Reisverslag Hongarije mei 2022 Deel 13
Tags:
Woensdag 4 mei 2022
Na mijn bezoek aan Pincehely ben ik daar rond kwart over vijf weer met de trein vertrokken naar Budapest. Iets na half zeven in de avond ben ik uitgestapt op het eerste station in Budapest waar de trein stopt, dit is het Kelenföld treinstation. Zoals ik in een eerder deel van dit reisverslag heb aangegeven, heeft Budapest geen centraal station maar komt het Kelenföld treinstation hier toch het dichtste bij in de buurt. Veel treinen die vanaf de verschillende stations in Budapest vertrekken (Keleti. Deli en Nyugati) maken op Kelenföld een eerste tussenstop.
Het stationsgebouw van het Kelenföld treinstation is gebouwd in 1884. In de jaren ’80 van de vorige eeuw is er een ondergrondse doorgang gemaakt. Hierdoor kun je onder de grond van de ene kant van het station naar de andere kant lopen. Het verwaarloosde stationsgebouw is in 2019 gesloten en alle faciliteiten zijn toen verhuisd naar de onderdoorgang.
Met het plaatselijke openbaar vervoer ben ik vervolgens teruggegaan naar het Nyugati treinstation. Na daar wat gegeten te hebben, heb ik in het begin van de avond nog even langs de Donau gewandeld. Daar staat tegenwoordig het beeld van Imre Nagy. Hij was als het ware de leider van de Hongaarse opstand in 1956. Tot voor een aantal jaar stond dit beeld in de buurt van het parlementsgebouw. Omdat Nagy ook een communist was, is uiteindelijk door de regering Orban de opdracht gegeven om het beeld te verplaatsen naar een minder prominente plek.
Na een korte wandeling langs de Donau was het weer tijd om terug te gaan naar mijn hotel en daar de spullen alvast in te pakken omdat ik de volgende dag weer vrij vroeg met de trein terug moest naar Nederland.
Donderdag 5 mei 2022
Op deze donderdag was het vroeg opstaan om meteen om half 7 aan het ontbijt te zitten in het restaurant. Hierna heb ik meteen de laatste spullen ingepakt in mijn koffer en ben na het uitchecken uit het hotel met de bus vanaf het Nyugati treinstation naar het Keleti treinstation gegaan. Hier vertrekt om tien over half acht een Railjet trein van de Oostenrijkse spoorwegen richting Wenen.
Bij het merendeel van de treinen tussen Budapest en Wenen wordt gebruik gemaakt van materiaal van de Oostenrijkse spoorwegen. In Heygeshalom, het eerst of laatste station in Hongarije wordt dan van personeel gewisseld. De Oostenrijkers verlaten de trein en het Hongaarse personeel stapt in, of omgekeerd.
Een kwartiertje later maakt de trein een tussenstop in het Kelenföld treinstation om dan verder te rijden richting het westen. Qua conform zit deze trein ergens tussen de Duitse intercitytreinen en de ICE treinen in. Het reizen met de trein kost tijd, maar het geeft ook de mogelijkheid om gedurende de reis langzaam het landschap maar ook de mensen in de trein te zien veranderen. In plaats van in een keer vanuit Nederland in je vakantieland aan te komen, gaat het nu geleidelijk.
Op het traject tot Heygeshalom zijn er nog flink wat reizigers die enkel binnen Hongarije reizen, maar in de loop van de tijd stappen er ook internationale reizigers op de trein die naar Wenen moeten of een bestemming verder naar het westen. Een aantal van deze Railjet treinen rijden door tot de Beierse hoofdstad München.
De trein kwam keurig netjes rond vijf voor half elf aan op het centraal station in Wenen. Daar had ik ongeveer een uur om over te stappen op een Intercity Express trein naar Frankfurt. Wenen heeft een modern centraal station met een flink aantal voorzieningen. Allerlei winkels, maar ook voldoende zaken waar je een broodje kunt kopen of snel even wat kunt eten.
