Maandag 30 april 2018
Inmiddels was het begin middag en ben ik teruggegaan naar mijn hotel in de buurt van het Keleti treinstation om daar mijn koffer op te halen. Onderweg heb ik ook nog wat te eten gekocht. Waar het in Duitsland gebruikelijk is dat de meeste lange afstandstreinen restaurants aan boord hebben, is dat in Oost-Europa meestal niet het geval.



Nadat ik mijn koffer bij het hotel opgehaald ben, ben ik via de metro vanaf het Keleti station naar het Deli station gegaan. Budapest heeft een aantal grote stations waar treinen vandaan vertrekken. Er is niet echt een centraal station zoals dat in veel steden het geval is. Tussen beide stations gaat een rechtstreekse metrolijn.



Het Keleti station ziet in een mooi gebouw uit de 19de eeuw. Het Deli station is het enige grote station in Budapest dat niet in een historisch gebouw zit. Het huidige Oost-Europees aandoende gebouw stamt uit 1975.



Via de website van de Hongaarse spoorwegen kun je ook internationale treinkaartjes bestellen. Wanneer je er op tijd bij bent, kun je voor €9 met de trein van Budapest naar Zagreb. Je krijgt dan een code en kunt in Hongarije je kaartje uit de automaat halen. Deli is nog een station zonder liften en roltrappen dus het is gewoon sjouwen met je koffers.



Tussen Boedapest en Zagreb rijden slechts twee treinen per dag. Een om zes uur in de ochtend en een om half vier in de middag. De keuze is in dit geval snel gemaakt. Zeker wanneer je vanuit Hongarije verder naar het oosten gaat of richting het voormalige Joegoslavië merk je dat de treinverbindingen daar een stuk slechter zijn dan in het Westen van Europa.



Op het eerste gezicht lijkt de trein van Boedapest naar Zagreb behoorlijk lang. Een groot deel van de treinwagons rijdt maar mee tot aan het Balatonmeer. Vanaf daar gaan slechts twee wagons verder naar Kroatië. Het was deze dag best wel warm weer en deze twee wagons hadden gewoon airconditioning.



De trein van half 4 met treinnummer 204 en naam GRADEC is dan wel een internationale trein, maar hij stopt op een flink aantal stations en wordt dus ook gewoon door binnenlandse treinreizigers gebruikt. Met de auto is de afstand tussen beide plaatsen 350 kilometer, de trein heeft hier ongeveer 5 uur en 30 minuten voor nodig.



Rond 10 voor half 5 stopt de trein bij het eerste station buiten Boedapest (Szekesfehervar). Voor zover ik het kon zien waren de meeste internationale reizigers vooral toeristen. In Oost-Europa is op de wat langere afstanden het busverkeer vaak beter ontwikkeld dan het treinverkeer.



Twintig minuten later stopt de trein in Lepseny. Dit is de laatste stop voordat de trein verder gaat richting het Balatonmeer.



Na een tussenstop in Zamardi rond 5 uur stopt de trein het komende uur maar liefst op 10 stations langs het Balatonmeer. 9 van de 10 plaatsen waar het station stopt beginnen met Balaton.



Tussenstop in Balatonföldvar. Aangezien de Hongaarse wagons geen airconditioning hadden. Bij de twee treinwagons die doorreden naar Kroatië was dit wel het geval, kwamen veel reizigers die niet verder hoefden richting Kroatië toch in dit deel van de trein zitten op plaatsen die niet gereserveerd waren. Voor de 9 euro krijg je trouwens ook nog een gereserveerde zitplaats.



Zoals op de volgende foto is te zien, rijdt de trein op bepaalde plaatsen echt vlak langs het Balatonmeer. Het grote voordeel van reizen met de trein is dat je op deze manier veel van de omgeving van een land ziet. Met het vliegtuis zal het ongetwijfeld sneller kunnen, maar ik blijf dit toch een heel ontspannen manier van reizen vinden.



Tussenstop in Balatonszarszo rond kwart over vijf. Ondanks de vele tussenstops en het regelmatig in en uitstappen van passagiers reed de trein slechts met een kleine vertraging.



Tussenstop in Balatonszemes.



Tussenstop in Balatonboglar rond half 6. Zoals op de foto's te zien is, zien de stations langs het Balatonmeer er allemaal keurig netjes uit. Ze zullen zeker met Europese gelden voor een belangrijk deel zijn opgeknapt.



Tussenstop in Fonyod, de enige plaats bij het Balatonmeer waar de trein stopte en die niet met Balaton begon.



Rond 10 voor 6 was er een volgende tussenstop in Balatonmariafürdö. Elke keer nadat er nieuwe passagiers waren ingestapt werden door de intercom alle stations omgeroepen waar de trein nog zou stoppen.



In Balatonszentgyörgy stopt de trein voor de laatste keer in de buurt van het Balatonmeer. Hier worden de meeste wagons afgekoppeld en rijden alleen een tweetal wagons verder richting Kroatië.



De eerste stop na het Balatonmeer is in Vörs. Dit is een plaatsje met nog geen 250 inwoners. Het station bestaat hier uit niet meer dan een verwaarloosd gebouw. Perrons zijn niet aanwezig. Waarom een internationale trein bij een dergelijk klein plaatsje stopt is mij verder een raadsel.



Rond kwart voor zeven is er weer een tussenstop in Nagykanizsa. Dit is een plaats in het zuidwesten van Hongarije met een kleine 50.000 inwoners.



Zoals op de onderstaande foto te zien is, lijken de station er hier nog hetzelfde uit te zien als in de communistische tijd.



Gyekenyes is het laatste station in Hongarije waar de trein stopt. Hier stapt eerst de Hongaarse douane in om alle reizigers te controleren. Daarna komen ook de Kroatië en die controleren opnieuw iedereen. In totaal heeft de trein hier ongeveer 45 minuten stil gestaan.



Rond acht uur kwam de trein aan in het eerste station in Kroatië (Koprivnica). Hier werd een wat langere tussenstop gemaakt omdat een aantal wagons uit Osijek aan de trein gekoppeld moesten worden. Met een vertraging van ongeveer 20 minuten reed de trein vervolgens verder naar Zagreb.



Inmiddels was het al donker geworden en reed de trein rond half 10 het centraal station van Zagreb binnen. In Zagreb het ik als eerste wat Kroatisch geld gehaald bij een geldautomaat. Na nog wat te eten gekocht te hebben ben ik richting mijn hotel vertrokken.



Ook in Zagreb had ik een hotel uitgekozen op loopafstand van het station. Dit is gewoon erg makkelijk als je met de trein ergens naar toe wilt.



Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina