Donderdag 20 oktober 2022
De Duitse Orde is tijdens de derde kruistocht in 1190 door inwoners van Bremen en Lubeck gesticht en enkele jaren later al een ridderorde geworden. Naast de Johannieters en de Tempeliers was het ten tijde van de kruistochten de derde grote ridderorde. De orde was niet alleen actief in het heilige land maar ook in verschillende delen van Europa. In Wenen bevindt zich in het gebouw van de orde een schatkamer die publiek toegankelijk is. De eerste van de vijf kamers bestaat uit landkaarten, munten, medailles en zegels.
Vanaf 1230 was de orde actief in Pruissen en lag hier het zwaartepunt. Na de reformatie werd de orde omgevormd tot een hertogdom en verplaatste het centrum zich naar het zuiden van Duitsland. In 1809 werd de orde hier opgeheven en was uitsluitend nog maar in Oostenrijk actief. Vanaf 1923 werd het een puur geestelijke orde die vooral bezig is op pastoraal en charitatief gebied.
De tweede ruimte van de schatkamer bestaat voor een groot deel uit allerlei feestelijk tafelzilver dat gebruikt werd voor representatieve gelegenheden. Het gaat hier bijvoorbeeld om een aantal bekers in de vorm van dieren. De deksel kan van deze bekers afgehaald worden en dan kon hier door bezoekers uit gedronken worden.
De derde ruimte staat vol met voorwerpen die verzameld werden om esthetische of wetenschappelijke redenen. Dit soort schatkamers is te beschouwen als de voorlopers van de huidige musea. Zo wordt in verschillende musea ook aangegeven dat ze de verzameling ooit gestart is in de schatkamer van een vorst.
In de vierde kamer zijn verzamelingen uit de 16de en vroege 17de eeuw te vinden. In de vitrine links op de onderstaande foto zijn een aantal glazen uit de 18de eeuw te zien. De glazen zijn versierd me heraldieke afbeeldingen.
Een ander bijzonder voorwerp in de verzameling is het beeld op de onderstaande beeld van Jezus uit een Middeleeuwse kerkgroep uit het begin van de 16de eeuw.
De pronkstukken in de vijfde en laatste ruimte van deze schatkamer zijns te zien in een grote vitrine. Het gaat hier om een pluviale (een Romeins kledingstuk dat als regenmantel gedragen werd) en een dalmatiek (Een uit Dalmatië stammend gewaad dat gebruikt werd tijdens kerkelijke vieringen).
Het Mozarthuis is een museum in Wenen dat zich bevindt in de enige Weense woning van de componist Mozart die tot nu toe bewaard gebleven is. Hij woonde hier van september 1784 tot en met april 1787. Het is hier helaas niet toegestaan om foto’s te maken. In 1941 was er voor het eerst een tentoonstelling in het gebouw te zien. Pas met zicht op het Mozartjaar in 2006 is er gestart met een grondige renovatie van het gebouw. De woonruimtes van Mozart bevinden zich op de eerste verdieping van het gebouw. Omdat er vanuit deze tijd geen originele voorwerpen zijn overgebleven, zijn de zaken die in dit museum te zien zijn dus niet van Mozart zelf geweest maar wel in zijn tijd gebruikt zijn. Ook wordt ingegaan op het werk “Le Nozze di Figaro” dat in dit huis door Mozart gecomponeerd is. Het is een interessant museum om meer inzicht te krijgen in het leven van Mozart en dus zeker de moeite waart om te bezoeken als je in Wenen bent.
Op deze laatste dag in Wenen heb ik de vakantie afgesloten met een bezoek aan he Dom Museum. Dit museum bevindt zich in de buurt van de Sint Stephanus kathedraal en laat de historische voorwerpen van deze kerk en het aartsbisdom Wenen zien. Naast een permanente tentoonstelling, is er ook steeds een wisseltentoonstelling die zich meer met de hedendaagse kunst bezighoudt.
Het museum startte met een verzameling schilderijen die als gezamenlijk onderwerp “Maaltijden” hadden. Dit soort schilderijen geven ook een interessant beeld van de economische situatie, maar ook van zaken op het gebied van religie en cultuur.
Een van de oudere voorwerpen is de onderstaande monstrans uit 1630. Op de voet van dit voorwerp is een afbeelding van een liggende Jesse (uit de bijbel) te zien.
Zomaar een ander voorwerp uit het museum is het volgende beeld van Johannes de Evangelist uit de periode 1420-1425. Het beeld is onderdeel van een beeldengroep die de kruisiging van Jezus laat zien.
