Zondag 16 oktober 2022
Op de laatste dag van mijn vakantie in Hongarije ben ik in Budapest gebleven om in het begin van de avond met de trein naar Wenen verder te reizen. In de ochtend ben ik vanuit mijn hotel bij het Nyugati treinstation richting de rivier de Donau gewandeld. Je komt dan onder andere langs het “Vigszinhaz – Komedie theater van Budapest”. Dit theater is in 1896 opgericht in concurrentie met het meer conservatieve nationale theater.
Aangekomen bij de Donau kom je dan nog langs een beeld van Istvan Bibo (1911 – 1979). Tijdens de Hongaarse opstand van 1956 was hij minister van staat en verliet als laatste het parlementsgebouw in Budapest. In 1957 werd hij gearresteerd en veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf om uiteindelijk in 1963 amnestie te krijgen en vrijgelaten te worden.
Als je dan nog even verder loopt, kom je vanzelf uit bij het grote plein waar het parlementsgebouw staat. Dit is te bezoeken via een rondleiding wat ik gedaan heb bij mijn eerste bezoek aan Budapest in het voorjaar van 2015. Als je een keer in Budapest komt is dit zeker een aanrader om het vooral van binnen een prachtig gebouw is. Het is dan wel slim om van te voren al een kaartje te kopen zodat je zeker bent van toegang.
Hier bevindt zich ook een klein ondergronds museum wat in gaat op de gebeurtenissen tijdens de Hongaarse opstand. Je moet het weten te vinden, want zoals op de onderstaande foto is te zien, heeft het een erg onopvallende ingang.
Centraal staan hier de slachtoffers die op 25 oktober 1956 zijn gevallen op het Kossuth Plein. Dit museum is open sinds 25 oktober 2014 en is gevestigd in een tunnel die vroeger een onderdeel was van het ventilatiesysteem van het parlement. Een deel gaat in op de gebeurtenissen van die dag. Het andere deel is ingericht als een herdenkingsplek voor de slachtoffers.
Zoals op de volgende foto is te zien, is het herdenkingsdeel ingericht onder een soort koepel. Op de wand van de koepel zijn plaatsjes bevestigd met de namen van de slachtoffers. De lege plaatjes symboliseren de slachtoffers waarvan de namen nog niet bekend zijn.
Recht tegenover het parlementsgebouw bevindt zich het “Memorial of National Cohesion”. Tussen een tweetal muren kun je over een pad lopen dat heel langzaam naar beneden gaat. Op de beide muren staan de namen van alle 12.485 nederzettingen van het historische Hongarije zoals die zijn opgenomen in de plaatsengids van 1913. Na het verdrag van Trianon uit 1920 verloor Hongarije grote delen van het oorspronkelijke grondgebied. Het huidige Hongarije maakt nog ongeveer 30% uit van het grondgebied van Hongarije in het Oostenrijks-Hongaarse rijk.
Vanaf hier ben ik weer teruggelopen richting het Nyugati treinstation om daar de bus te pakken richting het nieuwe etnografische museum van Budapest.
Het etnografische museum is in 1872 gestart als een onderdeel van het nationale museum van Hongarije. In 1947 is het een zelfstandig museum geworden. Het museum is vele keren verhuisd en in 1975 terecht gekomen in het oude paleis van justitie tegenover het Hongaarse parlement. Het museum is hier gesloten in 2017 om in 2022 geopend te worden op een nieuwe plek in de hoofdstad.
Deze nieuwe plek bevindt zich langs de rand van een oud stadspark van de stad Budapest. Rondom de bouw is nogal het nodige te doen geweest omdat hierdoor een deel van het park aangetast werd. Het gebouw heeft de vorm van een deel van een dalparabool. De volgende foto is genomen vanaf het laagste punt van het dak van het gebouw. Dit laagste punt ligt vrijwel gelijk met het straatniveau waardoor een gebouw is ontstaan dat dus gedeeltelijk onder de grond ligt.
De onderstaande foto is genomen vanaf het hoogste punt van het dak en laat dus de volledige bovenkant van het museum zien. Hier is een openbare groene ruimte ontstaan die 24 uur per dag toegankelijk is en bij mooi weer een aansluiting vormt op het park. De vorm van het dak betekent dus dat het gebouw ook zelf langzaam afloopt als je er binnen bent.
