Maandag 9 augustus 2021
Na een aantal dagen in Hongarije geweest te zijn, was ik op zondag 8 augustus aangekomen in Osijek. Een stad in het oosten van Kroatië. Qua vakantie is dit duidelijk een gebied wat niet tot de toeristische hotspots behoord. En juist daarom is het zo interessant om dit deel van Kroatië ook eens te bezoeken. Het is een goede manier om te onthaasten. Er rijdt af en toe eens een trein en je hebt er veel plaatsen met kleine musea waar soms letterlijk de lichten aangedaan moeten worden omdat er een bezoeker komt.



Op deze eerste dag in Kroatië stond Slavonski Brod op het programma. Dit is een stad ten zuiden-westen van Osijek. Op deze maandag was ik dan ook rond een uur of acht op het station van Osijek om met de trein te vertrekken. Zoals op de bovenstaande foto te zien is, is het aantal treinen dat hier vertrekt vrij beperkt. In een periode van drie uur vertrekken er ongeveer acht treinen.



Op het station stond de trein naar Strizivojna-Vrpolje al klaar waar een overstap op een andere trein naar Slavonski Brod klaar stond. Zoals op de bovenstaande foto te zien is, was dit een kleine dieseltrein die al ruim twintig minuten voor vertrek vrolijk diesel stond uit te stoten en volop draaide.



De trein vertrok rond kwart over acht vanaf het station van Osijek in een rustig tempo naar het eindstation in Strizivojna-Vrpolje. Ongeveer elke vijf minuten werd er wel ergens gestopt bij een klein station waardoor de trein nooit echt goed op snelheid kwam. Een mooie manier om het land te leren kennen, maar het is natuurlijk geen alternatief voor de auto zoals de trein dat in bepaalde delen van Nederland wel is.



De bovenstaande twee foto’s laten een tweetal stations zien. Cepin is de eerste stop nadat de trein vanuit Osijek vertrokken is. Dopsin is de derde stop. De voorzieningen op beide stations zijn nogal spartaans te noemen voor zover ze er zijn. Een van de grotere stations waar de trein stopt is het station van het plaatsje Djakovo. Een bezoek hieraan is in een later deel van dit reisverslag terug te vinden. Reizen met de trein is hier in elk geval een heel rustgevende ervaring en het leven lijkt dan ook letterlijk een stuk minder snel te gaan dan dat dit normaal het geval is.



Rond vijf over negen was de eindbestemming van deze trein bereikt in het plaatsje Strizivojna-Vrpolje. Hier was het vervolgens uitstappen en wachten op de trein in de richting van Slavonski Brod. De trein bleef vrolijk doorpruttellen om dadelijk weer terug te gaan in de richting van Osijek.



Op dit soort stations lijkt de tijd als het ware nog stilgestaan te hebben. Zo is hier het bord te zien waarop de vertrektijden van de treinen te zien zijn. Een aantal gekopieerde A4-tjes zijn over een oud letterbord heen geplakt waarop nog de vertrektijden staan van treinen van een flink aantal jaren uit het verleden. Duidelijk was dat de dienstregeling toen nog een stuk uitgebreider was. Zo reden er voor de coronacrisis bijvoorbeeld nog treinen vanuit Zagreb richting de Servische hoofdstad Belgrado. Een treinverbinding die nu nog steeds niet is teruggekomen.



Waar de eerste trein een klein dieseltreintje was, was de volgende trein die ik moest hebben naar Slavonski Brod een keurig nette Eurocity trein die nog doorreed tot het station van Villach in Oostenrijk.



Ongeveer twintig minuten later maakte deze trein zijn eerste tussenstop op het station van Slavonski Brod. Wat ik ook al eerder heb gemerkt op reizen door het voormalige Joegoslavië is dat het op de stations over het algemeen altijd erg rustig zijn. Ze zijn vaak groots opgezet en dat was in het verleden blijkbaar nodig, maar nu rijden er nog maar een beperkt aantal treinen en blijven veel te grote gebouwen achter.





Zoals op de volgende foto is te zien, heeft het station van Slavonski Brod een zeer grote wachtruimte en was het er vooral erg leeg. De tijd dat hier internationale treinen stopten naar allerlei bestemmingen verderop in Europa is allang voorbij. Daarom hebben dit soort stations altijd iets van een soort vergane glorie.





In het jaar 1991 zijn verschillende delen van Kroatië bezet door de Serviërs nadat het land zich losgemaakt had uit Joegoslavië. Zeker in het oosten van Kroatië is de herinnering aan deze oorlog nog steeds erg levend en zijn op allerlei plaatsen herdenkingsplekken te vinden. Niet alleen in formele zin maar ook in informele zin zoals de graffititekening op de onderstaande foto. Hierop is de kapotgeschoten watertoren van de stad Vukovar te zien. De datum 18 november 1991 verwijst naar de dag waarop de stad Vukovar in handen is gevallen van de Serviërs.



Als je vanaf het station door een soort stadsparkje loopt kom je uiteindelijk uit bij de rivier de Sava. Hier bevindt zich het theater- en concertgebouw van Slavonski Brod. Volgens het bordje is dit gebouw in 1973 geopend.



Vanaf deze plek kun je ook Bosnië zien liggen aan de andere kant van de rivier. Via een brug over de Sava kun je vanuit Slavonski Brod naar Bosnië toe. Ook hier geldt weer dat er natuurlijk sprake is van grenscontroles.



Slavonski Brod heeft verder een mooi compact klein centrum met een aantal eetgelegenheid waar je voor aantrekkelijke prijzen prima wat kunt eten. Aangezien er zeker in kleine plaatsen minder musea zijn dan wanneer je in een grote stad bent, heb ik vandaag dan ook een groter deel van de dag besteed met gewoon door de stad wandelen om zo toch allerlei interessante zaken tegen te komen.



Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina