Donderdag 10 augustus 2023
Dit reisverslag gaat verder op de eerste verdieping van het Noordse museum in Stockholm. Op deze verdieping bevinden zich ook weer een aantal verschillende tentoonstellingen met vooral een culturele inslag. Een voorbeeld hiervan is een behoorlijk verzameling Engelse kleding. Tussen Engeland en Zweden bestaan al vele eeuwen intensieve handelsrelaties. Sinds de middeleeuwen worden Engelse goederen dus al in Zweden geïmporteerd en hebben hier dus ook hun invloed achtergelaten.
De volgende foto geeft vanaf de eerste verdieping een mooi overzicht van de grote hal van het museum. De rij mensen staat te wachten voor de kassa om een toegangskaartje te kunnen kopen. Bovenop de foto is het deel te zien waar de tentoonstelling “Kom naar het Noorden “staat. Voor dit deel staan een groot aantal tafeltjes die horen bij het restaurant.
Een tijdelijke tentoonstelling op deze verdieping heeft als titel “Het Parijs van he Noorden”. Dit gaat volledig over het Franse kledingatelier van de Nordiska Kompaniet. Dit was een vooraanstaand bedrijf van kleding voor vrouwen en eigenlijk de meest noordelijk plek waar gewerkt werd aan Parijse mode. De klanten kwamen via een gouden lift vanuit de schoonheidssalon op de begane grond in deze winkel terecht. Nadat het bedrijf gestopt is, hebben ze hun archief gedoneerd aan het Noordse museum.
Hier is dan ook een groot aantal jurken uit de collectie van dit voormalige bedrijf tentoongesteld. Aan het eind van de Eerste Wereldoorlog waren veel jonge vrouwen in Parijs in het zwart gekleed omdat ze hun man verloren hadden. Na de oorlog werd zwart echter een modekleur. Dit gebeurde onder andere door de kleine zwarte jurk die door Coco Chanel geïntroduceerd werd.
Een specialiteit van het bedrijf was het maken van avondkleding. Hiervoor was er een speciaal atelier waar allerlei jurken ontworpen werden. Dit soort jurken die op de volgende foto te zien zijn, zijn populair gebleven tot in de jaren ’50 van de vorige eeuw.
Halverwege de jaren ’60 wordt duidelijk dat het bedrijf niet meer rendabel is. Dit leidt ertoe dat op 9 juli 1966 de deuren permanent gesloten blijven. Steeds meer mensen geven de voorkeur aan goedkopere kleding die in winkels te koop is. Hier was niet meer tegenop te concurreren. Hiermee kwam er na 64 jaar een einde aan dit Franse atelier in Stockholm.
Vanuit de eerste verdieping heb je ook een prachtig uitzicht op de bovenkant van de tentoonstelling over het Arctische gebied. Zoals op de foto’s in het vorige deel van mijn reisverslag al te zien was, was alles vooral in blauwe kleuren uitgevoerd. Pas van boven kun je zien dat de ruimte waarin deze tentoonstelling te zien is van de bovenkant lijkt op een stuk ijs waar een hele grote scheur in zit ten gevolge van de klimaatopwarming.
Een beetje afgelegen in een niet erg goed verlichte gang, stond nog een kleine tentoonstelling van August Strindberg. Dit is een van de bekendste Zweedse schrijvers. Hij is in 1849 in Stockholm geboren en daar in 1912 overleden. Hij heeft ook geëxperimenteerd met fotografie en schilderen. Verder heeft hij allerlei wetenschappelijke experimenten gedaan die volgens echte wetenschappers van weinig waarde waren. Vanwege het slechte licht, lukte foto’s maken niet echt, dus daarom alleen maar een niet erg duidelijke overzichtsfoto.
Het laatste deel van dit museum gaat vooral over volkenkunde en dan in het bijzonder allerlei tradities uit Zweden.
Voorbeelden hiervan zijn bijvoorbeeld Sint-Maartensdag, nationale feestdagen in Zweden, maar ook allerlei religieuze dagen.
Zo is er bijvoorbeeld een volledig ingerichte huiskamer te zien waar alles is voorbereid voor het kerstfeest.
Alleen in Zweden en Finland bestaat de traditie van Lucia. Zij stierf in het jaar 304 in Sicilië na allerlei martelingen om haar van haar geloof af te brengen. Elk jaar wordt dit feest op 13 december in Zweden gevierd waarbij in het wit geklede vrouwen en meisjes met op hun hoofd een kroon met brandende kaarsen komen om het donker te verdrijven.
De laatste foto laat nog een ingerichte huiskamer met Pasen zien. Hierna had ik alles in dit museum gezien en heb ik nog wat gegeten in het restaurant van het museum. Dat had ik al eerder willen doen maar toen was het hier nog erg druk. Om half twee was de ergste drukte in elk geval voorbij. Wat in Zweden wel opvallend was, was dat de koffie en thee in een eetgelegenheid nergens voor je ingeschonken worden. Dat moet je zelf doen via grote kannen met water en koffie die hier klaar staan.
Het Noordse museum bevindt zich op een schiereiland waar nog een flink aantal andere musea gevestigd zijn. Een van de bekendste is het Vasamuseum met het beroemde schip. Hier stond in de loop van de middag een erg lange rij, dus dat heb ik bewaard voor de volgende dag. Ik ben vervolgens wel naar het in de buurt gelegen Vikingmuseum geweest. Dit ligt aan de rand van het eiland waar zich ook een jachthaven bevindt.
Ook bij het Vikingmuseum was het behoorlijk druk. Hierdoor moest je heel even wachten voordat je naar binnen kon omdat er hier een maximum is aan het aantal bezoekers dat zich in het gebouw mag bevinden. Wat in Zweden ook opvalt is dat verkeersborden daar geen witte maar een gele achtergrond hebben. De reden is heel simpel, dan zijn ze ook goed zichtbaar als er in de winter sneeuw ligt. Bij binnenkomst in het museum zie je meteen het eerste Vikingschip al staan.
De volgende foto laat een Viking in gevechtsuitrusting zien. Het schild was hierbij het belangrijkste middel voor een strijder om zich tijdens het gevecht te beschermen.
Het snijden van runentekens op botten was gebruikelijk in deze tijd. Hier werden dan vaak korte boodschappen op geschreven. Er zijn ook botten gevonden waarop het gehele alfabet geschreven is. Het vermoeden is dat deze gebruikt zijn voor onderwijsdoeleinden. De steen met runentekens behoort bij een grafmonument uit de 11de eeuw. Dit soort stenen werden veel gebruikt bij vroege christelijke grafmonumenten.
In de begintijd van de Vikingen was er nog geen systeem van geld. De enige waarde die munten hadden was hun gewicht in zilver. Voor het betalen werden munten soms doormidden gedeeld of zelfs in vier stukken. Al het zilver moest bij de afwezigheid van mijnen komen uit andere landen. Aan het eind van de Vikingtijd was er in de noordelijke landen een grote hoeveelheid zilver in omloop. Dit was vooral in de vorm van schulden aan Engeland.
Het Vikingmuseum geeft een goed overzicht van wie de Vikingen waren en op welke manier ze leefden. Het is een vrij modern museum wat pas in 2017 is geopend. Zoals op de onderstaande foto te zien, is was het er op deze donderdagmiddag behoorlijk druk.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Dit reisverslag gaat verder op de eerste verdieping van het Noordse museum in Stockholm. Op deze verdieping bevinden zich ook weer een aantal verschillende tentoonstellingen met vooral een culturele inslag. Een voorbeeld hiervan is een behoorlijk verzameling Engelse kleding. Tussen Engeland en Zweden bestaan al vele eeuwen intensieve handelsrelaties. Sinds de middeleeuwen worden Engelse goederen dus al in Zweden geïmporteerd en hebben hier dus ook hun invloed achtergelaten.
De volgende foto geeft vanaf de eerste verdieping een mooi overzicht van de grote hal van het museum. De rij mensen staat te wachten voor de kassa om een toegangskaartje te kunnen kopen. Bovenop de foto is het deel te zien waar de tentoonstelling “Kom naar het Noorden “staat. Voor dit deel staan een groot aantal tafeltjes die horen bij het restaurant.
Een tijdelijke tentoonstelling op deze verdieping heeft als titel “Het Parijs van he Noorden”. Dit gaat volledig over het Franse kledingatelier van de Nordiska Kompaniet. Dit was een vooraanstaand bedrijf van kleding voor vrouwen en eigenlijk de meest noordelijk plek waar gewerkt werd aan Parijse mode. De klanten kwamen via een gouden lift vanuit de schoonheidssalon op de begane grond in deze winkel terecht. Nadat het bedrijf gestopt is, hebben ze hun archief gedoneerd aan het Noordse museum.
Hier is dan ook een groot aantal jurken uit de collectie van dit voormalige bedrijf tentoongesteld. Aan het eind van de Eerste Wereldoorlog waren veel jonge vrouwen in Parijs in het zwart gekleed omdat ze hun man verloren hadden. Na de oorlog werd zwart echter een modekleur. Dit gebeurde onder andere door de kleine zwarte jurk die door Coco Chanel geïntroduceerd werd.
Een specialiteit van het bedrijf was het maken van avondkleding. Hiervoor was er een speciaal atelier waar allerlei jurken ontworpen werden. Dit soort jurken die op de volgende foto te zien zijn, zijn populair gebleven tot in de jaren ’50 van de vorige eeuw.
Halverwege de jaren ’60 wordt duidelijk dat het bedrijf niet meer rendabel is. Dit leidt ertoe dat op 9 juli 1966 de deuren permanent gesloten blijven. Steeds meer mensen geven de voorkeur aan goedkopere kleding die in winkels te koop is. Hier was niet meer tegenop te concurreren. Hiermee kwam er na 64 jaar een einde aan dit Franse atelier in Stockholm.
