Vrijdag 11 augustus 2023
Het Vasamuseum in Stockholm is een museum wat volledig gaat over het gezonken oorlogsschip Vasa en de geschiedenis hiervan. Centraal in het grote gebouw staat dit in 1628 gezonken schip. Nadat het schip in 1961 van de zeebodem geborgen is, is uiteindelijk dit museum ontstaan. De grootte van het schip wordt nogmaals duidelijk op de onderstaande twee foto’s.
De informatie over het schip is verdeeld over verschillende verdiepingen van het museum. Dit correspondeert ook met het schip. Zo gaat een van de lagere verdiepingen dus over de manier waarop de mensen aan boord van het schip leefden. Hier zijn deze ruimtes ook nagemaakt en heb je ook echt het idee dat je door het schip zelf heenloopt. Een van de mooiere ruimtes was natuurlijk de cabine voor de hogere officieren. Hier waren banken aanwezig en werd gegeten aan tafels.
De hogere officieren brachten hun eigen bestek, glas en aardewerk mee. Een aantal van deze voorwerpen hebben dan ook inscripties van de eigenaar. Eten met mes en vork was een nieuwe trend die in de 17de eeuw begon bij de betere klasse in Zweden.
Het schip de Vasa was er op toegerust om een bemanning van 445 personen te hebben, 300 soldaten en 145 zeemannen.
De laatste foto uit het Vasa museum is een schaalmodel dat laat zien hoe het leven er op het schip uit zag. Op vier verschillende verdiepingen leefden de opvarenden van het schip en werd ook de proviand voor de reis opgeslagen. Het Vasamuseum is dus een echte aanrader om te bezoeken. Op een zeer goed manier krijg je als bezoeker mee hoe het leven op het schip was en ook de manier waarop het schip weer in de oude luister hersteld is.
Vlak in de buurt van het Vasamuseum ligt he in september 2021 geopende wrakmuseum. Dit is een museum dat volledig gaat over de schepen die in de Baltische Zee gezonken zijn. Het museum focust op een aantal van de bijna honderd wrakken die inmiddels geïdentificeerd zijn.
De eerste vrij donkere ruimte gaat volledig over het wrak van de Resande Man (reizende man). De restanten van dit schip zijn in 2012 ontdekt. Het schip zonk in de archipel van Stockholm tijdens een storm in november 1660. Het was een klein oorlogsschip dat op weg was naar Polen voor een diplomatieke missie. Ongeveer de helft van de mensen aan boord heeft de ramp overleefd.
In een aantal modern ingerichte ruimtes komen vervolgens een aantal scheepsrampen uitgebreid aan bod.
Een belangrijke bron van informatie voor onderzoekers bij het vinden van een wrak van het schip is de aanwezige lading. De plaats waar deze lading vandaan komt, geeft een goed beeld van de route die het schip gevaren heeft. Sulfer is bijvoorbeeld een belangrijk exportgoed voor IJsland. Maar de Hansesteden handelden niet met IJsland. Als sulfer dus op een Hanseschip gevonden werd, kon dit bijvoorbeeld afkomstig zijn van een commerciële handelspost in Noorwegen.
Amsterdam was in de 18de eeuw een belangrijk centrum voor de wereldwijde handel. Nederlandse schepen voeren naar alle uithoeken van de wereld, inclusief de landen aan de Baltische Zee. Een zo’n schip was de “Vrouw Maria”. In de herfst van 1771 was dit schip op weg naar Sint-Petersburg. De lading bestond onder andere uit kunst en exclusieve spullen voor Catharina de Grote. Tijdens een storm is het schip gezonken.
Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog werd de Baltische Zee gedomineerd door Duitsland en de Sovjet-Unie. De Duitse onderzeemarine was gevreesd. In 1944 werden door de Duitsers veel mijnen gelegd in de golf van Finland. In november van hetzelfde jaar verdween een Duitse onderzeeboot zonder enig spoor achter te laten in de golf van Finland. Pas 70 jaar later werd duidelijk wat er precies gebeurd was.
Een vrije recente scheepsramp is die met de MS Estonia. Dit was een ferry die tussen Zweden en Finland voer. Vanaf 1993 werd het schip gebruikt tussen Stockholm en Talinn. Op 28 september 1994 zonk het schip gedurende een ernstige storm. Van de 1000 mensen aan boord overleefden er 137.
Speciale maritieme archeologen onderzoeken voorwerpen die zich onder water bevinden. Ze zijn onder andere nodig als onder water kabels of pijpleidingen aangelegd worden. In Zweden worden alle scheepswrakken van voor 1850 beschouwd als monumenten en zijn wettelijk beschermd. Mensen mogen wel duiken naar deze wrakken maar mogen er niets uithalen.
De volgende foto laat een aantal onderzochte voorwerpen zien, die op zee gevonden zijn en naar boven gehaald zijn. Het meest in het oog springend is het grote houten object rechts op de foto. Dit is het rompkruis van het schip Carolus XI. Dit schip heeft tussen 1678 en 1733 gevaren.
