Tags
Woensdag 9 augustus 2023
Vandaag was de tweede dag in Kopenhagen die ik gebruikt heb om nog een aantal musea te bezoeken. Daarna ben ik aan het begin van de avond verder gereisd met de trein naar Stockholm. De dag start in de tuin van de koninklijke bibliotheek. Deze plaats was oorspronkelijk de marinehaven van Koning Christian IV. De tuin is ontworpen in 1920. De acht meter hoge watersculptuur komt uit het jaar 1999.
Het weer was op deze dag hetzelfde als de dinsdag. Ondanks dat het midden in de zomer was, leek het toch vooral op het weer in Nederland in de herfst. Flink wat bewolking en soms zelfs ook een beetje regen. In de tuin staat ook een beeld van de filosoof Kierkegaard.
Hier bevindt zich in een deel van het oude gebouw van de Deense Koninklijke Bibliotheek het Joodse Museum. Dit is in 2004 geopend. Het museum is ontworpen door dezelfde architect (Daniel Libeskind) die het Joodse museum in Berlijn heeft ontworpen. Dit museum is in 1999 geopend.
In het museum is een speciale tentoonstelling te zien over de redding van de Deense Joden in oktober 1943. Nadat in september 1943 de plannen van de Duitsers duidelijk werden met betrekking tot het afvoeren van de Joden naar concentratiekampen. In Denen was er tijdens de oorlog een situatie die anders was dan in andere landen. De regering was nog gewoon in functie en in 1943 hebben er ook vrije en democratische verkiezingen plaatsgevonden.
De Reichsbevollmächtiger in Denemarken wordt er in de zomer van 1943 mee geconfronteerd dat de Deense politiek de samenwerking met de bezetter opschort. Om Hitler gunstig te stemmen wil hij actie ondernemen richting de Joden. Hij vertelt dit echter aan de diplomaat Duckwitz, die geen vriend van de nazi’s is. Hij neemt contact op met de Zweedse regering die belooft vluchtende Joden op te nemen. Hierdoor kon er een reddingsactie opgezet worden die tot gevolg had dat 95 procent van de Deense Joden de oorlog wist te overleven
In oktober 1943 werden door de nazi’s in totaal 470 Joden gevangengenomen en naar het getto in Theresienstadt gestuurd. 53 Deense Joden stierven daar. De Deense Joden hadden er een speciale status en ontvingen ook voedselpakketten. Verder werden ze niet doorgestuurd naar de beruchte kampen in het oosten. In het museum staan vooral voorwerpen centraal die mensen in deze periode bij zich hadden. De onderstaande foto laat een kledingborstel zien van een gevangene uit Tsjecho-Slowakije waarin hij zijn gevangen nummer had gekerfd. Daar ontmoette hij een Deense vrouw. Uiteindelijk zijn ze na de oorlog in Denemarken getrouwd.
In het museum is ook iets te zien van de nieuwe permanente tentoonstelling. Deze zal gaan over de 400 jaar van Joods leven in Denemarken. Het stukje wat nu al te zien is gaat over de 18de eeuw omdat de Joden zich toen echt vestigden als groep in dit land. Het voorwerp op de volgende foto komt uit de achttiende eeuw en werd gebruikt om een Thorarol vast te maken.
Toen de Joden tijdens de oorlog in Zweden in ballingschap zaten, namen een aantal van hen dienst in Deense brigade. Deze is uiteindelijk alleen aan het einde van de oorlog in mei 1945 in Kopenhagen beperkt in actie gekomen. Na de oorlog namen werden vervolgens veel jonge mensen lid van Kadima. Dit was een organisatie die ze trainden voordat ze naar Israël gestuurd werden voor de onafhankelijkheidsoorlog. Omdat het illegaal was om deel te nemen aan een buitenlands leger vond de training plaats in Italië.
Hierna ben ik doorgelopen naar de Deense Koninklijke bibliotheek. De ingang hiervan bevindt zich aan het water. Je komt binnen via een modern gebouw, ook wel de Zwarte Diamant genoemd. Tussen het oude en het nieuwe gebouw ligt een weg. Tussen beide gebouwen is via een luchtbrug een verbinding gemaakt. Je kunt de Koninklijke bibliotheek gratis bezoeken en hoeft alleen te betaling voor de toegang tot de tentoonstellingen.
