Woensdag 11 oktober 2017
In de middag heb ik het Castello Sforzesco bezocht. Dit is een kasteel wat gebouwd is in de 15de eeuw op de restanten van een fort uit de 14de eeuw. Het gebouw is nu in gebruik als museum van de stad Milaan en biedt onderdak aan verschillende kunstcollecties.
Zoals op de bovenstaande foto is te zien, bevindt zich voor het kasteel een grote fontein. Als je het gebied van het kasteel op gaat, kom je als eerste op een grote binnenplaats vanwaar je het eigenlijke kasteel binnenkunt gaan.
De collectie historische voorwerpen van dit museum is geordend per tijdsperiode. Het museum start met kunst uit Milaan van de 4de tot de 11de eeuw. Een van de opvallendste objecten in het begindeel van het museum is de tombe van Bernabo Visconti. Deze tombe stond oorspronkelijk in de kerk van San Giovanni in Conca. De tombe is in twee delen gebouwd. Het bovenste deel was klaar in 1363 terwijl het onderstel tussen 1380 en 1385 is gemaakt.
In de vierde zaal, die op de onderstaande foto te zien is, staan kunstvoorwerpen uit Lombardije met invloeden uit Toscane. In deze ruimte is o.a. het grafmonument van Franchino Rusca te zien. Dit is gemaakt in het jaar na zijn overlijden en wordt beschouwd als een van de best bewaard gebleven gotische begrafenis monumenten uit Lombardije.
Midden in de zevende zaal is de standaard van de stad Milaan te zien uit de 16de eeuw. In 1546 besloot de stad Milaan de opdracht te geven om deze standaard te laten produceren. Op 8 september 1566 werd de standaard voor het eerst aan het publiek getoond. Op het doek staat de heilige Ambrosius van Milaan afgebeeld. Hij is de patroonheilige van de imkers. De legende vertelt dat boven de wieg van Ambrosius een zwerm bijen vloog. De bijen druppelden honing in de mond van de baby. Van de redevoeringen van deze heilige wordt dan ook gezegd dat ze zo zoet als honing waren. Dit wordt op de linkerkant van het doek afgebeeld.
In zaal nummer 13 (Kunstwerken uit het Lombardije van de tweede helft van de 15de eeuw) is dit kunstwerk te zien van Giovanni Antonio Amadeo dat twee engelen laat zien.
Zaal nummer 11 (zie de foto hieronder) was oorspronkelijk een onderdeel van de appartementen van de familie Sforza. Deze familie was de baas van Milaan tijdens de Italiaanse renaissance toen Milaan een stadstaat was. De Sforza's heersten over Milaan van 1450 tot 1535, met een tweetal onderbrekingen in de 16de eeuw.
Een pronkstuk van de collectie is te vinden in zaal nummer 14. Je komt deze zaal binnen door een poort van de Medici Bank. Deze poort was vanaf de vijftiende tot en met de 19de eeuw de toegang tot de Medici bank in Milaan. Toen het gebouw gesloopt werd is de poort zelf bewaard gebleven. In de zaal bevindt zich ook een grote collectie wapens. Het gaat hier om zwaarden en pistoeln van de vijftiende tot en met de 19de eeuw.
In zaal nummer 15 ligt het grafmonument van Agostino Busti op een centrale plaats. Busti maakte dit grafmonument voor de franse generaal Gaston de Foix. Hij stierf op 11 april 1512 en ligt begraven in de Sint Marta kerk in Milaan. Dit is de Scarlioni kamer, een ruimte waar de heerser van Milaan zijn gasten ontving.
In een ander gedeelte van het kasteel, waar vroeger de prive appartementen van de heersers van Milaan waren is nu een verzameling voorwerpen te zien uit allerlei gebouwen en kerken van Milaan. Op de foto hieronder is een kabinet te zien dat in 1894 geplaatst is in een kerk in de buurt van Parma.