Een van de topobjecten van het museum is een vierluik uit de werkplaats van Albert Dürer. Hierop zijn afbeeldingen te zien uit de laatste dagen van het leven van Jezus. Zo is links te zien hoe Jezus vanuit de stadspoort van Jeruzalem op weg gaat naar zijn kruisiging. Midden op het vierluik staat de Calvarieberg waar Christus aan het kruis gehangen is.
Samenvattend is het Dom Museum een mooi museum om te bezoeken in combinatie met de Stefanuskerk en het museum van de Duitse Orde. Het geeft een mooi beeld van de religieuze geschiedenis van Wenen en deze bezienswaardigheden bevinden zich ook nog eens op loopafstand van elkaar in het centrum van Wenen.
Vrijdag 21 oktober 2022
Na een achttal goed gevulde vakantiedagen (vier in Budapest en vier in Wenen) was het op deze vrijdagochtend weer tijd om met de trein vanuit Oostenrijk naar Nederland te vertrekken. De volgende foto die ik vanuit het hotel genomen heb, geeft een mooi beeld van het centraal station van Wenen. Op de foto is de stationsoverkapping te zien met daaronder de verschillende sporen. Onder deze sporen bevindt zich op de begane grond het stationsgebouw. Het relatief kleine afdakje aan de voorkant is de plaats waar onder andere taxi’s kunnen stoppen om mensen af te zetten.
Om exact kwart over negen ben ik vanaf het centraal station vertrokken met een ICE-trein richting Duitsland. Deze trein rijdt in een keer door naar het station in de buurt van het vliegveld van Frankfurt om daar rond 16.00 uur aan te komen. Ongeveer drie kwartier later kon ik met de volgende ICE-trein verder reizen naar Nederland. Waar het op reizen door Duitsland zeker in de omgeving van Frankfurt of het Roergebied regelmatig misgaat, verliep de reis deze keer vlekkeloos zonder enige vertraging.
Met een vertraging van slechts enkele minuten kwam ik rond half 8 in de avond aan op het station in Arnhem. Een half uur later kon ik met de trein verder naar Breda om daar exact 12 uur na mijn vertrek uit Wenen aan te komen.
De Duitse Orde is tijdens de derde kruistocht in 1190 door inwoners van Bremen en Lubeck gesticht en enkele jaren later al een ridderorde geworden. Naast de Johannieters en de Tempeliers was het ten tijde van de kruistochten de derde grote ridderorde. De orde was niet alleen actief in het heilige land maar ook in verschillende delen van Europa. In Wenen bevindt zich in het gebouw van de orde een schatkamer die publiek toegankelijk is. De eerste van de vijf kamers bestaat uit landkaarten, munten, medailles en zegels.
Vanaf 1230 was de orde actief in Pruissen en lag hier het zwaartepunt. Na de reformatie werd de orde omgevormd tot een hertogdom en verplaatste het centrum zich naar het zuiden van Duitsland. In 1809 werd de orde hier opgeheven en was uitsluitend nog maar in Oostenrijk actief. Vanaf 1923 werd het een puur geestelijke orde die vooral bezig is op pastoraal en charitatief gebied.
De tweede ruimte van de schatkamer bestaat voor een groot deel uit allerlei feestelijk tafelzilver dat gebruikt werd voor representatieve gelegenheden. Het gaat hier bijvoorbeeld om een aantal bekers in de vorm van dieren. De deksel kan van deze bekers afgehaald worden en dan kon hier door bezoekers uit gedronken worden.
De derde ruimte staat vol met voorwerpen die verzameld werden om esthetische of wetenschappelijke redenen. Dit soort schatkamers is te beschouwen als de voorlopers van de huidige musea. Zo wordt in verschillende musea ook aangegeven dat ze de verzameling ooit gestart is in de schatkamer van een vorst.
In de vierde kamer zijn verzamelingen uit de 16de en vroege 17de eeuw te vinden. In de vitrine links op de onderstaande foto zijn een aantal glazen uit de 18de eeuw te zien. De glazen zijn versierd me heraldieke afbeeldingen.
Een ander bijzonder voorwerp in de verzameling is het beeld op de onderstaande beeld van Jezus uit een Middeleeuwse kerkgroep uit het begin van de 16de eeuw.
