Dinsdag 19 oktober 2021
Hierbij het laatste deel van dit reisverslag uit Polen en dan in het bijzonder de stad Lodz. Bij mijn bezoek aan het stadsmuseum van de stad ben ik inmiddels aangekomen in het laatste deel van het museum dat specifiek over het dagelijks leven van de mensen gaat. In de stad Lodz woonden mensen met verschillende geloofsachtergronden (Katholieke, Protestanten, Orthodoxen en Joden). Dit uitte zich dan ook in allerlei soorten kerkgebouwen die in Lodz gebouwd werden.
De belangrijkste straat in het zich ontwikkelende Lodz in de tweede helft van de 19de eeuw was de Piotrkowska straat. Hier bevonden zich veel handelaren in winkels waarin de opkomende rijkdom goed te zien was. Ook banken, kantoren, hotels, restaurants en allerlei andere voorzieningen waren hier gevestigd. Eind december 1898 reed hier ook de eerste elektrische tram van heel Polen.
De volgende foto laat zien hoe een typische binnenplaas in Lodz eruitzag. In Lodz woonden verschillende bevolkingsgroepen zoals Polen, Joden en Duitsers gewoon vreedzaam naast elkaar.
Aan het eind van de 19de eeuw ging het sociale leven van Lodz zich steeds meer afspelen in de cafe’s en restaurants die ton ontstonden. Vooral in de zomer was het gebruikelijk dat de vrije tijd werd doorgebracht in de buitentuinen van dit soort gelegenheden waar dan ook muziek gemaakt werd om de gasten te vermaken.
Aan het eind van de 18de eeuw maar ook in de 19de eeuw kwamen grote groepen Joden naar Lodz dat hierdoor na Warschau een tweede stad werd waar veel Joden leefden. Joden hadden oorspronkelijk de vrijheid om zich overal te vestigen en onroerend goed te kopen. Rond 1825 werd er een Joods district aangewezen in Lodz.
Om een indruk te geven van de inrichting van huizen is de inrichting te zien van de appartementen van de Poolse familie van Wanda en Henryk Kaczmarek.
Het merendeel van de families in Lodz waste een keer per week alle spullen. Naast plaatsen waar je je kleding kon laten wassen en drogen waren er ook speciale winkels om je kleren te laten persen. Het voordeel van dit laatste was dat het veel sneller ging en dat de kwaliteit ook beter was dan wanneer dit thuis gebeurde. Deze kledingperswinkels waren ook meteen ontmoetingsplaatsen waar nieuwtjes en roddels konden worden uitgewisseld.
De tijdelijke tentoonstelling had in oktober 2021 als thema het reizen. Aanvankelijk was dit alleen voorbehouden aan de rijken maar vanaf het begin van de 20ste eeuw ontstond het huidige meer massale toerisme. Deze tijdelijke tentoonstelling laat zien waarom inwoners van Lodz op reis gingen en wat de plaatsen waren waar ze naar toe gingen.
De laatste foto uit het museum laat een deel van de filmset van de film “The Promised Land” uit 1975 zien. Deze film is gebaseerd op een roman uit 1898 en gaat over een viertal Poolse arbeiders die samen een textielfabriek starten.
Na dit bezoek aan het stadsmuseum van Lodz was het ongeveer vier uur geworden. Tijd om nog even door het centrum van de stad te lopen voordat ik rond kwart voor 6 met de trein weer terug zou gaan naar Warschau.
Het centrum voor Lodz bestaat uit een combinatie van oude historische en nieuwe gebouwen. Hier en daar zijn er nog wel verwaarloosde stukken maar op verschillende plaatsen was te zien dat er flink gebouwd werd.
De volgende foto laat het openbare gebied zien in de buurt van het station Lodz Fabryczna. Zoals vanmorgen al aangegeven is het station zelf een enorm gebouw waar het vooral leeg is. Dat geldt ook voor het buitenterrein. Het ziet er netjes en modern uit maar ook vrij doods omdat er gewoon nauwelijks mensen zijn. Qua inrichting heeft het station wel wat weg van het centraal station van Berlijn, maar dat is een plek vol leven.
Rond kwart over vijf ben ik aangekomen op het station in Lodz zelf. Ruim op tijd om de trein van kwart voor 6 te hebben.
Net als in de ochtend was er ook nu weer een overstap nodig in Koluzki. In totaal moest ik hier ongeveer 50 minuten wachten op de trein naar Warschau. Dat gaf dan ook even de tijd om het behoorlijk uitgebreide stationsgebied van deze kleine plaats te verkennen. Zoals vanmorgen ook al opgemerkt is het nog echt een ouderwets station in de stijl van de jaren ’80.
.
Dit soort architectuur heeft altijd al iets treurigs en doordat het nu donker was werd dat nog eens versterkt. Zo laat de onderstaande foto de ruimte zien waar mensen binnen in het station kunnen wachten. Hier zit ook de ruimte waar kaartjes gekocht kunnen worden, maar die was nu gesloten. Alles was zeer sober ingericht met enkel een tl-buis aan het plafond die licht gaf. De dienstregeling was uitgedraaid op papier en was te zien op een aantal grote borden.
Ook buiten op het station was het vooral erg donker en brandde er maar beperkt licht. Het stationsgebouw met de aanduiding van de plaatsnaam valt bijna volledig weg in het donker. Rond 7 uur kwam netjes op tijd de intercity trein richting Warschau aan.
Ongeveer rond 8 uur kwam de trein aan op het centraal station van Warschau. Na een korte tussenstop ging deze nog verder richting Bialystok. En hiermee was dit deel van mijn vakantie in Polen ten einde gekomen. Op woensdag 20 oktober ben ik met de auto vanuit Warschau richting Berlijn gereden. Dit was verder een weinig bijzondere rit. Na een vlotte reis met een aantal tussenstops kwam ik aan het eind van de middag aan bij mijn hotel in Berlijn.
. Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Hierbij het laatste deel van dit reisverslag uit Polen en dan in het bijzonder de stad Lodz. Bij mijn bezoek aan het stadsmuseum van de stad ben ik inmiddels aangekomen in het laatste deel van het museum dat specifiek over het dagelijks leven van de mensen gaat. In de stad Lodz woonden mensen met verschillende geloofsachtergronden (Katholieke, Protestanten, Orthodoxen en Joden). Dit uitte zich dan ook in allerlei soorten kerkgebouwen die in Lodz gebouwd werden.
De belangrijkste straat in het zich ontwikkelende Lodz in de tweede helft van de 19de eeuw was de Piotrkowska straat. Hier bevonden zich veel handelaren in winkels waarin de opkomende rijkdom goed te zien was. Ook banken, kantoren, hotels, restaurants en allerlei andere voorzieningen waren hier gevestigd. Eind december 1898 reed hier ook de eerste elektrische tram van heel Polen.
De volgende foto laat zien hoe een typische binnenplaas in Lodz eruitzag. In Lodz woonden verschillende bevolkingsgroepen zoals Polen, Joden en Duitsers gewoon vreedzaam naast elkaar.
Aan het eind van de 19de eeuw ging het sociale leven van Lodz zich steeds meer afspelen in de cafe’s en restaurants die ton ontstonden. Vooral in de zomer was het gebruikelijk dat de vrije tijd werd doorgebracht in de buitentuinen van dit soort gelegenheden waar dan ook muziek gemaakt werd om de gasten te vermaken.
Aan het eind van de 18de eeuw maar ook in de 19de eeuw kwamen grote groepen Joden naar Lodz dat hierdoor na Warschau een tweede stad werd waar veel Joden leefden. Joden hadden oorspronkelijk de vrijheid om zich overal te vestigen en onroerend goed te kopen. Rond 1825 werd er een Joods district aangewezen in Lodz.
Om een indruk te geven van de inrichting van huizen is de inrichting te zien van de appartementen van de Poolse familie van Wanda en Henryk Kaczmarek.
Het merendeel van de families in Lodz waste een keer per week alle spullen. Naast plaatsen waar je je kleding kon laten wassen en drogen waren er ook speciale winkels om je kleren te laten persen. Het voordeel van dit laatste was dat het veel sneller ging en dat de kwaliteit ook beter was dan wanneer dit thuis gebeurde. Deze kledingperswinkels waren ook meteen ontmoetingsplaatsen waar nieuwtjes en roddels konden worden uitgewisseld.
De tijdelijke tentoonstelling had in oktober 2021 als thema het reizen. Aanvankelijk was dit alleen voorbehouden aan de rijken maar vanaf het begin van de 20ste eeuw ontstond het huidige meer massale toerisme. Deze tijdelijke tentoonstelling laat zien waarom inwoners van Lodz op reis gingen en wat de plaatsen waren waar ze naar toe gingen.
De laatste foto uit het museum laat een deel van de filmset van de film “The Promised Land” uit 1975 zien. Deze film is gebaseerd op een roman uit 1898 en gaat over een viertal Poolse arbeiders die samen een textielfabriek starten.
Na dit bezoek aan het stadsmuseum van Lodz was het ongeveer vier uur geworden. Tijd om nog even door het centrum van de stad te lopen voordat ik rond kwart voor 6 met de trein weer terug zou gaan naar Warschau.
Het centrum voor Lodz bestaat uit een combinatie van oude historische en nieuwe gebouwen. Hier en daar zijn er nog wel verwaarloosde stukken maar op verschillende plaatsen was te zien dat er flink gebouwd werd.
De volgende foto laat het openbare gebied zien in de buurt van het station Lodz Fabryczna. Zoals vanmorgen al aangegeven is het station zelf een enorm gebouw waar het vooral leeg is. Dat geldt ook voor het buitenterrein. Het ziet er netjes en modern uit maar ook vrij doods omdat er gewoon nauwelijks mensen zijn. Qua inrichting heeft het station wel wat weg van het centraal station van Berlijn, maar dat is een plek vol leven.
Rond kwart over vijf ben ik aangekomen op het station in Lodz zelf. Ruim op tijd om de trein van kwart voor 6 te hebben.
Net als in de ochtend was er ook nu weer een overstap nodig in Koluzki. In totaal moest ik hier ongeveer 50 minuten wachten op de trein naar Warschau. Dat gaf dan ook even de tijd om het behoorlijk uitgebreide stationsgebied van deze kleine plaats te verkennen. Zoals vanmorgen ook al opgemerkt is het nog echt een ouderwets station in de stijl van de jaren ’80.
.
Dit soort architectuur heeft altijd al iets treurigs en doordat het nu donker was werd dat nog eens versterkt. Zo laat de onderstaande foto de ruimte zien waar mensen binnen in het station kunnen wachten. Hier zit ook de ruimte waar kaartjes gekocht kunnen worden, maar die was nu gesloten. Alles was zeer sober ingericht met enkel een tl-buis aan het plafond die licht gaf. De dienstregeling was uitgedraaid op papier en was te zien op een aantal grote borden.
Ook buiten op het station was het vooral erg donker en brandde er maar beperkt licht. Het stationsgebouw met de aanduiding van de plaatsnaam valt bijna volledig weg in het donker. Rond 7 uur kwam netjes op tijd de intercity trein richting Warschau aan.
Ongeveer rond 8 uur kwam de trein aan op het centraal station van Warschau. Na een korte tussenstop ging deze nog verder richting Bialystok. En hiermee was dit deel van mijn vakantie in Polen ten einde gekomen. Op woensdag 20 oktober ben ik met de auto vanuit Warschau richting Berlijn gereden. Dit was verder een weinig bijzondere rit. Na een vlotte reis met een aantal tussenstops kwam ik aan het eind van de middag aan bij mijn hotel in Berlijn.
. Het volgende deel van dit reisverslag is te vinden op deze pagina
Reactie toevoegen