Op de onderstaande foto is een bruidskamer van Roccabianca te zien. De schilderingen in de kamer laten het verhaal van Griselda zien zoals dat beschreven is door Giovanni Boccaccio. Griselda trouwt met de Markies van Saluzzo (Gualtieri). Om haar te testen moet ze haar twee kinderen afgeven aan Gualtieri, die ze dan zal doden. Hij stuurt de kinderen echter naar Bologna om daar opgevoed te worden. Later laat hij zich van haar scheiden om een andere vrouw te trouwen en gaat Griselda weer bij haar vader leven. Jaren later wil hij opnieuw trouwen en vraagt aan Griselda om de voorbereidingen voor het huwelijk te doen. De vrouw waar hij dan mee wil trouwen blijkt de dochter van Griselda te zijn. Als hij dit bekend maakt trouwen hij en Griselda toch weer met elkaar.
Het interieur van veel huizen uit de late middeleeuwen en de renaissance was betrekkelijk eenvoudig. Vaak bestond het enkel uit de noodzakelijke dingen zoals een bed, tafel , kast en wat kleinere objecten die makkelijk mee verhuisd konden worden naar een andere woning. Bepaalde kamers zagen er echter erg luxe uit door tapijten die aan de muren bevestigd werden. Deze hadden als doel om het vocht buiten te houden en konden ook snel van de ene naar de andere plek getransporteerd worden. Op de foto hieronder zijn allerlei religieuze beelden te zien.
Hieronder een foto van een kabinet dat gemaakt is in opdracht van Quintilta Lucini Passalacqua.
Op de onderstaande foto zijn een tweetal delen van een kruisweg te zien. Deze kruisweg is gemaakt in de 15de eeuw. De maker is onbekend.
Het stadsmuseum beschikt ook over een grote collectie schilderijen. Hieronder is een schilderij van Alessandro Bonvicino te zien uit 1537. Het laat de heilige Ursula zien met een aantal begeleiders.
In het museum is ook de instrumentencollectie van Monzino te zien. Het is een verzameling van zo'n 80 instrumenten die door een Milaanse familie van instrumentenmakers is verzameld tussen de 18de en 20ste eeuw. Veel van de instrumenten zijn door de familie zelf geproduceerd. In een ruimte zijn de instrumenten te zien, in een andere ruimte wordt vooral ingegaan om het proces om een instrument te maken.
Na het bezoek aan dit museum had ik nog wat tijd om door het centrum van Milaan te lopen. Kerken zijn er ook in deze stad voldoende en voordat je het in de gaten hebt, ben je er een paar voorbij gelopen. Op de foto is de San Carlo al Corso te zien. Dit is een neo-klassieke kerk die in 1844 is ontworpen door Carlo Amati en in 1847 gebouwd is.
De kerk is eigendom van de Servieten van Maria. Dit is een rooms-katholieke congregatie die in 1233 is opgericht en leeft volgens de regels van Augustinus. De oprichting vond plaats in Florence door mensen die een visioen van Maria hadden gekregen. De kerk is gebouwd op de plek waar een klooster van deze orde stond. Hier hadden ze geleefd vanaf 1290 tot het einde van de 18de eeuw, toen de orde onderdrukt werd.
Een andere kerk in de buurt is de "San Bila". De kerk is gebouwd in 1095 en in de 16de eeuw uitgebreid met een nieuwe voorkant uitgevoerd in barok.
Op de foto hierboven is een parkeerplaats voor scooters te zien. Italianen rijden graag op deze scooters rond en overal zijn dan ook parkeerplaatsen voor deze voertuigen te vinden.
Hierna was het weer tijd om met de metro terug te gaan naar het Centraal Station van Milaan. Daar moest ik om kwart voor zeven weer met de trein terug naar Verona. Als je op tijd kaartjes koopt, betaal je ook voor hoge snelheidstreinen niet veel, maar ben je wel gebonden aan een bepaalde reistijd. Het systeem werd op dezelfde manier als in Duitsland bij Intercity en Intercity-Express treinen.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
In de middag heb ik het Castello Sforzesco bezocht. Dit is een kasteel wat gebouwd is in de 15de eeuw op de restanten van een fort uit de 14de eeuw. Het gebouw is nu in gebruik als museum van de stad Milaan en biedt onderdak aan verschillende kunstcollecties.