De pronkstukken in de vijfde en laatste ruimte van deze schatkamer zijns te zien in een grote vitrine. Het gaat hier om een pluviale (een Romeins kledingstuk dat als regenmantel gedragen werd) en een dalmatiek (Een uit Dalmatië stammend gewaad dat gebruikt werd tijdens kerkelijke vieringen).
Het Mozarthuis is een museum in Wenen dat zich bevindt in de enige Weense woning van de componist Mozart die tot nu toe bewaard gebleven is. Hij woonde hier van september 1784 tot en met april 1787. Het is hier helaas niet toegestaan om foto’s te maken. In 1941 was er voor het eerst een tentoonstelling in het gebouw te zien. Pas met zicht op het Mozartjaar in 2006 is er gestart met een grondige renovatie van het gebouw. De woonruimtes van Mozart bevinden zich op de eerste verdieping van het gebouw. Omdat er vanuit deze tijd geen originele voorwerpen zijn overgebleven, zijn de zaken die in dit museum te zien zijn dus niet van Mozart zelf geweest maar wel in zijn tijd gebruikt zijn. Ook wordt ingegaan op het werk “Le Nozze di Figaro” dat in dit huis door Mozart gecomponeerd is. Het is een interessant museum om meer inzicht te krijgen in het leven van Mozart en dus zeker de moeite waart om te bezoeken als je in Wenen bent.
Op deze laatste dag in Wenen heb ik de vakantie afgesloten met een bezoek aan he Dom Museum. Dit museum bevindt zich in de buurt van de Sint Stephanus kathedraal en laat de historische voorwerpen van deze kerk en het aartsbisdom Wenen zien. Naast een permanente tentoonstelling, is er ook steeds een wisseltentoonstelling die zich meer met de hedendaagse kunst bezighoudt.
Het museum startte met een verzameling schilderijen die als gezamenlijk onderwerp “Maaltijden” hadden. Dit soort schilderijen geven ook een interessant beeld van de economische situatie, maar ook van zaken op het gebied van religie en cultuur.
Een van de oudere voorwerpen is de onderstaande monstrans uit 1630. Op de voet van dit voorwerp is een afbeelding van een liggende Jesse (uit de bijbel) te zien.
Zomaar een ander voorwerp uit het museum is het volgende beeld van Johannes de Evangelist uit de periode 1420-1425. Het beeld is onderdeel van een beeldengroep die de kruisiging van Jezus laat zien.
Een van de topobjecten van het museum is een vierluik uit de werkplaats van Albert Dürer. Hierop zijn afbeeldingen te zien uit de laatste dagen van het leven van Jezus. Zo is links te zien hoe Jezus vanuit de stadspoort van Jeruzalem op weg gaat naar zijn kruisiging. Midden op het vierluik staat de Calvarieberg waar Christus aan het kruis gehangen is.
Samenvattend is het Dom Museum een mooi museum om te bezoeken in combinatie met de Stefanuskerk en het museum van de Duitse Orde. Het geeft een mooi beeld van de religieuze geschiedenis van Wenen en deze bezienswaardigheden bevinden zich ook nog eens op loopafstand van elkaar in het centrum van Wenen.
Vrijdag 21 oktober 2022
Na een achttal goed gevulde vakantiedagen (vier in Budapest en vier in Wenen) was het op deze vrijdagochtend weer tijd om met de trein vanuit Oostenrijk naar Nederland te vertrekken. De volgende foto die ik vanuit het hotel genomen heb, geeft een mooi beeld van het centraal station van Wenen. Op de foto is de stationsoverkapping te zien met daaronder de verschillende sporen. Onder deze sporen bevindt zich op de begane grond het stationsgebouw. Het relatief kleine afdakje aan de voorkant is de plaats waar onder andere taxi’s kunnen stoppen om mensen af te zetten.
Om exact kwart over negen ben ik vanaf het centraal station vertrokken met een ICE-trein richting Duitsland. Deze trein rijdt in een keer door naar het station in de buurt van het vliegveld van Frankfurt om daar rond 16.00 uur aan te komen. Ongeveer drie kwartier later kon ik met de volgende ICE-trein verder reizen naar Nederland. Waar het op reizen door Duitsland zeker in de omgeving van Frankfurt of het Roergebied regelmatig misgaat, verliep de reis deze keer vlekkeloos zonder enige vertraging.
Met een vertraging van slechts enkele minuten kwam ik rond half 8 in de avond aan op het station in Arnhem. Een half uur later kon ik met de trein verder naar Breda om daar exact 12 uur na mijn vertrek uit Wenen aan te komen.
Reactie toevoegen