Woensdag 18 oktober 2023
Voor het bezoek aan het Museum für Kunst und Gewerbe hebben we de hele ochtend en een deel van de middag nodig gehad. In het museum bevindt zich ook een gelegenheid waar je tussen de middag wat kunt eten en drinken. In de loop van de middag hebben we ook nog De “Hamburger Kunsthalle” bezocht. Dit is gevestigd op loopafstand van het museum dat we in de ochtend hebben bezocht. De Kunsthalle is verdeeld over een tweetal gebouwen. In het oude gebouw uit 1869 bevindt zich de kunst uit de afgelopen eeuwen. In een nieuw gebouw uit 1886 is vooral de hedendaagse kunst te vinden.
De eerste zalen in het museum geven allerlei informatie over het ontstaan van het museum, het behoud van schilderijen, bepaalde aankopen, vervalsingen en geroofde kunst uit de Tweede Wereldoorlog. De Kunsthalle in Hamburg is mede ontstaan door giften van inwoners van de stad Hamburg. Een zeer grote gift van 200.000 Mark kreeg het museum in 1865 uit een erfenis van de bankier Carl Heine. Dit geld was bestemd voor de aankoop van schilderijen. In totaal konden hier 211 kunstwerken mee worden aangekocht. Pas in 1942 was het geld op. In het museum hangen dan ook veel bordjes waarop zijn naam staat.
Hierna zijn een aantal voorbeelden te zien van boeken en kunstwerken die op een verkeerde manier bewaard zijn en beschadigd zijn door het licht. Voor elk kunstwerk moet dus bepaald worden op welke manier dat in een museum te zien is en hoe de belichting plaatsvindt om beschadigingen te voorkomen.
Sinds 2000 wordt onderzoek gedaan naar kunstwerken die aangekocht zijn tussen 1933 en 1945. In de oorlog kreeg het museum zelfs speciale gelden om kunst uit de door Duitsland bezette gebieden te kopen tegen gunstige prijzen. In een aparte zaal van het museum hangen een aantal kunstwerken waarvan nog niet duidelijk is hoe ze in het bezit zijn gekomen van dit museum.
In 1957 werd een schilderij aangekocht dat de handtekening droeg van de schilder Giorgio de Chiricos. Toen de kunstenaar het schilderij een aantal jaar later in het museum zag, gaf hij aan dat het vals was. Het probleem was dat hij in het verleden kopieën van zijn werken liet maken en die ook van een vroegere datum voorzag. Ook had hij al eerder werken die hijzelf gemaakt had als vals betiteld. Na verder onderzoek werd uiteindelijk toch duidelijk dat het echt een vals schilderij was, dat door een tijdgenoot van hem gemaakt was.
Hierna kom je in het deel van het museum waar de schilderijencollectie te zien is. Dit start met een aantal zalen waarin de oude meesters hangen. Dit zijn werken uit de 15de tot en met de 17de eeuw. De eerste zaal is gevuld met werken van Nederlandse kunstenaars.
Eén van de schilderijen in de Italiaanse zaal is dit werk van Sebastiano dei Bartolo Mainardi (1466 – 1513). Het laat Maria met kind, Johannes de Doper en een aantal engelen zien.
Het grootste deel van de collectie oude werken bestaat uit schilderijen. Een ander object is bijvoorbeeld dit altaarstuk dat gemaakt is in de 14de eeuw. Het was het voormalige huisaltaar van de Petruskerk in Hamburg.
Het museum heeft een aantal schilderijen van de Duitse schilder Lucas Cranach in bezit. Hij kwam in 1505 terecht in Wittenberg waar hij bijna 50 jaar voor de Saksische keurvorst werkte. Hij maakte veel schilderijen ven bekende personen en was ook graficus, boekdrukker, politicus en ondernemer. Hij is vooral bekend vanwege het verspreiden van de boeken van Luther. Tegelijkertijd bleef hij ook schilderijen maken van katholieke geestelijken.
In dit reisverslag heb ik mij beperkt tot een aantal foto’s. Het museum heeft een groot aantal zalen met allerlei soorten kunstwerken. Te veel om hier allemaal te laten zien. In een van de kleinere zalen hangen allerlei stillevens. Deze schilderijen werden in de 17de eeuw populair. Wel werden ze als minderwaardige schilderijen gezien omdat hierop vooral gewone zaken werden afgebeeld. Later werden ook in dit soort schilderijen steeds meer thema’s verwerkt en kregen ze dus meer betekenis.
Een andere zaal heeft als thema de Renaissance. Vanaf dit moment werd het aantal religieuze afbeeldingen op schilderijen minder. Er ontstond een nieuwe burgerlijke elite die schilderijen liet maken van hun manier van leven.
Vanaf de 18de eeuw nam het aantal portretten dat geschilderd werd toe. Dit kwam door een toegenomen vraag vanuit de nieuwe welvarende klasse van burgers.
