Tags
Woensdag 19 oktober 2022
Het vorige deel van dit reisverslag is gestopt op het Franciscusplein in Bratislava. Dit plein is bekend vanwege het gelijknamige klooster dat hier staat. Aan de noordkant van het plein bevindt zich het Mirbach paleis waar tegenwoordig de “City Gallery” van de stad gevestigd is. Op de onderstaande foto is de Mariazuil uit 1675 te zien die voor de Jezuïetenkerk staat.
De toren van de Franciscaanse kerk en het bijbehorende gebouw zijn op de volgende foto te zien vanaf de achterkant. Deze kerk in zijn huidige vorm stamt uit de 17de eeuw. In 1278 hebben de Franciscanen op deze plek al een klooster gebouwd met bijbehorende kerk in gotische stijl. In de 14de eeuw is aan de noordkant een kapel gebouwd voor Johannes de Doper.
Nadat een deel van de kerk door een aardbeving in 1590 verwoest was, is de kerk van 1613 tot 1616 omgebouwd naar een Renaissancestijl. Halverwege de 18de eeuw is het een barokke kerk geworden.
De City Gallery van Bratislava is ondergebracht in een tweetal gebouwen waaronder het Mirbachpaleis in de buurt van het Sint-Franciscusplein. Het museum bezit een grote verzameling van Slowaakse kunstwerken. Deze verzameling is ontstaan door een schenking van de beeldhouwer Victor Tilgner in het jaar 1883. Nadat de kunstwerken eerst in het stedelijke museum hingen, is hiervoor in 1961 een aparte City Gallery opgericht.
Het Mirbach paleis is vernoemd naar zijn laatste eigenaar Emil Mirbach. In 1948 werd het gebouw eigendom van de stad Bratislava. Bij binnenkomst kom je in eerste instantie in een kleine ruimte waar wat schilderijen hangen zonder enige toelichting en die blijkbaar gebruikt wordt voor gebeurtenissen. Toelichting ontbreekt in de rest van het museum ook voor een flink deel waardoor ik voor dit reisverslag zaken later op de website van het museum heb moeten opzoeken.
Op de eerste verdieping van het gebouw kom je dan terecht in een aantal ruimtes waarin de oorspronkelijke Rococo decoraties nog te zien zijn. Het gaat dan vooral om de vele schilderijen die verwerkt zijn in de houten panelen van deze kamers.
Hierna volgen een aantal ruimtes met vooral schilderijen.
De twee beelden op de onderstaande foto zijn zeer waarschijnlijk afkomstig van de Duits-Oostenrijkse beeldhouwer Philipp Jakob Straub (1706 – 1774).
De tijdelijke tentoonstelling in de City Gallery gaat over het werk van Erna Masarovicova (1926 – 2008). Ze is vooral bekend vanwege haar ontworpen juwelen en medailles. Deze tentoonstelling gaat vooral over de vele sculpturen en monumenten die zij ook ontworpen. Het gaat hier dan vaak om monumenten uit de communistische tijd die langzaamaan uit het straatbeeld aan het verdwijnen zijn.
Gedurende haar loopbaan heeft ze altijd zelfstandig gewerkt dus los van de officiële statelijke commissies en kunstgroepen die toen bestonden. In het begin van haar carrière hield ze zich vooral bezig met menselijke figuren. Vanaf de jaren ’60 werden dat dierlijke figuren zoals sculpturen van flamingo’s en vogels die in parken en publieke gebouwen kwamen te staan.
De laatste foto uit het museum laat het huis zien waarin deze kunstenares vanaf 1967 gewoond heeft. Het is een huis in modernistische stijl dat ze samen met haar man en een architect ontworpen heeft. Het huis is nog steeds in een goede toestand en wordt nu bewoond door haar dochter die ook kunstenares is.
De viering in de Jezuïetenkerk was inmiddels afgelopen waardoor ik hier na mijn bezoek aan de City Gallery ook nog even naar binnen kon. Zoals al aangegeven mocht deze van oorsprong protestantse kerk niet in een traditionele kerkvorm gebouwd worden. De kerk heeft dan ook geen toren en ook van binnen zit het er allemaal een stuk kleine uit dan je vaak in kerken uit deze tijdsperiode ziet.
Daarna was het nog ongeveer een half uur wachten op de volgende trein richting Wenen. Het merendeel van de treinen tussen beide steden is een stoptrein. Dat betekent dat je met een kaartje gewoon elke willekeurige trein kunt pakken en dus niet kaartjes voor een specifieke trein hoeft te kopen.
Nadat de trein stipt op tijd uit Bratislava vertrok, stond ik rond kwart voor 8 weer op het centraal station van Wenen.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Het vorige deel van dit reisverslag is gestopt op het Franciscusplein in Bratislava. Dit plein is bekend vanwege het gelijknamige klooster dat hier staat. Aan de noordkant van het plein bevindt zich het Mirbach paleis waar tegenwoordig de “City Gallery” van de stad gevestigd is. Op de onderstaande foto is de Mariazuil uit 1675 te zien die voor de Jezuïetenkerk staat.
De toren van de Franciscaanse kerk en het bijbehorende gebouw zijn op de volgende foto te zien vanaf de achterkant. Deze kerk in zijn huidige vorm stamt uit de 17de eeuw. In 1278 hebben de Franciscanen op deze plek al een klooster gebouwd met bijbehorende kerk in gotische stijl. In de 14de eeuw is aan de noordkant een kapel gebouwd voor Johannes de Doper.
Nadat een deel van de kerk door een aardbeving in 1590 verwoest was, is de kerk van 1613 tot 1616 omgebouwd naar een Renaissancestijl. Halverwege de 18de eeuw is het een barokke kerk geworden.
De City Gallery van Bratislava is ondergebracht in een tweetal gebouwen waaronder het Mirbachpaleis in de buurt van het Sint-Franciscusplein. Het museum bezit een grote verzameling van Slowaakse kunstwerken. Deze verzameling is ontstaan door een schenking van de beeldhouwer Victor Tilgner in het jaar 1883. Nadat de kunstwerken eerst in het stedelijke museum hingen, is hiervoor in 1961 een aparte City Gallery opgericht.
Het Mirbach paleis is vernoemd naar zijn laatste eigenaar Emil Mirbach. In 1948 werd het gebouw eigendom van de stad Bratislava. Bij binnenkomst kom je in eerste instantie in een kleine ruimte waar wat schilderijen hangen zonder enige toelichting en die blijkbaar gebruikt wordt voor gebeurtenissen. Toelichting ontbreekt in de rest van het museum ook voor een flink deel waardoor ik voor dit reisverslag zaken later op de website van het museum heb moeten opzoeken.
Op de eerste verdieping van het gebouw kom je dan terecht in een aantal ruimtes waarin de oorspronkelijke Rococo decoraties nog te zien zijn. Het gaat dan vooral om de vele schilderijen die verwerkt zijn in de houten panelen van deze kamers.
Hierna volgen een aantal ruimtes met vooral schilderijen.
De twee beelden op de onderstaande foto zijn zeer waarschijnlijk afkomstig van de Duits-Oostenrijkse beeldhouwer Philipp Jakob Straub (1706 – 1774).
De tijdelijke tentoonstelling in de City Gallery gaat over het werk van Erna Masarovicova (1926 – 2008). Ze is vooral bekend vanwege haar ontworpen juwelen en medailles. Deze tentoonstelling gaat vooral over de vele sculpturen en monumenten die zij ook ontworpen. Het gaat hier dan vaak om monumenten uit de communistische tijd die langzaamaan uit het straatbeeld aan het verdwijnen zijn.
Gedurende haar loopbaan heeft ze altijd zelfstandig gewerkt dus los van de officiële statelijke commissies en kunstgroepen die toen bestonden. In het begin van haar carrière hield ze zich vooral bezig met menselijke figuren. Vanaf de jaren ’60 werden dat dierlijke figuren zoals sculpturen van flamingo’s en vogels die in parken en publieke gebouwen kwamen te staan.
De laatste foto uit het museum laat het huis zien waarin deze kunstenares vanaf 1967 gewoond heeft. Het is een huis in modernistische stijl dat ze samen met haar man en een architect ontworpen heeft. Het huis is nog steeds in een goede toestand en wordt nu bewoond door haar dochter die ook kunstenares is.
De viering in de Jezuïetenkerk was inmiddels afgelopen waardoor ik hier na mijn bezoek aan de City Gallery ook nog even naar binnen kon. Zoals al aangegeven mocht deze van oorsprong protestantse kerk niet in een traditionele kerkvorm gebouwd worden. De kerk heeft dan ook geen toren en ook van binnen zit het er allemaal een stuk kleine uit dan je vaak in kerken uit deze tijdsperiode ziet.
Daarna was het nog ongeveer een half uur wachten op de volgende trein richting Wenen. Het merendeel van de treinen tussen beide steden is een stoptrein. Dat betekent dat je met een kaartje gewoon elke willekeurige trein kunt pakken en dus niet kaartjes voor een specifieke trein hoeft te kopen.
Nadat de trein stipt op tijd uit Bratislava vertrok, stond ik rond kwart voor 8 weer op het centraal station van Wenen.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Reactie toevoegen