Donderdag 9 juni 2022
Het Volkskunde museum in Graz is in 1913 een apart museum geworden als onderdeel van het “Universalmuseum Joanneum” wat zich geheel is gaan richten op voorwerpen die te maken hebben met het dagelijks leven van de mensen. Het doel was om op deze manier inwoners van de stad een beeld te geven van het dagelijkse leven op het platteland dat toen nog vooral agrarisch was ingericht.
In 2020 en 2021 is het museum volledig verbouwd en opnieuw ingericht. In het museum zijn nog een tweetal ruimtes bewaard gebleven zoals die ook in 1913 ingericht waren. Dat is een ruimte waarin een gedeelte van een oude boerderij te zien is en een ruimte waarin klederdrachten uit de provincie Stiermarken te zien zijn.
De oude boerderij die nog steeds in het museum te zien is, is in 1914 door de oprichter van het museum uit het plaatsje Oberrohrbach hier naartoe gebracht. Het geeft een beeld van de manier waarop er vroeger geleefd werd. Het merendeel van het leven speelde zich destijds in een en dezelfde ruimte af. Deze oude boerderij is vanaf het jaar 1520 ook daadwerkelijk in gebruik geweest.
Sinds de heropening van het museum in 2021 is er een nieuwe semi permanente tentoonstelling die in gaat op allerlei aspecten van het leven in de provincie Stiermarken. Centraal staan de mensen die hier leven en de manier waarop ze met dit deel van Oostenrijk verbonden zijn.
Het museum is daardoor wel wat minder interessant door bezoekers van buitenaf omdat het wel heel erg specifiek over deze provincie gaat. Het is dan ook vooral een grote verzameling van voorwerpen uit deze provincie die overigens wel naar onderwerp gerangschikt zijn.
Een onderdeel van de tentoonstelling is bijvoorbeeld de onderstaande wand waarop jongeren uit de stad Graz hebben aangegeven op welke manier ze digitaal actief zijn. Het geeft een mooi overzicht van de veranderingen op het gebied van digitale communicatie en hoe deze door jongeren beleefd worden.
Sinds 2001 draagt Graz de titel “Stad van de mensenrechten”. In de Nazitijd had de stad Graz de titel “Stadt der Volkserhebung” gekregen en die naam is altijd aan de stad blijven hangen. In de jaren ’80 is er dan ook een beweging op gang gekomen om de nazi geschiedenis van de stad nader te onderzoeken. Dit heeft er concreet toe geleid dat in 1998 een nieuwe synagoge is gebouwd op de plek van de oorspronkelijke synagoge die in 1938 door de nazi’s is vernietigd. Deze synagoge is in het jaar 2000 overgedragen aan de joodse gemeenschap van de stad.
Ook vroeger werden er al statische onderzoeken gedaan om informatie te verkrijgen over de bevolking. Omdat de toenmalige aartshertog Johann echter meer informatie wilde verkrijgen, liet hij opdracht geven tot een uitgebreid onderzoek naar allerlei gewoontes van de bevolking.
Zeker voor de doorbraak van de wetenschap speelde het geloof in het dagelijks leven van mensen een grote rol. Voor zaken die toen nog niet verklaard konden worden, werd dan ook steun gezocht bij de kerk. Als dit niets opleverde was er altijd nog de hoop op een beter leven na de dood. De onderstaande foto laat dan ook allerlei religieuze voorwerpen zien uit die tijd.
In de provincie Stiermarken was tot de jaren ’70 van de vorige eeuw de ijzer- en staalindustrie een belangrijke bron van werkgelegenheid. De staat was vaak eigenaar van deze bedrijven en dat betekende voor de mensen gegarandeerde werkgelegenheid. Na de staalcrisis aan het einde van de jaren ’70 betekende dit dan ook het verlies van veel arbeidsplaatsen. Door het grootschalig investeren in allerlei nieuwe vormen van industrie is het gelukt om hier weer nieuwe werkgelegenheid te creëren.
De tweede originele ruimte van het museum is de zaal waar in totaal 42 traditionele klederdrachten uit de provincie Stiermarken te zien zijn. Deze ruimte is een initiatief van Viktor Geramb, de oprichter van het museum. De ruimte is geopend in de zomer van 1938. In deze periode was er voor traditionele klederdracht nog een grote belangstelling was.
