Zaterdag 12 augustus 2023
Op het terrein van de universiteit van Uppsala bevinden zich verschillende musea. Het evolutiemuseum is er hier een van. Dit musea is verdeeld over een tweetal gebouwen. Een gebouw met de zoölogische collectie en eentje met de paleontologische collectie. Het reisverslag gaat hier verder met het tweede gebouw.
Bij binnenkomst moet je omhoog met de trap naar de eerste verdieping. Hier kom je in het gedeelte van het museum met een kleine tentoonstelling over de geschiedenis van de aarde, de oorsprong van de mensheid en een mineralencollectie.
Het eigenlijke museum bevindt zich op de tweede verdieping. Hier kom je in een tweetal grote ruimtes vol met overblijfselen van oude dieren. Een ruimte gaat volledig over dinosaurussen en zoogdieren, de andere over reptielen die in het water leven. Dit is ook meteen het meest indrukwekkende deel van het museum. Op de onderstaande foto is het skelet van een Ceratopia te zien. Dit dier at planten, kon maximaal 6 meter lang worden en 2,5 ton zwaar en had zijn leefgebied in Noord-Amerika.
De volgende overzichtsfoto geeft een beeld van de grootte van de zalen in dit museum.
Hieronder is het enorme skelet te zien van een plesiosaurus. Dit dier leefde in de zee en kon maximaal 8 meter lang worden. De soort die hier te zien is, heeft maar liefst 44 nekwervels waar mensen er 7 hebben. Vanwege de lange nek was het geen dier wat snel kon zwemmen. Het vermoeden is dat het zich daarom vooral voedde met dieren die zich alleen maar langzaam konden voortbewegen.
De volgende foto laat onder het skelet zien van orka. Het kadaver van dit dier werd in augustus 1865 ontdekt op een Deens eiland in de Baltische Zee. Het skelet is vervolgens ter beschikking gesteld van de universiteit van Uppsala.
Hierbij nog een tweetal overzichtsfoto’s van het museum.
De laatste foto uit het museum is het skelet met een bijbehorend ei van een uitgestorven diersoort die in Nieuw-Zeeland leefde (Pachyomis elephantopus Owen). Ontdekt door Frederick Wollaston Hutton uit Engeland. Hij was aanvankelijk militair en een aanhanger van de evolutietheorie. Later in zijn leven werd hij een autoriteit op het gebied van flora en fauna in Nieuw Zeeland.
Als laatste ben ik deze dag nog naar het kunstmuseum in Uppsala geweest. Dit is sinds 1995 gevestigd in het plaatselijke kasteel. Op een drietal verdiepingen zijn voorstellingen te zien van hedendaagse kunstenaars. Het museum beschikt net zoals de meeste musea in Zweden over een eet- en drinkgelegenheid. Hier heb ik nog iets kleins gegeten voordat ik na het bezoek weer richting het station van Uppsala ben gelopen.
Een voorbeeld van het kunstwerk dat in het museum hangt is het onderstaande van Lars Arrhenius (1966 – 2020). Het laat een plattegrond zien van de ondergrondse in Londen verspreid over 96 pagina’s papier zijn er meer dan 250 afbeeldingen te zien, 18 figuren met verschillende achtergronden en ook levensgedachten in verschillende situaties zijn uitgebeeld.
Waar de benedenverdieping is ingericht met moderne kunst, is op de bovenverdieping een zaal ingericht met een aantal oudere, meer klassieke schilderijen.
Het kasteel waarin het museum gevestigd is, is gebouwd vlak naast fortificaties uit ongeveer 1550. Hier staat ook de “klok van Gunilla”. Deze is in 1588 gemaakt in opdracht van de vrouw van koning Jan III. Meer dan honderd jaar heeft deze klok in de zuidoostelijke toren van het kasteel gehangen om daar de tijd aan te geven. Nadat in 1702 een flink deel van het kasteel door een brand verwoest was, is de bel op zijn huidige plaats gekomen. Hier werd hij gebruikt om ’s ochtends het begin van een nieuwe dag aan te geven en ’s avonds werd het signaal gegeven dat de inwoners hun vuren moesten doven en de ramen moesten sluiten.
In Uppsala staat ook een beeld van de Zweedse dichter, componist, ambtenaar en politicus. Hij is onder andere ambtenaar op het ministerie van cultuur en werd in 1870 zelfs minister. Ook was hij van 1876 tot 1901 lid van de eerste kamer in Zweden.
Bij toeval kwam ik ook nog een bijzonder stukje straatkunst tegen van de kunstenaar Erik Krikortz. Het werk is vormgegeven als een propagandatekening uit de begintijd van de DDR. De tekening is gebaseerd op het werk “Aufbau der Republik” van de kunstenaar Max Lingner. Dit werk had een lengte van 18 meter. Erik Krikortz heeft het originele werk verkleind en op een gebouwtje getekend dat gebruikt wordt voor het verwarmen van huizen met geothermie.
Daarna ben ik door het centrum teruggelopen naar het station van Uppsala om weer met de trein terug te gaan naar het centrum van Stockholm.
Op het centraal station in Stockholm komt de trein aan op een ondergronds spoor. Hier is het perron van het spoor gescheiden door een glazen wand zodat er nooit mensen per ongeluk op het spoor terecht komen. Pas als de trein aankomen is, schuiven er een aantal glazen deuren open zodat de reizigers de trein kunnen verlaten of in kunnen stappen.