Rond kwart over 11 ben ik dan ook op de volgende trein gestapt richting Duitsland. Op lange internationale reizen, reis ik meestal eerste klas. In Nederland is het verschil tussen eerste en tweede klas niet erg groot (behalve dat het in de eerste klas een stuk rustiger is). In Duitsland en Oostenrijk merk je dat verschil wel. De stoelen staan gewoon verder uit elkaar, ze zitten net wat beter en er is in het algemeen gewoon meer ruimte. Ondanks dat ik de kaartjes pas relatief laat gekocht had (half april) kon ik nu voor 124 euro in de eerste klas vanuit Budapest terug naar Breda. Als je er vroeg bij bent dan is reizen met internationale treinen helemaal niet duur. Zeker in vergelijking met een reis met de auto. En het voordeel ten opzichte van het vliegtuig is dat er geen bijkomende kosten zijn en je ook midden in de stad aankomt.
Toen ik eenmaal in Duitsland was, begon de vertraging van de Intercity Express trein langzaam weer op te lopen. Voor een deel had die vertraging ermee te maken dat er tussen Duitsland en Oostenrijk regelmatig controles door de douane worden uitgevoerd in de trein dit tot een vertraging van 20 minuten kunnen leiden. Daarnaast zijn er op het Duitse spoor gewoon meer vertragingen. Dat kan komen door personeelstekort maar ook door de toestand van het Duitse spoor. Die maakt het nodig dat er op veel plekken gewerkt moet worden. In Regensburg was de vertraging al opgelopen tot rond de 20 minuten.
In Frankfurt had ik ongeveer 15 minuten de tijd om over te stappen op een andere Intercity Express trein naar Düsseldorf. Zeker rondom Frankfurt zijn er de laatste tijd flink wat vertragingen. Blijkbaar is er een beperkte capaciteit bij dit station en als er iets misgaat dan staan er al snel treinen stil en in de wacht. Daar kwam de trein met een vertraging van ongeveer 40 minuten binnen. Op het station van Frankfurt heb ik nog maar wat gegeten om vervolgens verder te reizen naar Nederland.
Na mijn bezoek aan Pincehely ben ik daar rond kwart over vijf weer met de trein vertrokken naar Budapest. Iets na half zeven in de avond ben ik uitgestapt op het eerste station in Budapest waar de trein stopt, dit is het Kelenföld treinstation. Zoals ik in een eerder deel van dit reisverslag heb aangegeven, heeft Budapest geen centraal station maar komt het Kelenföld treinstation hier toch het dichtste bij in de buurt. Veel treinen die vanaf de verschillende stations in Budapest vertrekken (Keleti. Deli en Nyugati) maken op Kelenföld een eerste tussenstop.
Het stationsgebouw van het Kelenföld treinstation is gebouwd in 1884. In de jaren ’80 van de vorige eeuw is er een ondergrondse doorgang gemaakt. Hierdoor kun je onder de grond van de ene kant van het station naar de andere kant lopen. Het verwaarloosde stationsgebouw is in 2019 gesloten en alle faciliteiten zijn toen verhuisd naar de onderdoorgang.
Met het plaatselijke openbaar vervoer ben ik vervolgens teruggegaan naar het Nyugati treinstation. Na daar wat gegeten te hebben, heb ik in het begin van de avond nog even langs de Donau gewandeld. Daar staat tegenwoordig het beeld van Imre Nagy. Hij was als het ware de leider van de Hongaarse opstand in 1956. Tot voor een aantal jaar stond dit beeld in de buurt van het parlementsgebouw. Omdat Nagy ook een communist was, is uiteindelijk door de regering Orban de opdracht gegeven om het beeld te verplaatsen naar een minder prominente plek.
Na een korte wandeling langs de Donau was het weer tijd om terug te gaan naar mijn hotel en daar de spullen alvast in te pakken omdat ik de volgende dag weer vrij vroeg met de trein terug moest naar Nederland.
