Woensdag 18 oktober 2023
Na de collectie schilderijen van de oude meesters is de volgende periode in de Kunsthalle die van de 19de eeuw. In het midden van deze eeuw ontstond in Frankrijk het realisme. In deze stroming werd de werkelijkheid zo letterlijk mogelijk weergegeven. Het was een reactie op de romantiek.
Een schilderij uit deze periode die in het museum te zien is, is een werk van Theodore Rousseau uit 1833. Het laat een bos zien in de buurt van het Franse dorp Pierrefonds.
Een van de zalen van het museum is volledig ingericht met kleine schilderijen van olieverf waarop landschappen te zien zijn.
Een van de vele portretten in het museum is een schilderij van Max Liebermann uit 1932. Hierop staat de chirurg Ferdinand Sauerbruch afgebeeld.
De schilderijen op de volgende foto laten delen van de stad Hamburg zien. De eerste directeur van de Kunsthalle nodigde aan het eind van de 19de eeuw allerlei kunstenaars uit binnen- en buitenland uit om schilderingen te maken van bepaalde plekken in Hamburg. Op deze manier is de industrialisering van de stad en de verandering van de omgeving in beeld gebracht.
De onderstaande foto is genomen in de zaal waar schilderijen in impressionistische stijl hangen die landschappen laten zien.
Als afsluiting van dit gedeelte van het museum nog een zelfportret van de schilder Max Beckman dat hij in 1907 heeft gemaakt.
Een veel klassieker werk is het enorme schilderij van Hans Makart uit 1878 dat de intocht van Karel de vijfde in Antwerpen laat zien.
Het derde deel van het museum dat zich in het oude gebouw bevindt, bevat allerlei kunstwerken uit de moderne tijd. Dit zijn dan werken die in de 20ste eeuw gemaakt zijn door kunstenaars die nu niet meer leven. Het is dus nog geen hedendaagse kunst. Door dit gedeelte van het museum zijn we relatief snel gelopen omdat we hier allebei minder interesse in hebben dan in de oudere werken.
Als je met de trap op de tweede verdieping van het oude gebouw van de Kunsthalle komt, zie je hier een prachtige hal waar allerlei schilderingen in de muren verwerkt zijn. Tot zover alle foto’s uit het oude gebouw van de Kunsthalle.
Het nieuwe gebouw van de Kunsthalle dat eind vorige eeuw is gebouwd en los staat van het oude gebouw is volledig ingericht met werken van hedendaagse kunstenaars. Dit zijn dan kunstenaars die nog steeds in hun beroep actief zijn en allerlei nieuwe werken maken.
Door dit deel van het museum zijn we vrij snel gelopen. Zeker moderne kunst is een kwestie van smaak. Het is niet de kunst waarvoor ik in het buitenland speciaal naar een museum ga. Wat stijl betreft zijn er hier heel verschillende werken te zien. Van realistische werken tot werken waar je zelf het verhaal bij moet bedenken. Bij een aantal werken had ik wel het idee “is dit nu kunst”. Het waren dan voor mij willekeurig weggelegde voorwerpen waarvan ik de diepere gedachte niet kon vinden. Als de kunstenaar het werk dan ook nog eens geen titel had gegeven, bleef je als bezoeker toch vooral in verwarring achter wat hier nu weer mee bedoeld werd. Nogmaals, het is een kwestie van smaak. Het oude gedeelte van het kunstmuseum beviel ons beiden toch een stuk meer.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Na de collectie schilderijen van de oude meesters is de volgende periode in de Kunsthalle die van de 19de eeuw. In het midden van deze eeuw ontstond in Frankrijk het realisme. In deze stroming werd de werkelijkheid zo letterlijk mogelijk weergegeven. Het was een reactie op de romantiek.
Een schilderij uit deze periode die in het museum te zien is, is een werk van Theodore Rousseau uit 1833. Het laat een bos zien in de buurt van het Franse dorp Pierrefonds.
Een van de zalen van het museum is volledig ingericht met kleine schilderijen van olieverf waarop landschappen te zien zijn.
Een van de vele portretten in het museum is een schilderij van Max Liebermann uit 1932. Hierop staat de chirurg Ferdinand Sauerbruch afgebeeld.
De schilderijen op de volgende foto laten delen van de stad Hamburg zien. De eerste directeur van de Kunsthalle nodigde aan het eind van de 19de eeuw allerlei kunstenaars uit binnen- en buitenland uit om schilderingen te maken van bepaalde plekken in Hamburg. Op deze manier is de industrialisering van de stad en de verandering van de omgeving in beeld gebracht.
De onderstaande foto is genomen in de zaal waar schilderijen in impressionistische stijl hangen die landschappen laten zien.
Als afsluiting van dit gedeelte van het museum nog een zelfportret van de schilder Max Beckman dat hij in 1907 heeft gemaakt.
Een veel klassieker werk is het enorme schilderij van Hans Makart uit 1878 dat de intocht van Karel de vijfde in Antwerpen laat zien.
Het derde deel van het museum dat zich in het oude gebouw bevindt, bevat allerlei kunstwerken uit de moderne tijd. Dit zijn dan werken die in de 20ste eeuw gemaakt zijn door kunstenaars die nu niet meer leven. Het is dus nog geen hedendaagse kunst. Door dit gedeelte van het museum zijn we relatief snel gelopen omdat we hier allebei minder interesse in hebben dan in de oudere werken.
Als je met de trap op de tweede verdieping van het oude gebouw van de Kunsthalle komt, zie je hier een prachtige hal waar allerlei schilderingen in de muren verwerkt zijn. Tot zover alle foto’s uit het oude gebouw van de Kunsthalle.
Het nieuwe gebouw van de Kunsthalle dat eind vorige eeuw is gebouwd en los staat van het oude gebouw is volledig ingericht met werken van hedendaagse kunstenaars. Dit zijn dan kunstenaars die nog steeds in hun beroep actief zijn en allerlei nieuwe werken maken.
Door dit deel van het museum zijn we vrij snel gelopen. Zeker moderne kunst is een kwestie van smaak. Het is niet de kunst waarvoor ik in het buitenland speciaal naar een museum ga. Wat stijl betreft zijn er hier heel verschillende werken te zien. Van realistische werken tot werken waar je zelf het verhaal bij moet bedenken. Bij een aantal werken had ik wel het idee “is dit nu kunst”. Het waren dan voor mij willekeurig weggelegde voorwerpen waarvan ik de diepere gedachte niet kon vinden. Als de kunstenaar het werk dan ook nog eens geen titel had gegeven, bleef je als bezoeker toch vooral in verwarring achter wat hier nu weer mee bedoeld werd. Nogmaals, het is een kwestie van smaak. Het oude gedeelte van het kunstmuseum beviel ons beiden toch een stuk meer.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Reactie toevoegen