Vanuit de eerste verdieping heb je ook een prachtig uitzicht op de bovenkant van de tentoonstelling over het Arctische gebied. Zoals op de foto’s in het vorige deel van mijn reisverslag al te zien was, was alles vooral in blauwe kleuren uitgevoerd. Pas van boven kun je zien dat de ruimte waarin deze tentoonstelling te zien is van de bovenkant lijkt op een stuk ijs waar een hele grote scheur in zit ten gevolge van de klimaatopwarming.
Een beetje afgelegen in een niet erg goed verlichte gang, stond nog een kleine tentoonstelling van August Strindberg. Dit is een van de bekendste Zweedse schrijvers. Hij is in 1849 in Stockholm geboren en daar in 1912 overleden. Hij heeft ook geëxperimenteerd met fotografie en schilderen. Verder heeft hij allerlei wetenschappelijke experimenten gedaan die volgens echte wetenschappers van weinig waarde waren. Vanwege het slechte licht, lukte foto’s maken niet echt, dus daarom alleen maar een niet erg duidelijke overzichtsfoto.
Het laatste deel van dit museum gaat vooral over volkenkunde en dan in het bijzonder allerlei tradities uit Zweden.
Voorbeelden hiervan zijn bijvoorbeeld Sint-Maartensdag, nationale feestdagen in Zweden, maar ook allerlei religieuze dagen.
Zo is er bijvoorbeeld een volledig ingerichte huiskamer te zien waar alles is voorbereid voor het kerstfeest.
Alleen in Zweden en Finland bestaat de traditie van Lucia. Zij stierf in het jaar 304 in Sicilië na allerlei martelingen om haar van haar geloof af te brengen. Elk jaar wordt dit feest op 13 december in Zweden gevierd waarbij in het wit geklede vrouwen en meisjes met op hun hoofd een kroon met brandende kaarsen komen om het donker te verdrijven.
De laatste foto laat nog een ingerichte huiskamer met Pasen zien. Hierna had ik alles in dit museum gezien en heb ik nog wat gegeten in het restaurant van het museum. Dat had ik al eerder willen doen maar toen was het hier nog erg druk. Om half twee was de ergste drukte in elk geval voorbij. Wat in Zweden wel opvallend was, was dat de koffie en thee in een eetgelegenheid nergens voor je ingeschonken worden. Dat moet je zelf doen via grote kannen met water en koffie die hier klaar staan.
Het Noordse museum bevindt zich op een schiereiland waar nog een flink aantal andere musea gevestigd zijn. Een van de bekendste is het Vasamuseum met het beroemde schip. Hier stond in de loop van de middag een erg lange rij, dus dat heb ik bewaard voor de volgende dag. Ik ben vervolgens wel naar het in de buurt gelegen Vikingmuseum geweest. Dit ligt aan de rand van het eiland waar zich ook een jachthaven bevindt.
Ook bij het Vikingmuseum was het behoorlijk druk. Hierdoor moest je heel even wachten voordat je naar binnen kon omdat er hier een maximum is aan het aantal bezoekers dat zich in het gebouw mag bevinden. Wat in Zweden ook opvalt is dat verkeersborden daar geen witte maar een gele achtergrond hebben. De reden is heel simpel, dan zijn ze ook goed zichtbaar als er in de winter sneeuw ligt. Bij binnenkomst in het museum zie je meteen het eerste Vikingschip al staan.
De volgende foto laat een Viking in gevechtsuitrusting zien. Het schild was hierbij het belangrijkste middel voor een strijder om zich tijdens het gevecht te beschermen.
Het snijden van runentekens op botten was gebruikelijk in deze tijd. Hier werden dan vaak korte boodschappen op geschreven. Er zijn ook botten gevonden waarop het gehele alfabet geschreven is. Het vermoeden is dat deze gebruikt zijn voor onderwijsdoeleinden. De steen met runentekens behoort bij een grafmonument uit de 11de eeuw. Dit soort stenen werden veel gebruikt bij vroege christelijke grafmonumenten.
In de begintijd van de Vikingen was er nog geen systeem van geld. De enige waarde die munten hadden was hun gewicht in zilver. Voor het betalen werden munten soms doormidden gedeeld of zelfs in vier stukken. Al het zilver moest bij de afwezigheid van mijnen komen uit andere landen. Aan het eind van de Vikingtijd was er in de noordelijke landen een grote hoeveelheid zilver in omloop. Dit was vooral in de vorm van schulden aan Engeland.
Het Vikingmuseum geeft een goed overzicht van wie de Vikingen waren en op welke manier ze leefden. Het is een vrij modern museum wat pas in 2017 is geopend. Zoals op de onderstaande foto te zien, is was het er op deze donderdagmiddag behoorlijk druk.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Reactie toevoegen