De eerste van de twee tentoonstellingen gaat over de fotografische collectie die de bibliotheek bezit. Deze collectie gaat vooral in op het afbeelden van mensen in de fotografie. Overigens bevindt zich in de bibliotheek ook een gelegenheid waar je wat kunt eten. Dat is iets dat in de meeste musea in Denemarken en Zweden het geval is. Er is altijd wel een gelegenheid waar wat te eten is, en het is allemaal netjes verzorgd.
In de verschillende ruimtes waar de permanente tentoonstelling te zien is, komen steeds bepaalde soorten foto’s aan bod. Bijvoorbeeld foto’s die gemaakt zijn door persfotografen en dus bestemd zijn voor een breed publiek. Het gaat dan vaak om belangrijke gebeurtenissen, die juist belangrijk werden omdat ze op beeld zijn vastgelegd.
Een heel ander soort foto zijn de familiefoto’s. De bibliotheek is in bezit van familiealbums vanaf 1860 die op deze manier het verhaal laten zien van hoe families in de loop van de tijden leefden.
Weer een heel ander soort foto’s zijn foto’s die nodig zijn om mensen te herkennen. Zo is de politie bijvoorbeeld ooit gestart met het maken van een database met foto’s van criminelen. Er zijn toen zelfs theorieën geweest dat bepaalde gezichtskenmerken een hogere kans zouden hebben op het plegen van een bepaald soort misdrijven.
Als laatste nog een overzicht van de ruimte waarin foto’s te zien zijn de gemaakt zijn door prinses Marie van Orleans. Ze leefde van 1865 tot 1909 en was getrouwd met prins Valdemar. Gedurende haar leven bracht ze veel tijd door met artiesten. Ze schilderde en maakte foto’s en nam deel aan tentoonstellingen in Charlottenborg in 1889, 1901 en 1902. Ook was ze lid van de Deense academie van de kunsten.
De tijdelijke tentoonstelling ging over een totaal ander onderwerp, namelijk videospelletjes. In 1998 werd het in Denemarken verplicht om van elk uitgegeven spel twee exemplaren te versturen naar de Koninklijke Bibliotheek. Vanwege het feit dat dit in 2023 precies 25 jaar geleden was, was er in dat jaar een overzichtstentoonstelling over dit onderwerp te zien. Hiervoor zijn videospellen van het allereerste begin (jaren ’60) tot in de huidige tijd uitgezocht.
En hier kom je dan dingen tegen waarvan je zelf nog weet dat je ze gebruikt hebt. Denk bijvoorbeeld aan de eerste Windows computers. Die stonden halverwege de jaren ’90 op de universiteiten in Nederland en nu is het al een museumobject geworden. In Denemarken werd Windows snel populair omdat Deense bedrijven hun medewerkers de mogelijkheid gaven zo’n computer belastingvrij aan te schaffen om thuis te kunnen werken. Doordat de computers ook een CD-rom drive hadden konden ze door de kinderen gebruikt worden voor het spelen van spelletjes.
De computerspelletjes die hier te zien zijn, zijn keurig netjes ingedeeld in de periode waarin ze uitgegeven zijn. Ook de verschillende media die hiervoor gebruikt werden (grote diskettes, kleine diskettes, cassettebandjes en CD-roms) zijn hier te zien. In de jaren ’90 gingen de CD-roms de diskettes steeds meer verdringen omdat hier gewoon meer informatie op gezet kon worden. Hierdoor konden de spelletjes complexer worden en ook grafisch steeds uitdagender.
Interessant om dit te bezoeken en zeker omdat er nog wel wat herkenbare zaken uit mijn eigen jeugd bijzaten. Daarna ben ik vanuit het nieuwe deel van de bibliotheek nog naar het oude deel gelopen. Zelf vind ik dit een mooi voorbeeld van de uitbreiding van een bestaand gebouw met een nieuw gedeelte, zonder dat er aan het oude deel afbreuk gedaan wordt. Dan komt vooral vanwege het feit dat beide gebouwen niet tegen elkaar aangebouwd zijn, maar door een weg van elkaar gescheiden worden.