Donderdag 5 mei 2022
Op deze donderdag was het vroeg opstaan om meteen om half 7 aan het ontbijt te zitten in het restaurant. Hierna heb ik meteen de laatste spullen ingepakt in mijn koffer en ben na het uitchecken uit het hotel met de bus vanaf het Nyugati treinstation naar het Keleti treinstation gegaan. Hier vertrekt om tien over half acht een Railjet trein van de Oostenrijkse spoorwegen richting Wenen.
Bij het merendeel van de treinen tussen Budapest en Wenen wordt gebruik gemaakt van materiaal van de Oostenrijkse spoorwegen. In Heygeshalom, het eerst of laatste station in Hongarije wordt dan van personeel gewisseld. De Oostenrijkers verlaten de trein en het Hongaarse personeel stapt in, of omgekeerd.
Een kwartiertje later maakt de trein een tussenstop in het Kelenföld treinstation om dan verder te rijden richting het westen. Qua conform zit deze trein ergens tussen de Duitse intercitytreinen en de ICE treinen in. Het reizen met de trein kost tijd, maar het geeft ook de mogelijkheid om gedurende de reis langzaam het landschap maar ook de mensen in de trein te zien veranderen. In plaats van in een keer vanuit Nederland in je vakantieland aan te komen, gaat het nu geleidelijk.
Op het traject tot Heygeshalom zijn er nog flink wat reizigers die enkel binnen Hongarije reizen, maar in de loop van de tijd stappen er ook internationale reizigers op de trein die naar Wenen moeten of een bestemming verder naar het westen. Een aantal van deze Railjet treinen rijden door tot de Beierse hoofdstad München.
De trein kwam keurig netjes rond vijf voor half elf aan op het centraal station in Wenen. Daar had ik ongeveer een uur om over te stappen op een Intercity Express trein naar Frankfurt. Wenen heeft een modern centraal station met een flink aantal voorzieningen. Allerlei winkels, maar ook voldoende zaken waar je een broodje kunt kopen of snel even wat kunt eten.
Rond kwart over 11 ben ik dan ook op de volgende trein gestapt richting Duitsland. Op lange internationale reizen, reis ik meestal eerste klas. In Nederland is het verschil tussen eerste en tweede klas niet erg groot (behalve dat het in de eerste klas een stuk rustiger is). In Duitsland en Oostenrijk merk je dat verschil wel. De stoelen staan gewoon verder uit elkaar, ze zitten net wat beter en er is in het algemeen gewoon meer ruimte. Ondanks dat ik de kaartjes pas relatief laat gekocht had (half april) kon ik nu voor 124 euro in de eerste klas vanuit Budapest terug naar Breda. Als je er vroeg bij bent dan is reizen met internationale treinen helemaal niet duur. Zeker in vergelijking met een reis met de auto. En het voordeel ten opzichte van het vliegtuig is dat er geen bijkomende kosten zijn en je ook midden in de stad aankomt.
Toen ik eenmaal in Duitsland was, begon de vertraging van de Intercity Express trein langzaam weer op te lopen. Voor een deel had die vertraging ermee te maken dat er tussen Duitsland en Oostenrijk regelmatig controles door de douane worden uitgevoerd in de trein dit tot een vertraging van 20 minuten kunnen leiden. Daarnaast zijn er op het Duitse spoor gewoon meer vertragingen. Dat kan komen door personeelstekort maar ook door de toestand van het Duitse spoor. Die maakt het nodig dat er op veel plekken gewerkt moet worden. In Regensburg was de vertraging al opgelopen tot rond de 20 minuten.
In Frankfurt had ik ongeveer 15 minuten de tijd om over te stappen op een andere Intercity Express trein naar Düsseldorf. Zeker rondom Frankfurt zijn er de laatste tijd flink wat vertragingen. Blijkbaar is er een beperkte capaciteit bij dit station en als er iets misgaat dan staan er al snel treinen stil en in de wacht. Daar kwam de trein met een vertraging van ongeveer 40 minuten binnen. Op het station van Frankfurt heb ik nog maar wat gegeten om vervolgens verder te reizen naar Nederland.