In die tijd werden er in musea die zich hier mee bezig hielden dan ook grote hoeveelheid van dit soort kledingstukken verkocht aan de bezoekers. Het is wel de bedoeling dat deze ruimte in de toekomst volgens de huidige wetenschappelijke inzichten ingericht zal gaan worden.
Een onderdeel van het museum is ook de in 1600 gebouwde Antoniuskerk. De toenmalige landsheer van Binnen-Oostenrijk, Ferdinand II, heeft deze kerk gesticht om op deze manier het katholieke geloof weer te versterken vanwege de opkomst van de katholieken. De plek is gekozen omdat hier in 1600 gedurende twee dagen meer dan 10.000 protestantse boeken verbrand zouden zijn.
Het museum is zelf ondergebracht in een voormalig klooster van de kapucijners en de Antoniuskerk was dus het kerkgebouw dat hierbij hoorde. Sinds 1916 wordt de kerk door het museum gebruikt bij muzikale concerten. Sinds 2021 is de kerk ook zonder drempels voor mindervaliden te bezoeken vanuit het museum.
Na het bezoek aan het Volkskunde museum was de dag in Graz al ver voorbij. Na ergens nog wat gegeten te hebben, ben ik vervolgens terug gewandeld naar mijn hotel om daar te spullen in te pakken en de volgende dag weer terug te reizen naar Nederland.
Vrijdag 10 juni 2022
Op deze vrijdag ben ik rond half 9 van het Centraal Station in Graz vertrokken richting Wenen. Daar was een overstap nodig op de ICE naar Duitsland. En in Duitsland ging het ook deze keer weer mis. Zeker in de omgeving van Frankfurt maar ook het Roergebied reden veel treinen met een behoorlijke vertraging, waardoor het op een gegeven moment zelf de vraag was of ik nog tijdig in Nederland terug zou kunnen komen. Uiteindelijk bestond de oplossing er dan ook in om via Aken met een regionale trein naar Nederland te reizen. Daardoor bleef de vertraging uiteindelijk beperkt tot slechts 30 minuten.
Het Volkskunde museum in Graz is in 1913 een apart museum geworden als onderdeel van het “Universalmuseum Joanneum” wat zich geheel is gaan richten op voorwerpen die te maken hebben met het dagelijks leven van de mensen. Het doel was om op deze manier inwoners van de stad een beeld te geven van het dagelijkse leven op het platteland dat toen nog vooral agrarisch was ingericht.
In 2020 en 2021 is het museum volledig verbouwd en opnieuw ingericht. In het museum zijn nog een tweetal ruimtes bewaard gebleven zoals die ook in 1913 ingericht waren. Dat is een ruimte waarin een gedeelte van een oude boerderij te zien is en een ruimte waarin klederdrachten uit de provincie Stiermarken te zien zijn.
De oude boerderij die nog steeds in het museum te zien is, is in 1914 door de oprichter van het museum uit het plaatsje Oberrohrbach hier naartoe gebracht. Het geeft een beeld van de manier waarop er vroeger geleefd werd. Het merendeel van het leven speelde zich destijds in een en dezelfde ruimte af. Deze oude boerderij is vanaf het jaar 1520 ook daadwerkelijk in gebruik geweest.
Sinds de heropening van het museum in 2021 is er een nieuwe semi permanente tentoonstelling die in gaat op allerlei aspecten van het leven in de provincie Stiermarken. Centraal staan de mensen die hier leven en de manier waarop ze met dit deel van Oostenrijk verbonden zijn.
Het museum is daardoor wel wat minder interessant door bezoekers van buitenaf omdat het wel heel erg specifiek over deze provincie gaat. Het is dan ook vooral een grote verzameling van voorwerpen uit deze provincie die overigens wel naar onderwerp gerangschikt zijn.
Een onderdeel van de tentoonstelling is bijvoorbeeld de onderstaande wand waarop jongeren uit de stad Graz hebben aangegeven op welke manier ze digitaal actief zijn. Het geeft een mooi overzicht van de veranderingen op het gebied van digitale communicatie en hoe deze door jongeren beleefd worden.
Sinds 2001 draagt Graz de titel “Stad van de mensenrechten”. In de Nazitijd had de stad Graz de titel “Stadt der Volkserhebung” gekregen en die naam is altijd aan de stad blijven hangen. In de jaren ’80 is er dan ook een beweging op gang gekomen om de nazi geschiedenis van de stad nader te onderzoeken. Dit heeft er concreet toe geleid dat in 1998 een nieuwe synagoge is gebouwd op de plek van de oorspronkelijke synagoge die in 1938 door de nazi’s is vernietigd. Deze synagoge is in het jaar 2000 overgedragen aan de joodse gemeenschap van de stad.
Ook vroeger werden er al statische onderzoeken gedaan om informatie te verkrijgen over de bevolking. Omdat de toenmalige aartshertog Johann echter meer informatie wilde verkrijgen, liet hij opdracht geven tot een uitgebreid onderzoek naar allerlei gewoontes van de bevolking.
Zeker voor de doorbraak van de wetenschap speelde het geloof in het dagelijks leven van mensen een grote rol. Voor zaken die toen nog niet verklaard konden worden, werd dan ook steun gezocht bij de kerk. Als dit niets opleverde was er altijd nog de hoop op een beter leven na de dood. De onderstaande foto laat dan ook allerlei religieuze voorwerpen zien uit die tijd.
In de provincie Stiermarken was tot de jaren ’70 van de vorige eeuw de ijzer- en staalindustrie een belangrijke bron van werkgelegenheid. De staat was vaak eigenaar van deze bedrijven en dat betekende voor de mensen gegarandeerde werkgelegenheid. Na de staalcrisis aan het einde van de jaren ’70 betekende dit dan ook het verlies van veel arbeidsplaatsen. Door het grootschalig investeren in allerlei nieuwe vormen van industrie is het gelukt om hier weer nieuwe werkgelegenheid te creëren.
De tweede originele ruimte van het museum is de zaal waar in totaal 42 traditionele klederdrachten uit de provincie Stiermarken te zien zijn. Deze ruimte is een initiatief van Viktor Geramb, de oprichter van het museum. De ruimte is geopend in de zomer van 1938. In deze periode was er voor traditionele klederdracht nog een grote belangstelling was.
In die tijd werden er in musea die zich hier mee bezig hielden dan ook grote hoeveelheid van dit soort kledingstukken verkocht aan de bezoekers. Het is wel de bedoeling dat deze ruimte in de toekomst volgens de huidige wetenschappelijke inzichten ingericht zal gaan worden.
Een onderdeel van het museum is ook de in 1600 gebouwde Antoniuskerk. De toenmalige landsheer van Binnen-Oostenrijk, Ferdinand II, heeft deze kerk gesticht om op deze manier het katholieke geloof weer te versterken vanwege de opkomst van de katholieken. De plek is gekozen omdat hier in 1600 gedurende twee dagen meer dan 10.000 protestantse boeken verbrand zouden zijn.
Het museum is zelf ondergebracht in een voormalig klooster van de kapucijners en de Antoniuskerk was dus het kerkgebouw dat hierbij hoorde. Sinds 1916 wordt de kerk door het museum gebruikt bij muzikale concerten. Sinds 2021 is de kerk ook zonder drempels voor mindervaliden te bezoeken vanuit het museum.
Na het bezoek aan het Volkskunde museum was de dag in Graz al ver voorbij. Na ergens nog wat gegeten te hebben, ben ik vervolgens terug gewandeld naar mijn hotel om daar te spullen in te pakken en de volgende dag weer terug te reizen naar Nederland.
Vrijdag 10 juni 2022
Op deze vrijdag ben ik rond half 9 van het Centraal Station in Graz vertrokken richting Wenen. Daar was een overstap nodig op de ICE naar Duitsland. En in Duitsland ging het ook deze keer weer mis. Zeker in de omgeving van Frankfurt maar ook het Roergebied reden veel treinen met een behoorlijke vertraging, waardoor het op een gegeven moment zelf de vraag was of ik nog tijdig in Nederland terug zou kunnen komen. Uiteindelijk bestond de oplossing er dan ook in om via Aken met een regionale trein naar Nederland te reizen. Daardoor bleef de vertraging uiteindelijk beperkt tot slechts 30 minuten.
Reactie toevoegen