Hierbij nog een laatste foto van de buitenkant van het gebouw. Eronder bevindt zich ook een parkeergarage waar bezoekers hun auto kunnen parkeren. Van deze kant genomen, lijkt het dus gewoon een normaal kantoorgebouw. Op deze manier is ook te zien op welke hoogte de vorige foto ongeveer genomen is.
De vorm van het gebouw komt ook binnen goed terug. Als je in het museum bent kun je via een hele lange trap langzaamaan naar het diepste punt van het museum lopen. Vervolgens loop je dan weer rustig omhoog om aan de andere kant uit te komen.
Langs deze trappen is een gang gemaakt waarlangs zich glazen kasten bevinden met allerlei voorwerpen uit de collectie van het museum. Op de bovenstaande foto is die gang heel erg in het klein te zien. Doordat het museum ruim is opgezet, verdwijnen deze kasten een beetje in het geheel en lijkt dit deel van de collectie maar een beetje weggezet te zijn in een verloren deel van het museum. Het museum heeft een diverse collectie van kleine en grote voorwerpen. De voorwerpen komen uit verschillende delen van de wereld. Het oudste voorwerp is 4600 jaar oud. Wat buitengewoon jammer was, was dat er geen toelichting was bij de individuele voorwerpen. Hierdoor wordt niet duidelijk waar een specifiek voorwerp nu vandaan komt.
In een van de zalen van het museum stond een verzameling van stoelen uit het museum zelf, maar ook nieuwe ontwerpen die geïnspireerd waren door de museumcollectie. Zoals op de volgende foto ook te zien is, is het hier ook vooral weer lege ruimte. Hierdoor vallen de objecten als het ware weg. De manier waarop het is weggezet suggereert dat het allemaal maar tijdelijk is en dat er later nog een definitieve invulling moet komen. De ruimte van het museum lijkt dan ook niet erg efficiënt gebruikt te worden.
Een andere tijdelijke tentoonstelling laat werken zien van de “Hungarian Design Award”. Dit is een ontwerpwedstrijd die is opgezet door het ministerie van cultuur en innovatie. Via een openbare wedstrijd zijn er in vier categorieën prijzen te winnen: “product, concept, visuele communicatie en studenten”. De tentoonstelling laat zowel winnende als bijzondere ontwerpen zien.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Op de laatste dag van mijn vakantie in Hongarije ben ik in Budapest gebleven om in het begin van de avond met de trein naar Wenen verder te reizen. In de ochtend ben ik vanuit mijn hotel bij het Nyugati treinstation richting de rivier de Donau gewandeld. Je komt dan onder andere langs het “Vigszinhaz – Komedie theater van Budapest”. Dit theater is in 1896 opgericht in concurrentie met het meer conservatieve nationale theater.
Aangekomen bij de Donau kom je dan nog langs een beeld van Istvan Bibo (1911 – 1979). Tijdens de Hongaarse opstand van 1956 was hij minister van staat en verliet als laatste het parlementsgebouw in Budapest. In 1957 werd hij gearresteerd en veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf om uiteindelijk in 1963 amnestie te krijgen en vrijgelaten te worden.
Als je dan nog even verder loopt, kom je vanzelf uit bij het grote plein waar het parlementsgebouw staat. Dit is te bezoeken via een rondleiding wat ik gedaan heb bij mijn eerste bezoek aan Budapest in het voorjaar van 2015. Als je een keer in Budapest komt is dit zeker een aanrader om het vooral van binnen een prachtig gebouw is. Het is dan wel slim om van te voren al een kaartje te kopen zodat je zeker bent van toegang.
Hier bevindt zich ook een klein ondergronds museum wat in gaat op de gebeurtenissen tijdens de Hongaarse opstand. Je moet het weten te vinden, want zoals op de onderstaande foto is te zien, heeft het een erg onopvallende ingang.
Centraal staan hier de slachtoffers die op 25 oktober 1956 zijn gevallen op het Kossuth Plein. Dit museum is open sinds 25 oktober 2014 en is gevestigd in een tunnel die vroeger een onderdeel was van het ventilatiesysteem van het parlement. Een deel gaat in op de gebeurtenissen van die dag. Het andere deel is ingericht als een herdenkingsplek voor de slachtoffers.
Zoals op de volgende foto is te zien, is het herdenkingsdeel ingericht onder een soort koepel. Op de wand van de koepel zijn plaatsjes bevestigd met de namen van de slachtoffers. De lege plaatjes symboliseren de slachtoffers waarvan de namen nog niet bekend zijn.
