in de tijd van de DDR ontwikkeld zijn.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Reactie toevoegen