Tot zover de foto’s uit het gedeelte van de oude meesters. Het museum heeft ook een verzameling schilderijen uit de moderne tijd. Dit is dan de periode vanaf het begin van de 20ste eeuw. Zomaar even een voorbeeld van een schilderij uit deze tijd is een werk van Elina Brotherus uit 2020 met als titel “Zin om te wandelen”.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Voor het bezoek aan het Museum für Kunst und Gewerbe hebben we de hele ochtend en een deel van de middag nodig gehad. In het museum bevindt zich ook een gelegenheid waar je tussen de middag wat kunt eten en drinken. In de loop van de middag hebben we ook nog De “Hamburger Kunsthalle” bezocht. Dit is gevestigd op loopafstand van het museum dat we in de ochtend hebben bezocht. De Kunsthalle is verdeeld over een tweetal gebouwen. In het oude gebouw uit 1869 bevindt zich de kunst uit de afgelopen eeuwen. In een nieuw gebouw uit 1886 is vooral de hedendaagse kunst te vinden.
De eerste zalen in het museum geven allerlei informatie over het ontstaan van het museum, het behoud van schilderijen, bepaalde aankopen, vervalsingen en geroofde kunst uit de Tweede Wereldoorlog. De Kunsthalle in Hamburg is mede ontstaan door giften van inwoners van de stad Hamburg. Een zeer grote gift van 200.000 Mark kreeg het museum in 1865 uit een erfenis van de bankier Carl Heine. Dit geld was bestemd voor de aankoop van schilderijen. In totaal konden hier 211 kunstwerken mee worden aangekocht. Pas in 1942 was het geld op. In het museum hangen dan ook veel bordjes waarop zijn naam staat.
Hierna zijn een aantal voorbeelden te zien van boeken en kunstwerken die op een verkeerde manier bewaard zijn en beschadigd zijn door het licht. Voor elk kunstwerk moet dus bepaald worden op welke manier dat in een museum te zien is en hoe de belichting plaatsvindt om beschadigingen te voorkomen.
Sinds 2000 wordt onderzoek gedaan naar kunstwerken die aangekocht zijn tussen 1933 en 1945. In de oorlog kreeg het museum zelfs speciale gelden om kunst uit de door Duitsland bezette gebieden te kopen tegen gunstige prijzen. In een aparte zaal van het museum hangen een aantal kunstwerken waarvan nog niet duidelijk is hoe ze in het bezit zijn gekomen van dit museum.
In 1957 werd een schilderij aangekocht dat de handtekening droeg van de schilder Giorgio de Chiricos. Toen de kunstenaar het schilderij een aantal jaar later in het museum zag, gaf hij aan dat het vals was. Het probleem was dat hij in het verleden kopieën van zijn werken liet maken en die ook van een vroegere datum voorzag. Ook had hij al eerder werken die hijzelf gemaakt had als vals betiteld. Na verder onderzoek werd uiteindelijk toch duidelijk dat het echt een vals schilderij was, dat door een tijdgenoot van hem gemaakt was.
Hierna kom je in het deel van het museum waar de schilderijencollectie te zien is. Dit start met een aantal zalen waarin de oude meesters hangen. Dit zijn werken uit de 15de tot en met de 17de eeuw. De eerste zaal is gevuld met werken van Nederlandse kunstenaars.
Eén van de schilderijen in de Italiaanse zaal is dit werk van Sebastiano dei Bartolo Mainardi (1466 – 1513). Het laat Maria met kind, Johannes de Doper en een aantal engelen zien.
Het grootste deel van de collectie oude werken bestaat uit schilderijen. Een ander object is bijvoorbeeld dit altaarstuk dat gemaakt is in de 14de eeuw. Het was het voormalige huisaltaar van de Petruskerk in Hamburg.
Het museum heeft een aantal schilderijen van de Duitse schilder Lucas Cranach in bezit. Hij kwam in 1505 terecht in Wittenberg waar hij bijna 50 jaar voor de Saksische keurvorst werkte. Hij maakte veel schilderijen ven bekende personen en was ook graficus, boekdrukker, politicus en ondernemer. Hij is vooral bekend vanwege het verspreiden van de boeken van Luther. Tegelijkertijd bleef hij ook schilderijen maken van katholieke geestelijken.
In dit reisverslag heb ik mij beperkt tot een aantal foto’s. Het museum heeft een groot aantal zalen met allerlei soorten kunstwerken. Te veel om hier allemaal te laten zien. In een van de kleinere zalen hangen allerlei stillevens. Deze schilderijen werden in de 17de eeuw populair. Wel werden ze als minderwaardige schilderijen gezien omdat hierop vooral gewone zaken werden afgebeeld. Later werden ook in dit soort schilderijen steeds meer thema’s verwerkt en kregen ze dus meer betekenis.
Een andere zaal heeft als thema de Renaissance. Vanaf dit moment werd het aantal religieuze afbeeldingen op schilderijen minder. Er ontstond een nieuwe burgerlijke elite die schilderijen liet maken van hun manier van leven.
Vanaf de 18de eeuw nam het aantal portretten dat geschilderd werd toe. Dit kwam door een toegenomen vraag vanuit de nieuwe welvarende klasse van burgers.
Tot zover de foto’s uit het gedeelte van de oude meesters. Het museum heeft ook een verzameling schilderijen uit de moderne tijd. Dit is dan de periode vanaf het begin van de 20ste eeuw. Zomaar even een voorbeeld van een schilderij uit deze tijd is een werk van Elina Brotherus uit 2020 met als titel “Zin om te wandelen”.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Reactie toevoegen