Zoals op de bovenstaande foto is te zien, bevindt zich voor het kasteel een grote fontein. Als je het gebied van het kasteel op gaat, kom je als eerste op een grote binnenplaats vanwaar je het eigenlijke kasteel binnenkunt gaan.
De collectie historische voorwerpen van dit museum is geordend per tijdsperiode. Het museum start met kunst uit Milaan van de 4de tot de 11de eeuw. Een van de opvallendste objecten in het begindeel van het museum is de tombe van Bernabo Visconti. Deze tombe stond oorspronkelijk in de kerk van San Giovanni in Conca. De tombe is in twee delen gebouwd. Het bovenste deel was klaar in 1363 terwijl het onderstel tussen 1380 en 1385 is gemaakt.
In de vierde zaal, die op de onderstaande foto te zien is, staan kunstvoorwerpen uit Lombardije met invloeden uit Toscane. In deze ruimte is o.a. het grafmonument van Franchino Rusca te zien. Dit is gemaakt in het jaar na zijn overlijden en wordt beschouwd als een van de best bewaard gebleven gotische begrafenis monumenten uit Lombardije.
Midden in de zevende zaal is de standaard van de stad Milaan te zien uit de 16de eeuw. In 1546 besloot de stad Milaan de opdracht te geven om deze standaard te laten produceren. Op 8 september 1566 werd de standaard voor het eerst aan het publiek getoond. Op het doek staat de heilige Ambrosius van Milaan afgebeeld. Hij is de patroonheilige van de imkers. De legende vertelt dat boven de wieg van Ambrosius een zwerm bijen vloog. De bijen druppelden honing in de mond van de baby. Van de redevoeringen van deze heilige wordt dan ook gezegd dat ze zo zoet als honing waren. Dit wordt op de linkerkant van het doek afgebeeld.
In zaal nummer 13 (Kunstwerken uit het Lombardije van de tweede helft van de 15de eeuw) is dit kunstwerk te zien van Giovanni Antonio Amadeo dat twee engelen laat zien.
Zaal nummer 11 (zie de foto hieronder) was oorspronkelijk een onderdeel van de appartementen van de familie Sforza. Deze familie was de baas van Milaan tijdens de Italiaanse renaissance toen Milaan een stadstaat was. De Sforza's heersten over Milaan van 1450 tot 1535, met een tweetal onderbrekingen in de 16de eeuw.
Een pronkstuk van de collectie is te vinden in zaal nummer 14. Je komt deze zaal binnen door een poort van de Medici Bank. Deze poort was vanaf de vijftiende tot en met de 19de eeuw de toegang tot de Medici bank in Milaan. Toen het gebouw gesloopt werd is de poort zelf bewaard gebleven. In de zaal bevindt zich ook een grote collectie wapens. Het gaat hier om zwaarden en pistoeln van de vijftiende tot en met de 19de eeuw.
In zaal nummer 15 ligt het grafmonument van Agostino Busti op een centrale plaats. Busti maakte dit grafmonument voor de franse generaal Gaston de Foix. Hij stierf op 11 april 1512 en ligt begraven in de Sint Marta kerk in Milaan. Dit is de Scarlioni kamer, een ruimte waar de heerser van Milaan zijn gasten ontving.
In een ander gedeelte van het kasteel, waar vroeger de prive appartementen van de heersers van Milaan waren is nu een verzameling voorwerpen te zien uit allerlei gebouwen en kerken van Milaan. Op de foto hieronder is een kabinet te zien dat in 1894 geplaatst is in een kerk in de buurt van Parma.