Nadat ik even kort door de oude bibliotheek heb gelopen, heb ik nog wat gegeten in de eetgelegenheid van de bibliotheek die zich op de begane grond bevond. Daarna ben ik naar het nationale museum gedaan om daar de rest van de middag door te brengen.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Vandaag was de tweede dag in Kopenhagen die ik gebruikt heb om nog een aantal musea te bezoeken. Daarna ben ik aan het begin van de avond verder gereisd met de trein naar Stockholm. De dag start in de tuin van de koninklijke bibliotheek. Deze plaats was oorspronkelijk de marinehaven van Koning Christian IV. De tuin is ontworpen in 1920. De acht meter hoge watersculptuur komt uit het jaar 1999.
Het weer was op deze dag hetzelfde als de dinsdag. Ondanks dat het midden in de zomer was, leek het toch vooral op het weer in Nederland in de herfst. Flink wat bewolking en soms zelfs ook een beetje regen. In de tuin staat ook een beeld van de filosoof Kierkegaard.
Hier bevindt zich in een deel van het oude gebouw van de Deense Koninklijke Bibliotheek het Joodse Museum. Dit is in 2004 geopend. Het museum is ontworpen door dezelfde architect (Daniel Libeskind) die het Joodse museum in Berlijn heeft ontworpen. Dit museum is in 1999 geopend.
In het museum is een speciale tentoonstelling te zien over de redding van de Deense Joden in oktober 1943. Nadat in september 1943 de plannen van de Duitsers duidelijk werden met betrekking tot het afvoeren van de Joden naar concentratiekampen. In Denen was er tijdens de oorlog een situatie die anders was dan in andere landen. De regering was nog gewoon in functie en in 1943 hebben er ook vrije en democratische verkiezingen plaatsgevonden.
De Reichsbevollmächtiger in Denemarken wordt er in de zomer van 1943 mee geconfronteerd dat de Deense politiek de samenwerking met de bezetter opschort. Om Hitler gunstig te stemmen wil hij actie ondernemen richting de Joden. Hij vertelt dit echter aan de diplomaat Duckwitz, die geen vriend van de nazi’s is. Hij neemt contact op met de Zweedse regering die belooft vluchtende Joden op te nemen. Hierdoor kon er een reddingsactie opgezet worden die tot gevolg had dat 95 procent van de Deense Joden de oorlog wist te overleven
In oktober 1943 werden door de nazi’s in totaal 470 Joden gevangengenomen en naar het getto in Theresienstadt gestuurd. 53 Deense Joden stierven daar. De Deense Joden hadden er een speciale status en ontvingen ook voedselpakketten. Verder werden ze niet doorgestuurd naar de beruchte kampen in het oosten. In het museum staan vooral voorwerpen centraal die mensen in deze periode bij zich hadden. De onderstaande foto laat een kledingborstel zien van een gevangene uit Tsjecho-Slowakije waarin hij zijn gevangen nummer had gekerfd. Daar ontmoette hij een Deense vrouw. Uiteindelijk zijn ze na de oorlog in Denemarken getrouwd.
In het museum is ook iets te zien van de nieuwe permanente tentoonstelling. Deze zal gaan over de 400 jaar van Joods leven in Denemarken. Het stukje wat nu al te zien is gaat over de 18de eeuw omdat de Joden zich toen echt vestigden als groep in dit land. Het voorwerp op de volgende foto komt uit de achttiende eeuw en werd gebruikt om een Thorarol vast te maken.
Toen de Joden tijdens de oorlog in Zweden in ballingschap zaten, namen een aantal van hen dienst in Deense brigade. Deze is uiteindelijk alleen aan het einde van de oorlog in mei 1945 in Kopenhagen beperkt in actie gekomen. Na de oorlog namen werden vervolgens veel jonge mensen lid van Kadima. Dit was een organisatie die ze trainden voordat ze naar Israël gestuurd werden voor de onafhankelijkheidsoorlog. Omdat het illegaal was om deel te nemen aan een buitenlands leger vond de training plaats in Italië.
Hierna ben ik doorgelopen naar de Deense Koninklijke bibliotheek. De ingang hiervan bevindt zich aan het water. Je komt binnen via een modern gebouw, ook wel de Zwarte Diamant genoemd. Tussen het oude en het nieuwe gebouw ligt een weg. Tussen beide gebouwen is via een luchtbrug een verbinding gemaakt. Je kunt de Koninklijke bibliotheek gratis bezoeken en hoeft alleen te betaling voor de toegang tot de tentoonstellingen.