In Zweden zijn genderneutrale stoplichten gewoon heel normaal. Hier een foto van een stoplicht dat op rood staat en waarop de afbeelding is te zien van twee vrouwen die hand in hand lopen.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Op het terrein van de universiteit van Uppsala bevinden zich verschillende musea. Het evolutiemuseum is er hier een van. Dit musea is verdeeld over een tweetal gebouwen. Een gebouw met de zoölogische collectie en eentje met de paleontologische collectie. Het reisverslag gaat hier verder met het tweede gebouw.
Bij binnenkomst moet je omhoog met de trap naar de eerste verdieping. Hier kom je in het gedeelte van het museum met een kleine tentoonstelling over de geschiedenis van de aarde, de oorsprong van de mensheid en een mineralencollectie.
Het eigenlijke museum bevindt zich op de tweede verdieping. Hier kom je in een tweetal grote ruimtes vol met overblijfselen van oude dieren. Een ruimte gaat volledig over dinosaurussen en zoogdieren, de andere over reptielen die in het water leven. Dit is ook meteen het meest indrukwekkende deel van het museum. Op de onderstaande foto is het skelet van een Ceratopia te zien. Dit dier at planten, kon maximaal 6 meter lang worden en 2,5 ton zwaar en had zijn leefgebied in Noord-Amerika.
De volgende overzichtsfoto geeft een beeld van de grootte van de zalen in dit museum.
Hieronder is het enorme skelet te zien van een plesiosaurus. Dit dier leefde in de zee en kon maximaal 8 meter lang worden. De soort die hier te zien is, heeft maar liefst 44 nekwervels waar mensen er 7 hebben. Vanwege de lange nek was het geen dier wat snel kon zwemmen. Het vermoeden is dat het zich daarom vooral voedde met dieren die zich alleen maar langzaam konden voortbewegen.
De volgende foto laat onder het skelet zien van orka. Het kadaver van dit dier werd in augustus 1865 ontdekt op een Deens eiland in de Baltische Zee. Het skelet is vervolgens ter beschikking gesteld van de universiteit van Uppsala.
Hierbij nog een tweetal overzichtsfoto’s van het museum.
De laatste foto uit het museum is het skelet met een bijbehorend ei van een uitgestorven diersoort die in Nieuw-Zeeland leefde (Pachyomis elephantopus Owen). Ontdekt door Frederick Wollaston Hutton uit Engeland. Hij was aanvankelijk militair en een aanhanger van de evolutietheorie. Later in zijn leven werd hij een autoriteit op het gebied van flora en fauna in Nieuw Zeeland.
Als laatste ben ik deze dag nog naar het kunstmuseum in Uppsala geweest. Dit is sinds 1995 gevestigd in het plaatselijke kasteel. Op een drietal verdiepingen zijn voorstellingen te zien van hedendaagse kunstenaars. Het museum beschikt net zoals de meeste musea in Zweden over een eet- en drinkgelegenheid. Hier heb ik nog iets kleins gegeten voordat ik na het bezoek weer richting het station van Uppsala ben gelopen.
Een voorbeeld van het kunstwerk dat in het museum hangt is het onderstaande van Lars Arrhenius (1966 – 2020). Het laat een plattegrond zien van de ondergrondse in Londen verspreid over 96 pagina’s papier zijn er meer dan 250 afbeeldingen te zien, 18 figuren met verschillende achtergronden en ook levensgedachten in verschillende situaties zijn uitgebeeld.
Waar de benedenverdieping is ingericht met moderne kunst, is op de bovenverdieping een zaal ingericht met een aantal oudere, meer klassieke schilderijen.
Het kasteel waarin het museum gevestigd is, is gebouwd vlak naast fortificaties uit ongeveer 1550. Hier staat ook de “klok van Gunilla”. Deze is in 1588 gemaakt in opdracht van de vrouw van koning Jan III. Meer dan honderd jaar heeft deze klok in de zuidoostelijke toren van het kasteel gehangen om daar de tijd aan te geven. Nadat in 1702 een flink deel van het kasteel door een brand verwoest was, is de bel op zijn huidige plaats gekomen. Hier werd hij gebruikt om ’s ochtends het begin van een nieuwe dag aan te geven en ’s avonds werd het signaal gegeven dat de inwoners hun vuren moesten doven en de ramen moesten sluiten.
In Uppsala staat ook een beeld van de Zweedse dichter, componist, ambtenaar en politicus. Hij is onder andere ambtenaar op het ministerie van cultuur en werd in 1870 zelfs minister. Ook was hij van 1876 tot 1901 lid van de eerste kamer in Zweden.
Bij toeval kwam ik ook nog een bijzonder stukje straatkunst tegen van de kunstenaar Erik Krikortz. Het werk is vormgegeven als een propagandatekening uit de begintijd van de DDR. De tekening is gebaseerd op het werk “Aufbau der Republik” van de kunstenaar Max Lingner. Dit werk had een lengte van 18 meter. Erik Krikortz heeft het originele werk verkleind en op een gebouwtje getekend dat gebruikt wordt voor het verwarmen van huizen met geothermie.
Daarna ben ik door het centrum teruggelopen naar het station van Uppsala om weer met de trein terug te gaan naar het centrum van Stockholm.
Op het centraal station in Stockholm komt de trein aan op een ondergronds spoor. Hier is het perron van het spoor gescheiden door een glazen wand zodat er nooit mensen per ongeluk op het spoor terecht komen. Pas als de trein aankomen is, schuiven er een aantal glazen deuren open zodat de reizigers de trein kunnen verlaten of in kunnen stappen.
In Zweden zijn genderneutrale stoplichten gewoon heel normaal. Hier een foto van een stoplicht dat op rood staat en waarop de afbeelding is te zien van twee vrouwen die hand in hand lopen.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Reactie toevoegen