Op de onderstaande foto is een bruidskamer van Roccabianca te zien. De schilderingen in de kamer laten het verhaal van Griselda zien zoals dat beschreven is door Giovanni Boccaccio. Griselda trouwt met de Markies van Saluzzo (Gualtieri). Om haar te testen moet ze haar twee kinderen afgeven aan Gualtieri, die ze dan zal doden. Hij stuurt de kinderen echter naar Bologna om daar opgevoed te worden. Later laat hij zich van haar scheiden om een andere vrouw te trouwen en gaat Griselda weer bij haar vader leven. Jaren later wil hij opnieuw trouwen en vraagt aan Griselda om de voorbereidingen voor het huwelijk te doen. De vrouw waar hij dan mee wil trouwen blijkt de dochter van Griselda te zijn. Als hij dit bekend maakt trouwen hij en Griselda toch weer met elkaar.
Het interieur van veel huizen uit de late middeleeuwen en de renaissance was betrekkelijk eenvoudig. Vaak bestond het enkel uit de noodzakelijke dingen zoals een bed, tafel , kast en wat kleinere objecten die makkelijk mee verhuisd konden worden naar een andere woning. Bepaalde kamers zagen er echter erg luxe uit door tapijten die aan de muren bevestigd werden. Deze hadden als doel om het vocht buiten te houden en konden ook snel van de ene naar de andere plek getransporteerd worden. Op de foto hieronder zijn allerlei religieuze beelden te zien.
Hieronder een foto van een kabinet dat gemaakt is in opdracht van Quintilta Lucini Passalacqua.
Op de onderstaande foto zijn een tweetal delen van een kruisweg te zien. Deze kruisweg is gemaakt in de 15de eeuw. De maker is onbekend.
Het stadsmuseum beschikt ook over een grote collectie schilderijen. Hieronder is een schilderij van Alessandro Bonvicino te zien uit 1537. Het laat de heilige Ursula zien met een aantal begeleiders.
In het museum is ook de instrumentencollectie van Monzino te zien. Het is een verzameling van zo'n 80 instrumenten die door een Milaanse familie van instrumentenmakers is verzameld tussen de 18de en 20ste eeuw. Veel van de instrumenten zijn door de familie zelf geproduceerd. In een ruimte zijn de instrumenten te zien, in een andere ruimte wordt vooral ingegaan om het proces om een instrument te maken.
Na het bezoek aan dit museum had ik nog wat tijd om door het centrum van Milaan te lopen. Kerken zijn er ook in deze stad voldoende en voordat je het in de gaten hebt, ben je er een paar voorbij gelopen. Op de foto is de San Carlo al Corso te zien. Dit is een neo-klassieke kerk die in 1844 is ontworpen door Carlo Amati en in 1847 gebouwd is.
De kerk is eigendom van de Servieten van Maria. Dit is een rooms-katholieke congregatie die in 1233 is opgericht en leeft volgens de regels van Augustinus. De oprichting vond plaats in Florence door mensen die een visioen van Maria hadden gekregen. De kerk is gebouwd op de plek waar een klooster van deze orde stond. Hier hadden ze geleefd vanaf 1290 tot het einde van de 18de eeuw, toen de orde onderdrukt werd.
Een andere kerk in de buurt is de "San Bila". De kerk is gebouwd in 1095 en in de 16de eeuw uitgebreid met een nieuwe voorkant uitgevoerd in barok.
Op de foto hierboven is een parkeerplaats voor scooters te zien. Italianen rijden graag op deze scooters rond en overal zijn dan ook parkeerplaatsen voor deze voertuigen te vinden.
Hierna was het weer tijd om met de metro terug te gaan naar het Centraal Station van Milaan. Daar moest ik om kwart voor zeven weer met de trein terug naar Verona. Als je op tijd kaartjes koopt, betaal je ook voor hoge snelheidstreinen niet veel, maar ben je wel gebonden aan een bepaalde reistijd. Het systeem werd op dezelfde manier als in Duitsland bij Intercity en Intercity-Express treinen.
Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Reactie toevoegen