Het gebouw van het Vasamuseum dat ik in de ochtend bezocht heb, komt overigens veel beter tot zijn recht vanaf de achterkant. Het museum grenst hier aan een grote groene open ruimte. Hier door kun je goed de drie scheepsmasten zien die aan de bovenkant van het gebouw gemonteerd zijn.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Het Vasamuseum in Stockholm is een museum wat volledig gaat over het gezonken oorlogsschip Vasa en de geschiedenis hiervan. Centraal in het grote gebouw staat dit in 1628 gezonken schip. Nadat het schip in 1961 van de zeebodem geborgen is, is uiteindelijk dit museum ontstaan. De grootte van het schip wordt nogmaals duidelijk op de onderstaande twee foto’s.
De informatie over het schip is verdeeld over verschillende verdiepingen van het museum. Dit correspondeert ook met het schip. Zo gaat een van de lagere verdiepingen dus over de manier waarop de mensen aan boord van het schip leefden. Hier zijn deze ruimtes ook nagemaakt en heb je ook echt het idee dat je door het schip zelf heenloopt. Een van de mooiere ruimtes was natuurlijk de cabine voor de hogere officieren. Hier waren banken aanwezig en werd gegeten aan tafels.
De hogere officieren brachten hun eigen bestek, glas en aardewerk mee. Een aantal van deze voorwerpen hebben dan ook inscripties van de eigenaar. Eten met mes en vork was een nieuwe trend die in de 17de eeuw begon bij de betere klasse in Zweden.
Het schip de Vasa was er op toegerust om een bemanning van 445 personen te hebben, 300 soldaten en 145 zeemannen.
De laatste foto uit het Vasa museum is een schaalmodel dat laat zien hoe het leven er op het schip uit zag. Op vier verschillende verdiepingen leefden de opvarenden van het schip en werd ook de proviand voor de reis opgeslagen. Het Vasamuseum is dus een echte aanrader om te bezoeken. Op een zeer goed manier krijg je als bezoeker mee hoe het leven op het schip was en ook de manier waarop het schip weer in de oude luister hersteld is.
Vlak in de buurt van het Vasamuseum ligt he in september 2021 geopende wrakmuseum. Dit is een museum dat volledig gaat over de schepen die in de Baltische Zee gezonken zijn. Het museum focust op een aantal van de bijna honderd wrakken die inmiddels geïdentificeerd zijn.
De eerste vrij donkere ruimte gaat volledig over het wrak van de Resande Man (reizende man). De restanten van dit schip zijn in 2012 ontdekt. Het schip zonk in de archipel van Stockholm tijdens een storm in november 1660. Het was een klein oorlogsschip dat op weg was naar Polen voor een diplomatieke missie. Ongeveer de helft van de mensen aan boord heeft de ramp overleefd.
In een aantal modern ingerichte ruimtes komen vervolgens een aantal scheepsrampen uitgebreid aan bod.
Een belangrijke bron van informatie voor onderzoekers bij het vinden van een wrak van het schip is de aanwezige lading. De plaats waar deze lading vandaan komt, geeft een goed beeld van de route die het schip gevaren heeft. Sulfer is bijvoorbeeld een belangrijk exportgoed voor IJsland. Maar de Hansesteden handelden niet met IJsland. Als sulfer dus op een Hanseschip gevonden werd, kon dit bijvoorbeeld afkomstig zijn van een commerciële handelspost in Noorwegen.
Amsterdam was in de 18de eeuw een belangrijk centrum voor de wereldwijde handel. Nederlandse schepen voeren naar alle uithoeken van de wereld, inclusief de landen aan de Baltische Zee. Een zo’n schip was de “Vrouw Maria”. In de herfst van 1771 was dit schip op weg naar Sint-Petersburg. De lading bestond onder andere uit kunst en exclusieve spullen voor Catharina de Grote. Tijdens een storm is het schip gezonken.
Aan het eind van de Tweede Wereldoorlog werd de Baltische Zee gedomineerd door Duitsland en de Sovjet-Unie. De Duitse onderzeemarine was gevreesd. In 1944 werden door de Duitsers veel mijnen gelegd in de golf van Finland. In november van hetzelfde jaar verdween een Duitse onderzeeboot zonder enig spoor achter te laten in de golf van Finland. Pas 70 jaar later werd duidelijk wat er precies gebeurd was.
Een vrije recente scheepsramp is die met de MS Estonia. Dit was een ferry die tussen Zweden en Finland voer. Vanaf 1993 werd het schip gebruikt tussen Stockholm en Talinn. Op 28 september 1994 zonk het schip gedurende een ernstige storm. Van de 1000 mensen aan boord overleefden er 137.
Speciale maritieme archeologen onderzoeken voorwerpen die zich onder water bevinden. Ze zijn onder andere nodig als onder water kabels of pijpleidingen aangelegd worden. In Zweden worden alle scheepswrakken van voor 1850 beschouwd als monumenten en zijn wettelijk beschermd. Mensen mogen wel duiken naar deze wrakken maar mogen er niets uithalen.
De volgende foto laat een aantal onderzochte voorwerpen zien, die op zee gevonden zijn en naar boven gehaald zijn. Het meest in het oog springend is het grote houten object rechts op de foto. Dit is het rompkruis van het schip Carolus XI. Dit schip heeft tussen 1678 en 1733 gevaren.
Het gebouw van het Vasamuseum dat ik in de ochtend bezocht heb, komt overigens veel beter tot zijn recht vanaf de achterkant. Het museum grenst hier aan een grote groene open ruimte. Hier door kun je goed de drie scheepsmasten zien die aan de bovenkant van het gebouw gemonteerd zijn.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Reactie toevoegen