Recht tegenover het parlementsgebouw bevindt zich het “Memorial of National Cohesion”. Tussen een tweetal muren kun je over een pad lopen dat heel langzaam naar beneden gaat. Op de beide muren staan de namen van alle 12.485 nederzettingen van het historische Hongarije zoals die zijn opgenomen in de plaatsengids van 1913. Na het verdrag van Trianon uit 1920 verloor Hongarije grote delen van het oorspronkelijke grondgebied. Het huidige Hongarije maakt nog ongeveer 30% uit van het grondgebied van Hongarije in het Oostenrijks-Hongaarse rijk.
Vanaf hier ben ik weer teruggelopen richting het Nyugati treinstation om daar de bus te pakken richting het nieuwe etnografische museum van Budapest.
Het etnografische museum is in 1872 gestart als een onderdeel van het nationale museum van Hongarije. In 1947 is het een zelfstandig museum geworden. Het museum is vele keren verhuisd en in 1975 terecht gekomen in het oude paleis van justitie tegenover het Hongaarse parlement. Het museum is hier gesloten in 2017 om in 2022 geopend te worden op een nieuwe plek in de hoofdstad.
Deze nieuwe plek bevindt zich langs de rand van een oud stadspark van de stad Budapest. Rondom de bouw is nogal het nodige te doen geweest omdat hierdoor een deel van het park aangetast werd. Het gebouw heeft de vorm van een deel van een dalparabool. De volgende foto is genomen vanaf het laagste punt van het dak van het gebouw. Dit laagste punt ligt vrijwel gelijk met het straatniveau waardoor een gebouw is ontstaan dat dus gedeeltelijk onder de grond ligt.
De onderstaande foto is genomen vanaf het hoogste punt van het dak en laat dus de volledige bovenkant van het museum zien. Hier is een openbare groene ruimte ontstaan die 24 uur per dag toegankelijk is en bij mooi weer een aansluiting vormt op het park. De vorm van het dak betekent dus dat het gebouw ook zelf langzaam afloopt als je er binnen bent.
Hierbij nog een laatste foto van de buitenkant van het gebouw. Eronder bevindt zich ook een parkeergarage waar bezoekers hun auto kunnen parkeren. Van deze kant genomen, lijkt het dus gewoon een normaal kantoorgebouw. Op deze manier is ook te zien op welke hoogte de vorige foto ongeveer genomen is.
De vorm van het gebouw komt ook binnen goed terug. Als je in het museum bent kun je via een hele lange trap langzaamaan naar het diepste punt van het museum lopen. Vervolgens loop je dan weer rustig omhoog om aan de andere kant uit te komen.
Langs deze trappen is een gang gemaakt waarlangs zich glazen kasten bevinden met allerlei voorwerpen uit de collectie van het museum. Op de bovenstaande foto is die gang heel erg in het klein te zien. Doordat het museum ruim is opgezet, verdwijnen deze kasten een beetje in het geheel en lijkt dit deel van de collectie maar een beetje weggezet te zijn in een verloren deel van het museum. Het museum heeft een diverse collectie van kleine en grote voorwerpen. De voorwerpen komen uit verschillende delen van de wereld. Het oudste voorwerp is 4600 jaar oud. Wat buitengewoon jammer was, was dat er geen toelichting was bij de individuele voorwerpen. Hierdoor wordt niet duidelijk waar een specifiek voorwerp nu vandaan komt.
In een van de zalen van het museum stond een verzameling van stoelen uit het museum zelf, maar ook nieuwe ontwerpen die geïnspireerd waren door de museumcollectie. Zoals op de volgende foto ook te zien is, is het hier ook vooral weer lege ruimte. Hierdoor vallen de objecten als het ware weg. De manier waarop het is weggezet suggereert dat het allemaal maar tijdelijk is en dat er later nog een definitieve invulling moet komen. De ruimte van het museum lijkt dan ook niet erg efficiënt gebruikt te worden.
Een andere tijdelijke tentoonstelling laat werken zien van de “Hungarian Design Award”. Dit is een ontwerpwedstrijd die is opgezet door het ministerie van cultuur en innovatie. Via een openbare wedstrijd zijn er in vier categorieën prijzen te winnen: “product, concept, visuele communicatie en studenten”. De tentoonstelling laat zowel winnende als bijzondere ontwerpen zien.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Reactie toevoegen