De eerste van de twee tentoonstellingen gaat over de fotografische collectie die de bibliotheek bezit. Deze collectie gaat vooral in op het afbeelden van mensen in de fotografie. Overigens bevindt zich in de bibliotheek ook een gelegenheid waar je wat kunt eten. Dat is iets dat in de meeste musea in Denemarken en Zweden het geval is. Er is altijd wel een gelegenheid waar wat te eten is, en het is allemaal netjes verzorgd.
In de verschillende ruimtes waar de permanente tentoonstelling te zien is, komen steeds bepaalde soorten foto’s aan bod. Bijvoorbeeld foto’s die gemaakt zijn door persfotografen en dus bestemd zijn voor een breed publiek. Het gaat dan vaak om belangrijke gebeurtenissen, die juist belangrijk werden omdat ze op beeld zijn vastgelegd.
Een heel ander soort foto zijn de familiefoto’s. De bibliotheek is in bezit van familiealbums vanaf 1860 die op deze manier het verhaal laten zien van hoe families in de loop van de tijden leefden.
Weer een heel ander soort foto’s zijn foto’s die nodig zijn om mensen te herkennen. Zo is de politie bijvoorbeeld ooit gestart met het maken van een database met foto’s van criminelen. Er zijn toen zelfs theorieën geweest dat bepaalde gezichtskenmerken een hogere kans zouden hebben op het plegen van een bepaald soort misdrijven.
Als laatste nog een overzicht van de ruimte waarin foto’s te zien zijn de gemaakt zijn door prinses Marie van Orleans. Ze leefde van 1865 tot 1909 en was getrouwd met prins Valdemar. Gedurende haar leven bracht ze veel tijd door met artiesten. Ze schilderde en maakte foto’s en nam deel aan tentoonstellingen in Charlottenborg in 1889, 1901 en 1902. Ook was ze lid van de Deense academie van de kunsten.
De tijdelijke tentoonstelling ging over een totaal ander onderwerp, namelijk videospelletjes. In 1998 werd het in Denemarken verplicht om van elk uitgegeven spel twee exemplaren te versturen naar de Koninklijke Bibliotheek. Vanwege het feit dat dit in 2023 precies 25 jaar geleden was, was er in dat jaar een overzichtstentoonstelling over dit onderwerp te zien. Hiervoor zijn videospellen van het allereerste begin (jaren ’60) tot in de huidige tijd uitgezocht.
En hier kom je dan dingen tegen waarvan je zelf nog weet dat je ze gebruikt hebt. Denk bijvoorbeeld aan de eerste Windows computers. Die stonden halverwege de jaren ’90 op de universiteiten in Nederland en nu is het al een museumobject geworden. In Denemarken werd Windows snel populair omdat Deense bedrijven hun medewerkers de mogelijkheid gaven zo’n computer belastingvrij aan te schaffen om thuis te kunnen werken. Doordat de computers ook een CD-rom drive hadden konden ze door de kinderen gebruikt worden voor het spelen van spelletjes.
De computerspelletjes die hier te zien zijn, zijn keurig netjes ingedeeld in de periode waarin ze uitgegeven zijn. Ook de verschillende media die hiervoor gebruikt werden (grote diskettes, kleine diskettes, cassettebandjes en CD-roms) zijn hier te zien. In de jaren ’90 gingen de CD-roms de diskettes steeds meer verdringen omdat hier gewoon meer informatie op gezet kon worden. Hierdoor konden de spelletjes complexer worden en ook grafisch steeds uitdagender.
Interessant om dit te bezoeken en zeker omdat er nog wel wat herkenbare zaken uit mijn eigen jeugd bijzaten. Daarna ben ik vanuit het nieuwe deel van de bibliotheek nog naar het oude deel gelopen. Zelf vind ik dit een mooi voorbeeld van de uitbreiding van een bestaand gebouw met een nieuw gedeelte, zonder dat er aan het oude deel afbreuk gedaan wordt. Dan komt vooral vanwege het feit dat beide gebouwen niet tegen elkaar aangebouwd zijn, maar door een weg van elkaar gescheiden worden.
Nadat ik even kort door de oude bibliotheek heb gelopen, heb ik nog wat gegeten in de eetgelegenheid van de bibliotheek die zich op de begane grond bevond. Daarna ben ik naar het nationale museum gedaan om daar de rest van de middag door te brengen.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Reactie toevoegen